The toxic effect of silver ions and silver nanoparticles towards bacteria and human cells occurs in the same concentration range
In general, the advantages of silver due to its bactericidal actionmust we weighed against possible tissue damage due to thecytotoxic nature of silver. In vitro cell culture has obviouslimitations as a model for infected tissue sites, i.e. the in vivosituation with dynamic blood flow. However, our results clearlyindicate a small effective window for silver in nanoparticulate orionic form towards mammalian and bacterial cells. Cutting itshort, silver is harming or killing bacteria in the sameconcentration range where it harms human cells (as present insurrounding tissue). This raises concerns about the widespreadapplication of silver as an antibacterial agent and in medicalapplications and also in consumer commodities
https://www.researchgate.net/publication/255764216_The_toxic_effect_of_silver_ions_and_silver_nanoparticles_towards_bacteria_and_human_cells_occurs_in_the_same_concentration_range
---------------------------------
AgNPs increases the antibacterial activities of antibiotics such as amoxicillin, clindamycin, erythromycin, penicillin, and vancomycin. However, similar to antibiotics, prolonged exposure of bacteria to AgNPs may result in the development of resistant bacterial cells. For instance, E. coli K12 MG1655 strain has developed resistance toward AgNPs; however, the bacterium does not possess any Ag-resistance element (Graves et al., 2015). It is therefore necessary in future to carefully examining the development of Ag-resistance in bacteria
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5110546/
---------------------------------
Dr Josef Pies
,,W niniejszej publikacji chodzi głównie o srebro koloidalne zawierające możliwie dużo srebra elementarnego, czyli srebra uzyskanego w sposób elektrochemiczny. Należy jednak pamiętać, że generator produkuje ok. 10 procent, a co najwyżej do 25 procent cząsteczek srebra i od 90 do 75 procent jonów (wg Jeffersona 2003).
Związki srebra.
Na pierwszy plan wysuwa się Argentum nitricum (azotan srebra), czyli lapis, kamień piekielny – białe kryształki, rozpuszczalne w wodzie, ciemniejące na świetle. W wysokich stężeniach (ponad 10%) działa żrąco. Przyżeganie za pomocą lapisu odbywa się warstwowo, powierzchniowo, bowiem nie wnika on w głąb tkanek. Zatem aby wypalić, np. brodawkę za pomocą lapisu, należy nim smarować wielokrotnie zmianę skórną.
W niskich stężeniach azotan srebra działa ściągająco. Ponadto jest to substancja silnie odkażająca (przeciw roztoczom, bakteriom, wirusom).
In general, the advantages of silver due to its bactericidal actionmust we weighed against possible tissue damage due to thecytotoxic nature of silver. In vitro cell culture has obviouslimitations as a model for infected tissue sites, i.e. the in vivosituation with dynamic blood flow. However, our results clearlyindicate a small effective window for silver in nanoparticulate orionic form towards mammalian and bacterial cells. Cutting itshort, silver is harming or killing bacteria in the sameconcentration range where it harms human cells (as present insurrounding tissue). This raises concerns about the widespreadapplication of silver as an antibacterial agent and in medicalapplications and also in consumer commodities
https://www.researchgate.net/publication/255764216_The_toxic_effect_of_silver_ions_and_silver_nanoparticles_towards_bacteria_and_human_cells_occurs_in_the_same_concentration_range
---------------------------------
AgNPs increases the antibacterial activities of antibiotics such as amoxicillin, clindamycin, erythromycin, penicillin, and vancomycin. However, similar to antibiotics, prolonged exposure of bacteria to AgNPs may result in the development of resistant bacterial cells. For instance, E. coli K12 MG1655 strain has developed resistance toward AgNPs; however, the bacterium does not possess any Ag-resistance element (Graves et al., 2015). It is therefore necessary in future to carefully examining the development of Ag-resistance in bacteria
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5110546/
---------------------------------
Dr Josef Pies
SREBRO KOLOIDALNE Rewolucja
w leczeniu
Praktyczny
podręcznik
Spis
treści
Uwagi
wstępne od wydawnictwa 2
Wstęp
2
Srebro
koloidalne - co to takiego? Podstawy chemiczno-fizyczne 2
Od
jak dawna znane jest srebro koloidalne? Informacje dotyczące
zastosowania srebra w medycynie 4
W
przypadku jakich schorzeń stosuje się srebro koloidalne? 6
Spostrzeżenia
zaobserwowane podczas leczenia koloidem najróżniejszych chorób 6
Jak
działa srebro koloidalne? Zabójca zarazków chorobotwórczych 12
Jakie
zastosowanie ma srebro koloidalne? Metal o nie ograniczonych
możliwościach 13
W
jakich dawkach stosuje się srebro koloidalne? n Dawka powinna być
dopasowana indywidualnie 14
Jak
pozyskiwane jest srebro koloidalne? Nowoczesne metody gwarantują
lepszą jakość 16
Gdzie
można otrzymać srebro koloidalne? Zwracanie uwagi na jakość 16
Jakie
kryteria dotyczące jakości są istotne w przypadku srebra
koloidalnego? Czystość i wielkość drobinek 19
Czy
srebro koloidalne jest pomocne także w przypadku zwierząt? Opinie i
spostrzeżenia hodowców 20
Czy
srebro koloidalne można stosować także w przypadku roślin?
Zdrowsze warzywa dzięki srebru 21
Jakie
działania uboczne ma srebro koloidalne? Uniwersalny środek: niemal
bez działań niepożądanych 21
Po
co ten cały zamęt? Opinie Instytutów Zdrowia 23
Odporność:
tak czy nie? Rzadkie ujawnianie się odporności 24
Pył
srebra i włókna srebra. Aktualne trendy 25
Często
zadawane pytania 27
Na
zakończenie 29
Słowniczek
30
O
Autorze 30
Dr
Josef Pies - naukowiec, doktor biologii komórkowej i prezes firmy
farmaceutycznej. Specjalista z dziedziny chorób układu krążenia,
skóry i układu nerwowego Autor licznych publikacji na temat zdrowia
propagujący naturalne metody leczenia.
,,W niniejszej publikacji chodzi głównie o srebro koloidalne zawierające możliwie dużo srebra elementarnego, czyli srebra uzyskanego w sposób elektrochemiczny. Należy jednak pamiętać, że generator produkuje ok. 10 procent, a co najwyżej do 25 procent cząsteczek srebra i od 90 do 75 procent jonów (wg Jeffersona 2003).
Jeśli
dodamy do mieszaniny jedno ziarenko soli (chlorek sodu), to otrzymamy
w ten sposób sól srebra (chlorek srebra).
Drobinki
koloidu są najmniejszymi cząsteczkami, które mogą zostać poddane
rozkładowi, nie tracąc przy tym swoich cech indywidualnych. Kolejny
etap rozdrabniania dotyczyłby już samego atomu. Tak więc pod
pojęciem srebra koloidalnego rozumie się ekstremalnie małe
drobinki srebra. W zależności od rodzaju ich pozyskiwania
(chemicznie, poprzez mielenie bądź elektrolizę) ich wielkość
może wynosić od mniej niż jednego do ponad dziesięciu nanometrów.
Drobinki te znajdują się w wodzie destylowanej i posiadają ładunki
elektryczne. Ponieważ te same ładunki się wzajemnie odpychają,
dlatego też cząstki te nie osadzają się na dnie naczynia. Jeśli
zaś chodzi o ładunek, to, tak jak ma to miejsce w przypadku
baterii, w miarę upływu czasu, a przede wszystkim pod wpływem
światła, słabnie. Dlatego też srebro koloidalne należy
przechowywać w miejscach, gdzie nie będzie narażone na ekspozycję
słoneczną.
W
wyniku rozdrobnienia na małe cząsteczki (nanodrobinki) widzialne
jedynie pod mikroskopem, zwiększa się ich całkowita objętość, w
konsekwencji czego ich spektrum działania jest stosunkowo duże.
Rozdrobnienie ułatwia ich przeniknięcie do organizmu, a co za tym
idzie, lepsze dotarcie do odpowiedniego miejsca.
W
przypadku koloidu drobinki te mogą poruszać się z różną
prędkością. Jeśli przemieszczają się one z trudem, wtedy mamy
do czynienia z żelem, w odwrotnym przypadku zaś z zolem. Te dwa
stany skupienia mogą przechodzić z jednego w drugi, a zmiana stanu
przebiega bardzo płynnie. Jeśli chodzi o przyrodę, to koloidy
odgrywają w niej bardzo dużą rolę. Bez nich po prostu nie
istniałoby życie, ponieważ wszystkie procesy życiowe zachodzące
w komórkach, cegiełkach, z których składa się istota żywa,
bazują właśnie na koloidalnych stanach skupienia. Inne przykłady
koloidów to: świeżo wyciśnięty sok z pomarańczy, proszek do
prania, warstwa pokrywająca kliszę, dym czy mgła. Im większe
drobinki, tym większy ich ciężar, który w tym przypadku daje się
rzeczywiście zauważyć. Drobinki te bowiem opadają na dno
naczynia. Srebro koloidalne nie osadza się jednak na jego ściankach,
ponieważ naładowane ładunkami elektrycznymi drobinki odpychają
się nawzajem i znajdują się w ciągłym ruchu.,,
-----------------------------
"Zabijanie
zarazków przez metale mające koloidalny stan skupienia zostało już
naukowo udowodnione. Potrzebne są jednak jeszcze możliwości ich
zastosowania w praktyce, na ludziach. To z kolei w licznych
przypadkach przyniosło niezwykle zadziwiający, pozytywny rezultat.
( ... ) Metale te posiadają bowiem cechę, dzięki której niszczą
bardzo szybko pasożyty - bakterie i inne, bez wyrządzania przy tym
szkody osobie, która zdecydowała się na terapię z ich
wykorzystaniem".
----------------------------
,,
Badania eksperymentalne potwierdziły, że srebro wspomaga także
proces tworzenia się w tkance nabłonkowej tak zwanej metalotioneiny
(Landsdown 2002b). Białko to odgrywa ważną rolę w odtruwaniu
organizmu z metali ciężkich, takich jak kadm czy rtęć, oraz
wspomaga gojenie się ran.,,
----------------------------
Borelioza
(erythema migrans) została po raz pierwszy opisana w roku 1976 w
amerykańskim mieście Lyme. Jest ona najczęściej przenoszona przez
kleszcze, a powodują ją bakterie spirochety borrelia burgdoiferi.
Objawami towarzyszącymi chorobie mogą być zaburzenia ze strony
układu krążenia oraz układu nerwowego, jak i zapalenie stawów.
Courtenay (1997) stwierdza, że w przypadku pacjentów, którzy przez
trzy bądź więcej lat byli nieskutecznie leczeni antybiotykami, po
trzech do czterech tygodni terapii srebrem koloidalnym zauważa
się, że przestają się oni skarżyć na jakiekolwiek
dolegliwości. Średni czas leczenia (czas potrzebny na
unieszkodliwienie bakterii) wynosi w tym przypadku trzy do pięciu
miesięcy. Terapię może utrudniać jednak często pojawiająca się
w międzyczasie infekcja spowodowana przez drożdżaka candida
albicans, co związane jest, niestety, z wydłużeniem się okresu
leczenia, stwierdza Courtenay.
Tak jak w przypadku terapii
antybiotykami, tak i w tym przypadku należy również pamiętać, że
seronegatywny wynik nie musi wcale oznaczać całkowitego wyleczenia.
Dlatego też nigdy nie próbujcie Państwo leczyć poważnych
schorzeń na własną rękę, lecz zaufajcie w tej kwestii
doświadczonemu lekarzowi.
--------------------------
--------------------------
"Srebro przyłącza się do grup tiolowych, karboksylowych i aminowych białek strukturalnych i enzymatycznych unieczynniając ich aktywność biochemiczną. Jony srebra łączą się także z kwasami nukleinowymi. Sole srebra działają silnie przeciwbakteryjnie (antyseptycznie i odkażająco), ściągająco, lekko złuszczająco, a w większych stężeniach przyżegająco i nekrotycznie. Dodanie do wody metalicznego srebra zabija zawarte w niej bakterie. W przypadku zastosowania roztworów soli srebrowych na skórę i błony śluzowe należy podkreślić jedynie powierzchowne ich działanie antyseptyczne z powodu koagulacji białek; bariera zdenaturowanego białka uniemożliwia głębsze wnikanie preparatu.
W antyseptyce zastosowanie znalazły: azotan srebra, kolargol, kompleks srebro-tanina-białko, lapis (AgNO3+KNO3), ichtargan (srebro+ichtiol), fosforan srebra, protargol (białczan srebra), silver sulfadiazine (srebro+sulfonamid).
(...)
Kolargol (srebro koloidalne) – collargolum – ma formę sypkiej substancji płatkowatej barwy szarej, rozpuszczalnej w wodzie. Jeszcze w latach 40 i 50 XX wieku w powszechnym użyciu, obecnie praktycznie nieznana. Roztwory 0,5-1% używano w formie kropli do oczu; roztwory 1% do przepłukiwania dróg moczowych przy stanach zapalnych, roztwory 1-2% /lewatywy/ przy stanach zapalnych końcówki jelita grubego i odbytu. Składnik słynnej niegdyś maści Credego – 15%. W latach 40 i 50 XX wieku kolargol był stosowany dożylnie w razie uogólnionego zakażenia krwi (bakteriemia), opornego na sulfonamidy i antybiotyki. Wstrzykiwano wówczas dożylnie 5-10 ml 1-2% roztwór kolargolu; uratowało to niejednokrotnie życie chorego (potem przeprowadzono transfuzję krwi). W Polsce zwolennikiem dożylnego podawania kolargolu był wybitny chirurg – prof. Tadeusz Butkiewicz."
W antyseptyce zastosowanie znalazły: azotan srebra, kolargol, kompleks srebro-tanina-białko, lapis (AgNO3+KNO3), ichtargan (srebro+ichtiol), fosforan srebra, protargol (białczan srebra), silver sulfadiazine (srebro+sulfonamid).
(...)
Kolargol (srebro koloidalne) – collargolum – ma formę sypkiej substancji płatkowatej barwy szarej, rozpuszczalnej w wodzie. Jeszcze w latach 40 i 50 XX wieku w powszechnym użyciu, obecnie praktycznie nieznana. Roztwory 0,5-1% używano w formie kropli do oczu; roztwory 1% do przepłukiwania dróg moczowych przy stanach zapalnych, roztwory 1-2% /lewatywy/ przy stanach zapalnych końcówki jelita grubego i odbytu. Składnik słynnej niegdyś maści Credego – 15%. W latach 40 i 50 XX wieku kolargol był stosowany dożylnie w razie uogólnionego zakażenia krwi (bakteriemia), opornego na sulfonamidy i antybiotyki. Wstrzykiwano wówczas dożylnie 5-10 ml 1-2% roztwór kolargolu; uratowało to niejednokrotnie życie chorego (potem przeprowadzono transfuzję krwi). W Polsce zwolennikiem dożylnego podawania kolargolu był wybitny chirurg – prof. Tadeusz Butkiewicz."
Za Środki antyseptyczne i odkażające stosowane w medycynie
(...) Przegląd literatury i badania własne, dr Henryk Różański
----------------------(...) Przegląd literatury i badania własne, dr Henryk Różański
Związki srebra.
Na pierwszy plan wysuwa się Argentum nitricum (azotan srebra), czyli lapis, kamień piekielny – białe kryształki, rozpuszczalne w wodzie, ciemniejące na świetle. W wysokich stężeniach (ponad 10%) działa żrąco. Przyżeganie za pomocą lapisu odbywa się warstwowo, powierzchniowo, bowiem nie wnika on w głąb tkanek. Zatem aby wypalić, np. brodawkę za pomocą lapisu, należy nim smarować wielokrotnie zmianę skórną.
W niskich stężeniach azotan srebra działa ściągająco. Ponadto jest to substancja silnie odkażająca (przeciw roztoczom, bakteriom, wirusom).
Roztwory wodne azotanu srebra do przemywania błon śluzowych jako środek odkażający w stężeniu 1:2000 lub 1:1000 (także płukania pęcherza moczowego, cewki moczowej, oczu).
Do pędzlowania jamy ustnej i gardła jako środek odkażający i ściągający w roztworze 1-5%. Do zabiegu Crede’go u niemowląt – roztwór 1% azotanu srebra w wodzie destylowanej – 1-2 krople do oczu (w celu zapobiegania zakażenia oczu rzeżączką). Credé Karl Siegmunt Franz (1819-1892) był niemieckim ginekologiem i położnikiem, który wprowadził metodę przyśpieszania wydalania łożyska (wyciskanie przez powłoki brzuszne) oraz wspomnianą metodę zabezpieczania oczu przed zakażeniem rzeżączką. Azotan srebra jest skuteczny w leczeniu wielu chorób bakteryjnych skóry (także trądziku), obecnie jednak mało stosowany.
Azotan srebra pod nazwą Argentum nitricum fusum (lapis infernalis – kamień piekielny) w XIX i na początku XX wieku był podawany doustnie w dawce 5-30 mg (dobowo do 180 mg; na początku XX wieku dawkę dobową obniżono do 100 mg) jako środek przeciw padaczce, przy wrzodzie żołądka, nieżycie jelit. Dla przykładu XIX wieczne leki z Argentum nitricum:
Rp. Argenti nitrici 0,06
Aq. destill. 45,0
Glycerini 15,0
M.D. In vitro nigri (do butelki z ciemnego szkła, przyp.)
S. Co 2 godziny łyżeczkę przy biegunce u dzieci.
Rp. Argent. nitric. 0,02
Aq. dest. ad 20,0
MDS. Krople do oczu przy zapaleniu spojówek.
Rp. Argent. nitric. 0,3
Boli albae (glinka biała, przyp.) 3,0
M.f. pil. No XXX S. 3 razy dziennie po 1 pigułce przy wrzodzie żołądka, epilepsji i Tabes (dawniej wiąd rdzenia).
Innymi preparatami srebra były także: Argentum nitricum mitigatum (lapis mitigatus)– mieszanina srebra z podwójną dozą azotanu srebra, jednakże mniej drażniąca tkanki niż czysty Argentum nitricum, o podobnych właściwościach przeciwbakteryjnych.
Argentum lacticum (Actolum, aktol) – srebro mleczne (mleczan srebra) – biały proszek rozpuszczający się w 15 częściach wody. Silnie odkażający i ściągający. Stosowany w formie zasypki i roztworu 1:1000-2000 do leczenia czyraków, róży, ran, rzeżączki.
Argentum citricum (Itrolum) – srebro cytrynowe, itrol, cytrynian srebra – biały proszek rozpuszczający się w 3800 częściach wody. Silnie odkażający i ściągający. Zewnętrznie stosowany przy rzeżączce 1:4000 oraz bakteryjnych chorobach skóry.
Argoninum – argonina – srebro z białkiem – kazeiną – biały proszek trudno rozpuszczający się w wodzie zimnej, łatwiej w gorącej wodzie. Ściągający i odkażający. Stosowany na błony śluzowe i skórę w roztworach 1,5-2-3% do leczenia bakteryjnych chorób. Ponadto stosowany był do szprycowania w rzeżączce.
Argentaminum – argentamina – połączenie 10 części fosforanu srebra, 10 części etylenu-diaminy i 100 części wody. Płyn przezroczysty, bezbarwny, pod wpływem światła ciemniejący. Antyseptyczny, ściągający. Wykorzystywany w dawnej medycynie do leczenia malarii (zimnicy), astmy, bronchitu, niedokrwistości, wymiotów u ciężarnych i chorób skórnych, w dawce doustnej 50-100 mg 2-3 razy dziennie. Stosowane były również wstrzyknięcia podskórne.
Argentum colloidale = Argentum colloidalae (kollargol, collargol) – zwany dawniej kolodjonowy galaretowaty rozczyn srebra, kolargol, lub w nowszych czasach - srebro koloidalne – czarne lub prawie czarne, błyszczące, metaliczne blaszki lub cząstki (zawierające 70% srebra Ag) roztwarzające się przy rozcieraniu z wodą w ciecz zielonawo-czarną. 50% roztwór srebra koloidalnego w wodzie jest nieprzezroczysty. Srebro koloidalne hamuje rozwój bakterii i wirusów, pobudza czynności układu siateczkowo-śródbłonkowego i samej tkanki limfoidalnej. Dzięki temu srebro koloidalne podnosi odporność organizmu na infekcje i pobudza wytwarzanie przeciwciał.
Stosowany był przy wszelkich możliwych procesach ropnych, uogólnionych zakażeniach bakteryjnych, przy infekcji gronkowcami, paciorkowcami, tzw. zepsutej krwi, gorączce porodowej, róży, bronchicie, czyrakach, zapaleniu opon mózgowych, zapaleniu opłucnej, posocznicy (sepsis). Między innymi tym związkiem ratowano życie ludzi cierpiących na rozmaite ciężkie choroby bakteryjne. Antybiotyków i sulfonamidów wówczas nie było. Srebro koloidalne odegrało w dawnej medycynie ogromną rolę.
Obecnie niektóre firmy próbują wprowadzić na rynek namiastki srebra koloidalnego. należy jednak podkreślić, że niewiele mają one wspólnego z dawnym srebrem koloidalnym, przede wszystkich ze względu na charakter chemiczny jak i stężenie. Zważywszy na charakter tego typu współczesnych preparatów (suplement) jak i śladowe w nich stężenia srebra nie należy wierzyć w ich cudowną moc leczniczą. Porównywanie współczesnych namiastek preparatów srebrowych do dawnego srebra koloidalnego jest moim zdaniem niepoważne.
Srebro koloidalne było podawane doustnie, dożylnie, podskórnie, doodbytniczo oraz na skórę i błony śluzowe. 0,5-1% roztwory stosowano do oczu (także u niemowląt 1% roztwór do zabiegu Crede’go); maści 1-15%; 0,5-1% roztwory wodne do przepłukiwania pęcherza moczowego.
Maść ze srebrem koloidalnym:
Rp. Kolloidales Silber (Argentum colloidale) 15%
Aqua destillata 5%
Adeps benzoatus (smalec konserwowany kwasem benzoesowym) 73%
Cera flava (wosk żółty) 7%
Dożylnie podawano 2% roztwór srebra koloidalnego w dawce 8-10 ml, aż do ustąpienia gorączki.
Srebro koloidalne otrzymywane było na skale przemysłową kilkoma sposobami. Najczęściej doprowadzano do połączenia albuminy z jaj kurzych (kwas protoalbinowy) w roztworze wodorotlenku sodu z azotanem srebra. W wyniku reakcji powstawał protoalbinian srebra. Następnie z uzyskanej masy wytrącano 20% kwasem octowym otrzymaną sól srebrową kwasu anhydroprotoalbinowego. Produkt ten rozpuszczano w 30% roztworze NaOH, sączono i poddawano dializie. W końcowym etapie odparowywano oczyszczony roztwór do sucha pod zmniejszonym ciśnieniem.
Popularną metodą otrzymywania srebra koloidalnego było również redukowanie roztworu azotanu srebra siarczanem żelazawym i cytrynianem sodowym. Uzyskany osad przemywano cytrynianem sodu, następnie rozpuszczano w wodzie, dodawano albuminę z jaja kurzego i etanol w celu wytrącenia osadu metalicznego z tego roztworu. Osad suszono
---------------------------------------------------
Srebro kolidalne – Argentol – Argentum colloidale – dawniej wprowadzane pozajelitowo (dożylnie) w roztworach 1-5% 3-9 ml, np. w leczeniu posocznicy – sepsy, gruźlicy i innych chorób zakaźnych, ponadto doustnie. Pobudza układ odpornościowy, poprzez efekt oligodynamiczny zakłóca biegunowość komórek patogenów, degraduje błony komórkowe i zakłóca działanie pomp jonowych u organizmów chorobotwórczych. Srebro dostępne obecnie w suplementach nie ma wiele wspólnego ze srebrem dawniej stosowanym i daje efekt placebo. Do celów leczniczych trzeba zdobyć prawdziwe srebro koloidalne w formie blaszek lub proszku, albo roztworu. Nie jest niebezpieczny. Roztwór 1% polecam doustnie w dawce 1 łyżeczki, najlepiej w wodzie mineralnej gazowanej 1 raz dziennie. Warto kojarzyć z podawaniem kwasu cynamonowego.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz