Problemy pojawiające się w laboratoryjnej diagnostyce boreliozy
Diagnostyka neuroboreliozy
W diagnostyce laboratoryjnej neuroboreliozy istotną trudność stanowi zawodność złotego standardu ba- dawczego stosowanego w mikrobiologii — hodowli wykonanej z płynu mózgowo-rdzeniowego (PMR), której wynik często wypada ujemnie.
Tłumaczy się to zjawisko efektem przywierania bakterii B. burgdorferi do struktur mielinowych będącego efektem organotro- pizmu (16,24). Spośród wszystkich dostępnych metod z zakresu diagnostyki laboratoryjnej boreliozy jedynie dodatni wynik uzyskany w hodowli stanowi niepodważalny dowód obecności żywych komórek B. burgdorferi w badanym materiale.
Również PCR nie gwarantuje w przypadku badania PMR sukcesu diagnostycznego, ponieważ większość bakterii B. burgdorferi przywiera do mieliny, podczas gdy w krążącym płynie można nie wykrywać patogenu (ani jego materiału genetycznego). Ponadto samo wykrycie materiału genetycznego patogenu nie musi świadczyć o obecności żywych krętków. Potwierdza jedynie, że zakażenie miało miejsce.
Badaniem, które może pomóc w rozstrzygnięciu diagnostycznego problemu neuroboreliozy jest poszukiwanie swoistych przeciwciał produkowanych lokalnie w obrębie ośrodkowego układu nerwowego, ale swoista odpowiedź humoralna jest procesem wymagającym czasu, tak więc wcześnie na początku choroby wyniki badań serologicznych mogą być ujemne (1,5).
W diagnostyce różnicowej z innymi stanami patologicznymi zachodzącymi w ośrodkowym układzie nerwowym (OUN) bardzo pomocne jest oznaczanie indeksu swoistych przeciwciał: PMR/surowica, z uwzględnieniem całkowitego stężenia swoistych IgG w PMR i w surowicy krwi.
Oznaczenie tego indeksu może zapobiec pochopnemu rozpoznaniu boreliozy przy braku zakażenia B. burgdorferi u pacjenta, który jest seropozytywny i wykazuje objawy stanu zapalnego w obrębie OUN i, odwrotnie, wydaniu wyniku fałszywie ujemnego przy braku przeciwciał w surowicy i współistniejącym zakażeniu OUN przez B. burgdorferi (1,5).
DIAGNOSTYKA BORELIOZY DIAGNOSTICS OF LYME DISEASE
1Katedra i Klinika Chorób Zakaźnych, Chorób Wątroby i Nabytych Niedoborów Odpornościowych Akademia Medyczna, Wrocław
2Wojewódzki Zespół Specjalistyczny Opieki Zdrowotnej, Wrocław
3Katedra i Klinika Chirurgii Szczękowo-Twarzowej Akademia Medyczna, Wrocław
Streszczenie
Pomimo długiego czasu, jaki upłynął od identyfikacji krętka Borrelia burgdorferi i postępu w badaniach nad biologią, kliniką i diagno styką boreliozy, ta jednostka chorobowa nadal przysparza wielu problemów głównie diagnostycznych, co często prowadzi do błędnego rozpoznania choroby i/lub wdrożenia niepotrzebnego leczenia. W pracy przedstawiono analizę aktualnych danych na temat diagno styki boreliozy, ze zwróceniem szczególnej uwagi na ograniczenia diagnostyczne i właściwą interpretację wyników.
W rutynowej diagnostyce boreliozy najbardziej przydatne są testy pośrednie, bazujące na poszukiwaniu swoistych przeciwciał w klasach IgM i IgG. Diagnostykę laboratoryjną boreliozy rozpoczyna się od testów przesiewowych, które charakteryzują się wysoką czułością, ale niską swoistością, co stwarza prawdopodobieństwo uzyskania wyników fałszywie dodatnich.
Wszystkie osoby, u których wynik badania uzyskanego w teście przesiewowym jest dodatni, powinny mieć wykonane badanie testem potwierdzającym. Umożliwia to wykluczenie osób zdrowych z wynikami fałszywie dodatnimi i wykrycie chorych z wynikami prawdziwie dodatnimi.
Med. Pr. 2007;58(5):
http://test.imp.lodz.pl/upload/oficyna/artykuly/pdf/full/2007/05-G%C4%85siorowski.pdf.
-------------------------------
Lumbar puncture has also been disappointing as a diagnostic test to rule out concomitant central nervous system infection.
In Lyme disease, evaluation of cerebrospinal fluid is unreliable for a diagnosis of encephalopathy and neuropathy because of poor sensitivity (see Section II.8). For example, pleocytosis was present in only one of 27 patients (sensitivity 3%) and with only seven cells [12]. The antibody index was positive (>1) in only one of 27 patients (sensitivity 3%) [12]. An index is the ratio between Lyme ELISA antibodies in the spinal fluid and Lyme ELISA antibodies in the serum. The proposed index of 1.3 would be expected to have even worse sensitivity.
Several additional tests for Lyme disease have been evaluated. These include antigen capture, urine antigen and polymerase chain reaction. Each has advantages and disadvantages in terms
of convenience, cost, assay standardization, availability and reliability. These tests remain an option to identify people at high risk for persistent, recurrent and refractory Lyme disease but
have not been standardized.
https://www.ilads.org/lyme/ILADS_Guidelines.pdf.
-------------------------------
Lumbar puncture has also been disappointing as a diagnostic test to rule out concomitant central nervous system infection.
In Lyme disease, evaluation of cerebrospinal fluid is unreliable for a diagnosis of encephalopathy and neuropathy because of poor sensitivity (see Section II.8). For example, pleocytosis was present in only one of 27 patients (sensitivity 3%) and with only seven cells [12]. The antibody index was positive (>1) in only one of 27 patients (sensitivity 3%) [12]. An index is the ratio between Lyme ELISA antibodies in the spinal fluid and Lyme ELISA antibodies in the serum. The proposed index of 1.3 would be expected to have even worse sensitivity.
Several additional tests for Lyme disease have been evaluated. These include antigen capture, urine antigen and polymerase chain reaction. Each has advantages and disadvantages in terms
of convenience, cost, assay standardization, availability and reliability. These tests remain an option to identify people at high risk for persistent, recurrent and refractory Lyme disease but
have not been standardized.
https://www.ilads.org/lyme/ILADS_Guidelines.pdf.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz