Szukaj na tym blogu

Ziola/protokoly ziolowe/dawkowanie/jak robic nalewki BORELIOZA

Protokol ziołowy dr.COWDEN zioła -nalewki z firmy NutraMedix
Cowden Support Program na 8 miesięcy- każdy miesiąc oddzielnie. Zioła na każdy miesiąc.
 
NutraMedix - miesiąc 1
 
Banderol - Microbial Defense (2) ( liczba w nawiasie to ilość butelek potrzebnych na miesiąc)
Burbur - Detox (1)
Magnesium Malate (1)
Parsley - Detox (1)
Pinella - Brain/Nerve Cleanse (1)
Samento - Microbial Defense (2)
Serrapeptase (1)
Sparga - Sulphur Detox (1)
Zeolite (1)
 
NutraMedix Cowden Support Program Miesiąc 2
 
Banderol - Microbial Defense (3)
Burbur - Detox (1)
Magnesium Malate (1)
Parsley - Detox (1)
Pinella - Brain/Nerve Cleanse (1)
Samento - Microbial Defense (3)
Sparga - Sulphur Detox (1)
Zeolite HP (1)
 
NutraMedix Cowden Support Program Miesiąc 3
 
Banderol - Microbial Defense (2)
Burbur - Detox (1)
Cumanda - Microbial Defense (2)
Magnesium Malate (1)
Mora - Microbial Defense (2)
Parsley - Detox (1)
Pinella - Brain/Nerve Cleanse (1)
Samento - Microbial Defense (3)
Serrapeptase (1)
Sparga - Sulphur Detox (1)
 
NutraMedix Cowden Support Program Miesiąc 4
 
Banderol - Microbial Defense (1)
Burbur - Detox (1)
Enula - Microbial Defense (2)
Houttuynia - Microbial Defense (2)
Magnesium Malate (1)
Parsley - Detox (1)
Pinella - Brain/Nerve Cleanse (1)
Samento - Microbial Defense (2)
Sparga - Sulphur Detox (1)
NutraMedix Cowden Support Program Miesiąc 5
 
Banderol - Microbial Defense (1)
Burbur - Detox (1)
Cumanda - Microbial Defense (1)
Enula - Microbial Defense (1)
Houttuynia - Microbial Defense (1)
Magnesium Malate (1)
Mora - Microbial Defense (1)
Parsley - Detox (1)
Pinella - Brain/Nerve Cleanse (1)
Samento - Microbial Defense (2)
Serrapeptase (1)
Sparga - Sulphur Detox (1)
 
NutraMedix Cowden Support Program Miesiąc 6
 
Banderol - Microbial Defense (1)
Burbur - Detox (1)
Cumanda - Microbial Defense (1)
Enula - Microbial Defense (1)
Houttuynia - Microbial Defense (1)
Magnesium Malate (1)
Mora - Microbial Defense (1)
Parsley - Detox (1)
Pinella - Brain/Nerve Cleanse (1)
Samento - Microbial Defense (3)
Sparga - Sulphur Detox (1)
 
NutraMedix Cowden Support Program 7
 
Banderol - Microbial Defense (1)
Burbur - Detox (1)
Enula - Microbial Defense (2)
Houttuynia - Microbial Defense (2)
Magnesium Malate (1)
Parsley - Detox (1)
Pinella - Brain/Nerve Cleanse (1)
Samento - Microbial Defense (2)
Serrapeptase (1)
Sparga - Sulphur Detox (1)
 
NutraMedix Cowden Support Program 8
 
Banderol - Microbial Defense (1)
Burbur - Detox (1)
Cumanda - Microbial Defense (1)
Enula - Microbial Defense (1)
Houttuynia - Microbial Defense (1)
Magnesium Malate (1)
Mora - Microbial Defense (1)
Parsley - Detox (1)
Pinella - Brain/Nerve Cleanse (1)
Samento - Microbial Defense (2)
Sparga - Sulphur Detox (1)
Zeolite HP (1)
 
BANDEROL:
przeciwzapalne, o szerokim spektrum przeciwwirusowe, przeciwbakteryjne, przeciwgrzybicze i przeciwpasożytnicze (zarówno pierwotniaki i robaki) tez skuteczne przeciwko Borrelia burgdorferi, Borrelia .choroba z Lyme i koinfekcji.
 
BURBUR Detox:
pomaga usuwać toksyny wytwarzane przez człowieka i Biotoksyny z wątroby, nerek, układu limfatycznego i przestrzeni śródmiąższowej (przestrzeń pomiędzy komórkami).
 
CUMANDA:
Działa przeciwzapalnie, przeciwwirusowo, przeciwbakteryjne, przeciwgrzybicznie i przeciwpasożytniczo(zarówno pierwotniaki i robaki) tez skuteczne przeciwko Borrelia burgdorferi, Borrelia .choroba z Lyme i koinfekcji.
 
HOUTTUYNIA Microbial Defense:
przeciwzapalne, przeciwbakteryjnie, przeciwgrzybiczo i przeciwwirusowo tez skuteczny przeciwko większości gatunków Borrelia boreliozy i koinfekcji.
 
ENULA:
przeciwzapalne, szerokie spektrum przeciwpasożytnicze (zarówno pierwotniaki i robaki) połączenie ziół - działa przeciwbakteryjnie, przeciwgrzybiczo i przeciwwirusowo
 
MAGNESIUM MALATE:
wysoko przyswajalny magnez, który pomaga w utrzymaniu prawidłowego układu krążenia, mięśni, nerwów, kości i innych funkcji komórkowych.
 
MORA:
przeciwzapalne, szerokie spektrum przeciwpasożytnicze (zarówno pierwotniaki i robaki) połączenie ziół działanie -przeciwbakteryjne, przeciwgrzybicze i przeciwwirusowe
 
PARSLEY Detox (PIETRUSZKA):
pomaga przy usuwaniu toksyn wytwarzanych przez człowieka : biotoksyny z wątroby, nerek, układu limfatycznego i przestrzeni śródmiąższowej (przestrzeń pomiędzy komórkami).
 
PINELLA Brain/Nerve Cleanse :
eliminuje neurotoksyny z mózgu, kręgosłupa i obwodowego układu nerwowego.
 
SAMENTO Microbial Defense :
modulator układu odpornościowego, działanie:
przeciwzapalne o szerokim spektrum działania przeciwbakteryjnego , skuteczne przeciwko Borrelia burgdorferi i koinfekcji.
 
SERRAPEPTASE:
Enzym ten trawi fibryny osłaniające ukrywających się drobnoustrojów w organizmie, trawi fibrynę przymocowanych bakterii do ściany naczyń włosowatych i pomaga w trawieniu biofilmu bakteryjnego.
 
SPARGA Sulphur Detox:
odtruwa organizm
 .
ZEOLITE:
wiąże metale ciężkie dodatnio naładowane toksyny w jelitach i przenosi je do toalety
 
ZEOLITE HP:
wiąże metale ciężkie dodatnio naładowane toksyny w jelitach oraz różne substancje radioaktywne i przenosi je do toalety.
-----------------------------------------------------------
po polsku :
Protokół Dr. Cowdena (CSP) jest protokołem obejmującym 13 różnych produktów firmy Nutramedix przyjmowanych rotacyjnie.
www.nutramedix.com.        
------------------------------------------
Przed użyciem należy mocno wstrząsnąć każdą płynną substancję.
Substancje płynne należy wymieszać w szklance, porcelanowej filiżance lub papierowym kubku (nie należy stosować naczyń styropianowych, plastikowych lub metalowych), a następnie dodać minimum ½ szklanki (4 oz. / 120 ml) wody. Nie wolno używać wody destylowanej, gazowanej lub przepuszczonej przez filtr kuchenny (osmotyczny). Wymieszane substancje należy odstawić przed wypiciem na co najmniej 1 minutę (można na dłużej – maksymalnie do dwóch dni).
 
W celu odmierzenia właściwej dawki należy aplikować krople, trzymając zakrapiacz pod katem 45 stopni.
 
Po zażyciu każdej dawki w harmonogramie przyjmowania CSP należy zaznaczyć kwadrat „Gotowe” w taki sposób, aby nie było wątpliwości co do tego, czy dawka została zażyta. Zmiana w kolorze tła w harmonogramie reprezentuje zmianę w stosunku do tego jakie produkty zostały zażyte w tym samym czasie poprzedniego dnia.
 
https://www.google.pl/url?sa=t&source=web&rct=j&url=http%3A%2F%2Fwww.nutramedix.com%2Fdownloads%2FCSP%2FCSP%25B7POLISH%25B708202015%25BBHarmonogram.pdf&ved=0ahUKEwjkvq_H0fDMAhUFDJoKHSatBAkQFggdMAE&usg=AFQjCNECkC8jyAjM_GxcGr5UOm8Y7R8rHg&sig2=dp9a8VSOPaYHw6IYT155hQ
-----------------------------------------------------------------------
Protokol ziolowy Ewa Sapi  Eva Sapi  Protocol  przewlekła BORELIOZA
 
Samento 1-3x na dobę 1 kropla
Następnie co tydzień zwiększać dawkę o 1 krople - do 3 razy dziennie 10 kropli lub 2 x 15 kropli. Tak przez 30 dni. W reakcji Herxheimera lub ciężkiego zmęczenia: 1½ dawki dziennej.
 
Następnie powoli znowu dochodzić do pełnej dawki10 kropli  3x dziennie lub 2 x 15 kropli. Ten schemat kontynuować 12½ dnia Samento i 1½ dnia nic. Po upływie 30 dni, kiedy już zażywa się
30 kropli Samento dodaje się z 2 x 20 kropli Banderol Stosować 2 x 20 kropli dla 12½ dni i 1½ dnia nic. Po czym  wrócić do Samento.
 
Następnie  Cumanda.
3 dni 2 x 1 kropla co 3 dni jedną kroplę więcej 2x 20 kropli. Uwaga: zawsze 15-minutowa przerwa między Samento i Cumanda!
 
Harmonogram wygląda następująco:12½ dni Samento 3x 10 kropli lub 2 x 15 kropli odstęp 15 minut i  2x 20 kropli Cumanda.1½ dni zatrzymać zażywanie  i przejście  na:12½ dni Banderol 2 x 20 kropli, 15 minut  przerwy i 2 x 20 kropli Cumanda.1½ dnia przerwy i   powracamy do Samento i Cumanda etc. detoksykacja.
 
Zalecane jest, aby dieta dotycząca grup krwi.
 
Nerki -  detoksykacja: pić tyle wody, co najmniej 1½litera dziennie.
 
Wątroba i jelita:
zielona Magma: 2 x dziennie 1 łyżeczka
 
Detoksykacja ogólnie:
Chlorella, srebro koloidalne, Mniszek lekarski.
Burber Detox (działa na wątrobę, nerki i limfy) 4 x dziennie 10 kropli. przy  reakcji Herxheimera stosować 2x
 
CAM research, Magazine for Complimentary and Alternative Medicine Professionals – United Kingdom
ILADS conferentie 2010, Borrelia burgdorferi Biofilm Evidence and Implications. Eva Sapi Ph D.Bloedgroependieet Peter D’Adamo
----------------------------------
 
Badania wykazały ze Samento i Banderol są skuteczne przy zwalczaniu  wszystkich form Borrelia burgdorferi, zwłaszcza gdy są stosowane w połączeniu, co sugeruje, że leki ziołowe mogą stanowić skuteczne podejście terapeutyczne dla pacjentów z chorobą z Lyme.
 
-----------------------------------
BUHNER Protokół Podstawowy
Podstawowy schemat naturalnego leczenia boreliozy według Buhnera może być stosowany zarówno razem z antybiotykami, jak i samodzielnie. Łączenie antybiotykoterapii z Protokołem Podstawowym Buhnera wpłynie na pozytywny wynik leczenia. Jeżeli terapia antybiotykowa okazała się nieskuteczna, bądź jeśli wolisz nie stosować antybiotykoterapii, wówczas Protokół Podstawowy może służyć jako zasadniczy rdzeń, wokół którego można zaplanować pełny schemat terapii.
Protokół Podstawowy Buhnera według książki Stephen Harrod Buhner „Pokonać boreliozę naturalne sposoby zapobiegania i leczenia boreliozy i jej konfekcji” zawiera trzy główne zioła
 
Andrographis ( łac. Andrographis paniculata)
zabija krętki boreliozy oraz przekracza barierę krew-mózg.
 
Koci pazur (ang. Cat's Claw, Vilcacora, łac. Uncaria tomentosa)
jest najsilniejszym ziołem immunostymulującym przy boreliozie i koinfekcjach. Zwiększa ilość leukocytów CD57 istotnych w walce z boreliozą.
 
Rdest japoński (ang. Japanese knotweed, łac. Polygonum cuspidatum)
aktualnie uważny za najlepsze zioło na neuroboreliozę, najsilniejszy również w przypadku zakażeń Bartonellą. Wykazuje bardzo szerokie spektrum działania, m.in. zabija krętki boreliozy, hamuje procesy autoimmunologiczne, ochrania system nerwowy.
 
Kolcorośl (ang. Smilax, Sarsaparilla, łac. Smilax medica)
działanie przeciwbakteryjnie, usuwanie toksyn bakteryjnych, polecany przy reakcji Herxaimera.
 
Traganek błoniasty  (łac. Astragalus membranaceus)
zalecany tylko we wczesnej boreliozie oraz zapobiegawczo dla osób żyjących w rejonach endemicznych.
 
Uwaga:
 
Andrographis u 1% osób wywołuje reakcje alergiczne, w postaci wysypki skórnej, głównie pokrzywki. Reakcja alergiczna ustępuje po odstawieniu zioła, ale może się utrzymywać przez tydzień lub dłużej. Jeżeli w trakcie zażywania Andrographisu wystąpi reakcja skórna należy odstawić Andtrographis i kontynuować  stosowanie pozostałych ziół z Protokołu Podstawowego z wyjątkiem Andrographisu.
 
Ze względu na możliwość wystąpienia reakcji alergicznej na Andrographis, Stephen Buhner wprowadził aktualizację swojego dotychczasowego Protokołu Podstawowego:
 
Rdest japoński: 1-4 kapsułek 3-4 razy dziennie przez 8-12 miesięcy
 
Koci pazur: 1-4 kapsułek 3-4 razy dziennie przez 2-3 miesięcy, potem 2-3 kapsułek 3 razy dziennie
 
Żeń-szeń syberyjski: 1/2 - 1 łyżeczki w trakcie  posiłku
 
Traganek błoniasty: 1 000 mg dziennie (nie stosować w późnym stadium boreliozy)
 
Stephen Buhner zaleca również stosować Ashwagandha na problemy ze snem oraz problemy z pamięcią i koncentracją
 
Zioła te znacznie obniżą lub wyeliminują obciążenie organizmu krętkami (również układu nerwowego i mózgu), podwyższają odporność w sposób, który umożliwia swoistą odpowiedź organizmu na zakażenie bakterią Borrelii (poprzez wzrost miana białych ciałek krwi CD57) oraz zredukują podstawowe objawy boreliozy, takie jak m.in. zapalenie stawów, problemy kardiologiczne, problemy skórne, zmęczenie umysłu, rozproszenie, ospałość
Głównymi skutkami ubocznymi stosowania schematu podstawowego mogą być zaburzenia żołądkowo- jelitowe, zazwyczaj nudności, bóle żołądka, rozleniwienie jelit z tendencją do zaparć. Mimo iż, wszystkie z tych ziół są wyjątkowo bezpieczne do stosowania, to trzy z pięciu tu wymienionych mogą powodować potencjalne skutki uboczne w postaci zaburzeń ze strony układu pokarmowego. Dlatego też Buhner zaleca by dawki uważnie monitorować i zwiększać, kiedy organizm zdąży przystosować się do ziół. Według Buhnera najlepiej zaczynać od najmniejszej dawki i podnosić ją co tydzień, dopóki maksymalna dawka nie zostanie osiągnięta. Wówczas nie powinno dojść do pojawienia się problemów od strony układu pokarmowego. Jeżeli jednak takie problemy się pojawią, Buhner zaleca by dawkę ziół trzeba obniżyć. Do diety można dodać witaminę C, zarówno aby wzmocnić tkankę łączną, jak i przeciwdziałać skłonnościom do zaparć. Wysoki poziom dawkowania według Buhnera jest niezbędny, by schemat działał dobrze
 
Protokół dodatkowy
 
Kolcorośl (ang. Smilax, Sarsaparilla, łac. Smilax medica) 
działanie przeciwbakteryjnie, usuwanie toksyn bakteryjnych, polecany przy reakcji Herxaimera
 
Traganek błoniasty (łac. Astragalus membranaceus)
zalecany tylko we wczesnej boreliozie oraz zapobiegawczo dla osób żyjących w rejonach endemicznych
 
Żeńszeń syberyjski (ang. Eleuthero, łac. Eleutherococcus senticosus)
zalecany przy chronicznym zmęczeniu, depresji, obniżonej odporności.
 
Korzeń Stefanii (łac. Stephania tetrandra)
zalecany przy problemach neurologicznych, ocznych, paraliżu Bella, problemach sercowych.
 
Szczeć pospolita (ang. Teasel Root, łac. Dipsacus sylvestris)
zalecany przy problemach ze stawami, szczególnie kolan.
 
Artemisia (łac. Artemisia annua)
zastosowanie przy babeszjozie.
 
Źródło: Stephen Harrod Buhner “Healing Lyme: Natural Healing And Prevention of Lyme Borreliosis And Its Coinfection.”http://www.buhner.pl/articles-protokol_podstawowy-47.html
 
Rozszerzony schemat naturalnego leczenia boreliozy
 
Rozszerzony schemat leczenia boreliozy wg. Buhnera jest schematem o szerokim spektrum działania opisującym zioła i suplementy, które mogą być stosowane na poszczególne objawy boreliozy. Dlatego też schemat jest bardziej dostosowany do objawów choroby Buhner zaleca stosować Protokół Podstawowy jako zasadniczy rdzeń terapii, a w zależności od poszczególnych objawów towarzyszących boreliozie należy dobrać odpowiedni dodatkowy schemat z Protokołu Rozszerzonego
 
Zioła Protokołu Rozszerzonego Buhnera
 
Żeń-szeń syberyjski (ang. Eleuthero) (łac. Eluetherococcus senticosus, Acanthopanax senticosus)
 
Korzeń Stefanii (łac. Stephania tetrandra, S. cepharantha)
 
Prusznik amerykański (ang. Red Root, łac. Ceanothus americanus)
 
Hakorośl rozesłana (ang. Devil’s Claw, łac. Harpagophytum procumbens)
 
Szczeć pospolita (ang. Teasel Root, łac. Dipsacus sylvestris)
 
Bylica roczna (Altremizynina, ang. Altremisinin, łac. Artemisia annua)
 
Sadziec przerośnięty (ang. Boneset, łac. Eupatorium perfoliatum)
 
Zimowit jesienny (łac. Colchicum autumnale)
 
Pokrzywa zwyczajna (ang. Nettle, łac. Urtica dioica,)
 
Barwinek pospolity (ang. Winkamina, łac. Vica minor, Vica major)
 
Głóg dwuszyjkowy (ang. Hawthorn Berry, łac. Crataegus oxyacantha)
 
Aminek egipski (łac. Ammi visnaga)
 
Źródło: Stephen Harrod Buhner “Healing Lyme: Natural Healing And Prevention of Lyme Borreliosis And Its Coinfection
-------------------------
BUHNER
Szanowny Stephen
 
Czytałem, że  Oman wielki działa na Babesia. Jak mogę przygotować  sam nalewkę z Omanu i leczyć Babesie ? Dziękuję bardzo.
Stephen Buhner  odpowiedź:
Oman wielki jest silnym zielem. Może on być wysuszony i zamknięty, robimy  wywar lub jako nalewkę. ze świeżego korzenia -nalewka: stosować
1 część korzenia, płyn : składa się z 60% alkoholu i 40% wody
 
Aby przygotować suszony korzeń nalewki: zastosować 1 część korzenia,
5 części płynne, 60% alkoholu i 40% wody (np. 16 uncji, 80 uncji korzenia płynny).
 
Dla nalewki: wziąć 10-30 kropli do 4 razy na dobę.
Jeśli używasz silny wywar: pić 1-6 uncji do 4 razy dziennie.
Jeśli enkapsulacji: 00 wielkość  kapsułki, do 20 dziennie.
-----------------------------------------------------------------------------------
Dr.Buhner -porady BARTONELLA
 
Buhner odpowiedź:
Jeśli masz Bartonella- protokół Bartonella jest:
 
Sida acuta nalewka)  ¼ łyżeczki 3x dziennie przez 30 dni
 
Nalewka głogu razem z  rdest japoński ,  ¼ łyżeczki 3x dziennie przez 30 dni lub kapsułki - 2 kapsułki 3 razy dziennie)
 
ECGC 400mg +- daily ECGC 400mg + - codziennie
 
Houttuyina (Yu Xing Cao - 1st Chińskie zioła, proszek) 1 tab. codziennie
 
L-arginina 5000 mg dziennie w dawkach podzielonych
 
Nasion ostropestu, znormalizowane, 1200 mg na dobę
 
Wszystko przez 30 dni.
 
UWAGA: Jeśli masz aktywne opryszczkę, ospę wietrzną lub półpasiec, NIE WOLNO stosować L-argininy.
 
W ogóle, najważniejsze jest to, aby zmniejszyć stan zapalny, który ma miejsce w Lyme , zwiększyć siłę układu  odpornościowego (koci pazur, Rhodiola nalewki - ¼ łyżeczki 3x dziennie, Eleuthero nalewka)
 
http://buhnerhealinglyme.com/herbs/lyme-with-bartonella/
---------------------------------------------------
Join us on Wednesday, June 4, at 1PM PT/4M ET, when Susan will lend her wisdom on the species of plant medicines that are effective in the treatment of Lyme disease and co-infections. You can listen to the episode now on iTunes or at
 
-----------------------------------------------------
Buhner is not generally supportive of the use of antibiotics but, for Lyme disease, he does believe they have a place. An herbal approach combined with an antibiotic approach may produce the best outcome for initial infection. However, most of the patients that he has seen have done antibiotics and no longer experience further benefit from them. In his work with about 700 Lyme disease patients over the past five years, he has seen about a 75% eradication of the disease. 15% have had complete or near complete remission of symptoms. 5% have had partial relief, and 5% experienced no improvement.
 
-----------------------------------------------------
Chinese skullcap (Scutellaria baicalensis)
 
Dawkowanie wg. protokołu Buhnera:
 
Buhner zaleca stosować Chinese skullcap w postaci nalewki lub w formie mielonej do bezpośrednio spożycia.
 
Mielone ziele: 1 łyżeczka 3 razy dziennie.
Kapsułki: 1000 mg 3 razy dziennie.
Nalewka: ¼- ½ łyżeczki nalewki z Chinese skullcap 3 razy dziennie. W ostrych stanach infekcji można podwoić dawkę.
 
Przepis na nalewkę wg. Buhnera: najefektywniejsze stężenie to 1:5 na 50 % alkoholu. Czyli 1 część rośliny na 5 części alkoholu (np. 100 g rośliny na 500 ml alhokolu). Do przygotowania nalewki należy używac alkoholu 50 %. Macerować 2 tygodnie w ciemnym naczyniu bez dostępu do światła. Codziennie wstrząsnąć. Przefiltrować.
---------------------------------------------
Prof. dr hab. Eliza Lamer - Zarawska
Katedra Biologii i Botaniki Akademii Medycznej
51-605 WROCŁAW, ul. Kochanowskiego 10.
OPRACOWANIE LITERATUROWE CHIŃSKIEJ ROŚLINY LECZNICZEJ - tarczycy bajkalskiej (Scutellaria baicalensis Georgi) wprowadzonej do upraw na teren Polski.
 
SCUTELLARIA BAICALENSIS Georgi - tarczyca bajkalska(ang. Scullcap, niem. Baikal-Helmkraut, chin. Huang Qin)
 
Jest to niewysoka (25-60 cm wysokości) roślina wieloletnia z rodziny Lamiaceae (Labiatae).Wykształca proste, okryte niedużymi lancetowatymi listkami pędy, u wierzchołków których wyrastają niezbyt duże wargowe kwiaty barwy niebieskiej lub niebiesko-fioletowej. Organem trwałym rośliny jest niewielkie krótkie kłącze z dobrze wykształconym korzeniem palowym od którego wyrastają mniej lub bardziej liczne boczne korzonki.
Ojczyzną tarczycy bajkalskiej jest wschodnia Syberia, Zabajkale, Nadmorski Kraj, północne Chiny, Mongolia i Japonia.
Surowiec ( 1, 2, 3).Skład chemiczny Radix Scutellariae baicalensis

  • działanie przeciwalergiczne i przeciwastmatyczne
  • działanie przeciwzapalne i przeciwartretyczne
  • działanie żółciopędne i antyhepatotoksyczne
  • działanie przeciwmiażdżycowe i przeciwzakrzepowe
  • działanie krążeniowe, nasercowe i hypotensyjne
  • działanie antyoksydacyjne i przeciwwolnorodnikowe
  • działanie sedatywne, przeciwdrgawkowe i anksjolityczne
  • działanie przeciwnowotworowe i cytotoksyczne
  • działanie przeciwwirusowe
  • działanie przeciwbakteryjne
  • działanie przeciwgrzybicze
  • kosmetyczne działanie Radix Scutellariae
Surowiec leczniczy (chin.-Huangqin, Jiuhuangqin, Huang Qin; jap. - Ogon lub Ougon; niem. Baikal-Helmkrautwurzel; ang. Scullcap root) stanowią wysuszone (w temp. nie wyższej niż 30-35o C) i rozdrobnione korzenie tarczycy bajkalskiej - Radix Scutellariae baicalensis, zebrane na wiosnę lub jesienią, najczęściej w drugim lub trzecim roku wegetacji rośliny. Surowiec, jest zamieszczony w aktualnej Chińskiej i Japońskiej Farmakopei oraz ma monografię w Arzneibuch der Chinesischen Medizin (Deutscher Apotheker Verlag, Stuttgart, 1991and 1995).
 
Surowcem jest korzeń, palowy, nieco skręcony, długości 8-25 cm, średnicy - 1-3 cm, barwy szaro-żółtej lub jasno-brunatnej, na przełomie - koloru cytrynowo żółtego. Jest konsystencji włóknistej, bez zapachu, wykazuje smak gorzkawy.
 
Surowiec jest wyjątkowo bogaty we flawony typu lipofilnego (ich zawartość wynosi 20-26%) i wykazuje w związku z nimi bardzo szeroki zakres działania biologicznego i farmakologicznego.
Innym surowcem z rodzaju Scutellaria, również zamieszczonym w Chińskiej Farmakopei, jest ziele z gatunku Scutellaria barbata D. Don. - Herba Scutellariae barbatae (chin. - Banzhilian).
Ponadto w ludowej medycynie Tajwanu używane jest szeroko ziele bądź korzeń (głównie jako środek antyhepatotoksyczny) Scutellaria rivularis Wall. (Ban Zhi Lian) zawierające flawony - bajkaleinę, bajkalinę oraz wogoninę (14, 15, 16).
 
Ostatnio autorzy z Uzbekistanu opublikowali dane dotyczące analizy flawonoidów z ziela i korzeni dwu innych gatunków tarczyc używanych w lecznictwie, a mianowicie - Scutellaria glabrata oraz S. adsurgens (17, 18).
 
Oprócz flawonoidów, za frakcję czynną biologicznie uważa się w niektórych gatunkach Scutellaria frakcję diterpenoidów (pochodnych układu - klerodanu) obecnych w częściach nadziemnych roślin. Również z gatunku Scutellaria baicalensis Georgi, wyizolowano nowe diterpenoidy o strukturze neoklerodanu (neo-clerodane) - scutebaicalin I i II, wykazujące silną aktywność przeciwgrzybiczą wobec fitopatogenów (głównie Fusarium oxysporum i Verticillium tricorpus), oraz właściwości antyfidantów wobec szkodliwych owadów (22, 23, 24)
 
-----------------------------------------------------------------------------------
Szczeć - dr.Rozanski

Intrakt ze szczeciowyIntractum Dipsaci: 100 g korzenia lub liści świeżych i zmielonych zalać 300 ml gorącego alkoholu 40% (wódka), odstawić na 2 tygodnie. Przecedzić. Zażywać 3 razy dziennie po 10 ml. Zmiany skórne przemywać równocześnie.
Nalewka szczciowaTinctura Dipsaci: 100 g suchego korzenia lub liści rozdrobnionych zalać 300 g alkoholu 40%, macerować 2 tygodnie Przefiltrować. Zażywać 3 razy dziennie po 10 ml. Stosować do przemywania zmian skórnych.
Odwar szczeciowyDecoctum Dipsaci: 1 łyżkę korzeni lub liści rozdrobnionych zalać 1 szklanką wody, gotować 5 minut, przecedzić. Pić 2 razy dziennie po 1 szklance. Przemywać odwarem również całe ciało (po kąpieli przemyć całą skórę odwarem, pozostawić do wyschnięcia). leczy wypryski i stany zapalne skóry.
 
--------------------------------------------------------------------------
Nalewka i intrakt – Tinctura et Intractum

Nalewki lecznicze są sporządzane wg receptur autorów lub wg farmakopei różnych narodów, często stosunek surowca do rozpuszczalnika jest tak dobrana, aby uzyskać odpowiednią zawartość składników czynnych w dawce. Należy pamiętać, że nalewki są stosowane w małych dawkach dlatego, że nośnikiem ciał czynnych i ekstraktorem jest alkohol, który jak wiadomo w odpowiednio dużych dawkach wywołuje odurzenie alkoholowe.

Trzeba pamiętać, że alkohol wypłukuje z surowca składniki hydrofobowe, nierozpuszczalne w wodzie, czyli takie, które nie przechodzą do naparu, maceratu wodnego i odwaru. Nalewka ma czasem inny profil działania niż wyciąg wodny z tej samej rośliny.

Ważna jest moc alkoholu. Zbyt wysokoprocentowy alkohol może ekstrahować tylko wybrane związki z rośliny, podczas gdy zbyt niskoprocentowy może nie wypłukiwać z surowca cennych składników hydrofobowych (nie lubiących wodę, fobia – niechęć, filia – miłość, preferencja, lubić).

Niektóre alkaloidy rozpuszczają sie tylko w spirytusie, inne w wodzie czystej lub niskoprocentowym alkoholu. Jeżeli zalejemy czeremchę lub żurawinę spirytusem oczywiste jest, że wiele glikozydów, soli, cukrów najzwyczajniej nie przejdzie do nalewki. Uzyskamy słabo zabarwioną nalewkę i w dodatku mało wartościową.

Dodatek cukru lub miodu poprawia ekstrakcję ziół w alkoholach.
Proporcja rozpuszczalnika do surowca też jest ważna.

Przyjęto w większości farmakopei następująca zasadę: nalewki i intrakty z surowców silnie działających przygotowuje się w proporcji 1:10, natomiast z pozostałych w stosunku 1:5. Dawki dla takich nalewek i intraktów są wyliczone, ogólnie przyjęte i podawane.

Oczywiście trzeba czytać farmakopee, aby wiedzieć w przypadku jakich ziół stosujemy 1:10, a jakich 1:5. Oczywiście autorzy, fitoterapeuci mogą nie stosować się do tych zasad i mają prawo wypracować inne metody przygotowania nalewek i intraktów, testując je i ustalając odpowiednie dawki. Nie można powiedzieć, że jeśli Dodonoeus (jeden z moich idoli), Leclerc, czy Matthiolus zaproponowali nalewkę z jakiegoś zioła 1:3 to nie mają racji, bo farmakopea jakiegoś kraju zaleca nalewkę z tego samego zioła 1:5.

Nalewka, intrakt są silne w działaniu z uwagi na alkohol. Alkohol wzmaga działanie wielu fitoskładników.

Jednakże trzeba też pamiętać, że nalewka i intrakt mają mniej składników czynnych niż żywa roślina, np. nalewka 1:5 przygotowana z pokrzywy suchej (albo świeżej) zawiera 5 razy mniej składników czynnych niż pokrzywa sucha (lub świeża).

Im bardziej zwiększamy ilość alkoholu w stosunku do surowca, tym bardziej zmniejszamy zawartość składników czynnych w uzyskanym leku.

Czytając składy leków ziołowych często mamy podane proporcje przy wyciągach. Pierwsza liczba oczna ilość surowca, druga liczba mówi o ilości rozpuszczalnika, np. kupione przez nas krople zawierają Extractum Salviae 1:3 (dla sporządzenia tego wyciągu wzięto

1 część liścia lub ziela szałwii i 3 części rozpuszczalnika, np. etanolu),

albo Extractum Saponariae 4:1 (cztery części korzenia mydlnicy ekstrahowano

1 częścią rozpuszczalnika, jest to bardzo silny ekstrakt, mający 4 razy więcej składników niż jest w surowcu, dzięki czemu możliwe jest odpowiednie zmniejszenie dawki preparatu).

Nalewka zawsze powstaje na zimno. Polega na zalaniu surowca rozpuszczalnikiem o temperaturze pokojowej. Nalewkę można uzyskać metodą maceracji lub perkolacji (kroplowe ekstrahowanie surowca; rozpuszczalnik kapie z odpowiednią częstością i przelatuje przez surowiec, ekstrahując go). maceracja jest najprostsza, bowiem polega na zalaniu surowca rozpuszczalnikiem i pozostawieniu go na minimum 7 dni, po czym uzyskany ekstrakt zlewamy, a surowiec wyciskamy.

Nalewkę taką można przefiltrować. Zalecane jest wstrząsanie maceratem przynajmniej raz dziennie. Oczywiście maceracja może trwać dłużej. Nie musimy również odcedzać nalewki, np. zalane kwiaty nagietka, arniki, mogą sobie leżeć w alkoholu, aż do wyczerpania leku. Ważne, aby surowiec w alkoholu nie przeszkadzał w dozowaniu leku.

Wg szwajcarskich prac, w tym Pharmacopoea Helvetica VI najbardziej uniwersalnym alkoholem do nalewek jest etanol 63-70%. Także większość polskich nalewek leczniczych była i jest sporządzana na takim alkoholu.

Jeśli składniki czynne danej rośliny dobrze rozpuszczają się w wodzie i alkoholu niskoprocentowym można stosować do ekstrakcji etanol 40, a nawet 30%. Działa on wówczas jako stabilizator, ekstraktor i konserwant. jest to dostateczne stężenie etanolu, aby zahamować aktywność enzymów, grzybów i bakterii.

Intrakty są sporządzane na gorąco (alkoholatury stabilizowane), czyli przez zalanie surowca wrzącym alkoholem. Unieczynni to błyskawicznie enzymy i zatrzymuje procesy, które mogą rozkładać aktywne związki. Gorący alkohol lepiej penetruje surowiec. Nie do wszystkich jednak surowców nadaje się taka metoda. Intrakt z kozłka nie zawiera walepotriatów i nie działa już uspokajająco, bowiem te są zniszczone przez gorący alkohol. Także wiele olejków zostaje zmieniona przez gorący alkohol w kierunku niekorzystnym.

Nalewki sporządzane są z surowców suchych lub świeżych. Intrakty przygotowywane są z surowców świeżych. Surowce przed zalaniem alkoholem trzeba zawsze rozdrobnić, aby rozpuszczalnik mógł swobodnie dojść do komórek i wypłukać ciała czynne.

Nalewki i intraty są sporządzane także niekoniecznie na etanolu. Alkoholem jest także gliceryna. Gliceryna rozcieńczona dobrze konserwuje i ekstrahuje surowce roślinne. Trzeba jednak wiedzieć kiedy można ją zastosować. Nie wszystkie składniki czynne roślin rozpuszczają się w glicerynie.
Rozpuszczalnikiem może być także wino, wino wytrawne lub półsłodkie, białe, albo czerwone, z dużą zawartością alkoholu (ponad 10%). Surowce można zalewać winem o temperaturze pokojowej lub winem gorącym.

Przy podgrzewaniu etanolu i wina trzeba uważać, aby opary alkoholu nie uległy zapłonowi. Polecam maszynki elektryczne do tego celu. Jeśli wyciągi z ziół maja być stosowane wyłącznie zewnętrznie lub do sporządzania płukanek na wodzie – jako rozpuszczalnika można użyć propanol odpowiednio rozcieńczony, 30, 40, 60, czy 70%. Propanol ekstrahuje podobnie jak etanol.
Ja w swojej praktyce stosuję nalewki i intrakty skoncentrowane. Lubię zalewać surowce zielarskie alkoholem w proporcji 1:3 lub 1:1. Dawki efektywne tych leków są odpowiednio niższe. Wyciąg 1:1 zawiera w przybliżeniu tyle samo składników co surowiec. Nalewki proponuję przygotowywać z ziół świeżych, jeśli mamy możliwości pozyskania świeżego surowca.

Przygotowywanie leków z ziół to sztuka, a nie mechanistyczna technologia. Nie należy popadać w skrajności i usztywniać się na widok proporcji surowca do rozpuszczalnika. Ja zawsze daję dawki nalewek i intraktów z podaniem proporcji zioło : rozpuszczalnik. Jeśli więc przygotujemy mniej lub bardziej skoncentrowane przetwory – nic się nie stanie, dobierzemy tylko właściwą dawkę. Skoncentrowany preparat zawsze można rozcieńczyć, natomiast w warunkach domowych trudne jest zagęszczenie wyciągów alkoholowych.

Do maści, mazideł, kremów także lepiej używać skoncentrowane nalewki i intrakty, bowiem podłoże tych leków ma ograniczone możliwości przyjęcia rozpuszczalnika.

Zioła kupne są słabsze od tych zebranych samodzielnie. Jak Czytelnicy szybko się przekonali lub szybko przekonają w przyszłości, także nalewki i intrakty samodzielnie sporządzone są wartościowsze, inaczej też smakują.
 
Zawsze lek samodzielnie sporządzony jest przepojony pozytywną energią. Ważne, aby lek był wyprodukowany w miłej atmosferze, przy dobrym i spokojnym usposobieniu wykonującego. Fatalna atmosfera wśród personelu, konflikty międzyludzkie, stresy, depresje w miejscu produkcji leku – moim zdaniem i wg moich spostrzeżeń – negatywnie odbijają się na właściwościach leku. Ważne jest zaangażowanie i ustosunkowanie psychiczne osoby produkującej lek. Stąd niejednokrotnie spotykamy się z sytuacjami, ze niby ten sam lek (ta sama substancja chemiczna), ale wykonana przez różne firmy – wykazuje różną skuteczność. Nie daje się to racjonalnie wytłumaczyć.

Lek to nie tylko substancja w opakowaniu; skuteczny lek musi zawierać w sobie coś więcej, pozytywną cząstkę psychiczną i energetyczną, swoiste przesłanie od człowieka, który sporządził preparat.

http://rozanski.li/1053/nalewka-i-intrakt-tinctura-et-intractum/
----------------------------------------------------------------------------
Postacie leków ziołowych i sposoby ich przyrządzania
Na podstawie przepisów jakie podałem w niniejszym poradniku każdy może samodzielnie sporządzić z surowców zielarskich rozmaite leki galenowe. Istnieje wiele postaci leków galenowych stosowanych w ziołolecznictwie. Jedne z nich są nietrwałe (wyciągi wodne) i należy je zużyć w ciągu 24 godzin, inne natomiast są trwałe i można je przechowywać wiele lat (nalewki, wyciągi glicerynowe, wina).

1). Napar (infusum, -i) to wodny wyciąg z rozdrobnionego surowca zielarskiego. Sporządzenie naparu ma na celu wydobycie z danego surowca roślinnego ciał czynnych. Napar stosowany jest jako lek do ubytku zewnętrznego (ad usum externum) jak i do użytku wewnętrznego (ad usum internum). Napary sporządza się z surowców łatwo dających się ekstrahować wodą, jak liście, kwiaty, drobne nasiona, ziele, lub z surowców zawierających ciała wrażliwe na wysoką temperaturę.

Dobrze rozdrobniony surowiec, najczęściej w ilości 1-2 łyżek zalewamy wrzącą wodą, najczęściej w ilości 200-250 ml; odstawiamy na 20 minut, a następnie filtrujemy przez watę, ligninę lub gazę. Naczynie w którym parzymy zioła musi być zawsze przykryte.

Napary są lekiem nietrwałym i w cieple szybko zakisają (mętnieją i mają nieprzyjemny smak oraz zapach). Należy zatem przygotować taką ilość naparu jaka będzie spożyta w ciągu 24 godzin, a latem, gdy istnieje wysoka temperatura - w ciągu 12 godzin. Napar można też przechowywać w lodówce, nie dłużej jednak niż 3 dni.

2). Odwar (Decoctum, -i) sporządza się z surowców roślinnych trudno dających się ekstrahować, jak kora, korzenie, kłącza, grube nasiona, cebule, bulwy, surowce krzemionkowe. Rozdrobniony surowiec zalewamy gorącą lub zimną wodą, stawiamy na ogniu (chyba, że ktoś posiada reszo elektryczne) i gotujemy odpowiednio długo, co jest uzależnione od rodzaju surowca i wskazań. Gotowanie z reguły trwa od 5 do 40 minut. Następnie odwar odstawiamy na 20-30 minut pod przykryciem, po czym filtrujemy przez watę, ligninę lub gazę.

Nie można odwaru sporządzać na zapas, gdyż zakisa on po 12-24 godzinach; można go jednak przechowywać w lodówce przez 3 dni.

3). Macerat (Maceratio, -onis) to również wodny wyciąg sporządzony z surowców roślinnych zawierających składniki lecznicze, jednakże składniki wrażliwe na wysoką temperaturę. Rozdrobniony surowiec zalewamy wodą o temp. 20-22o C i pozostawiamy pod przykryciem na 8-12 godzin, po czym przecedzamy l pijemy. Maceraty można przechowywać w lodówce przez 3 dni.
Wyciągi wodne należy sporządzać w naczyniach szklanych lub w fajansowych, albo też w garnkach emaliowanych, które przeznaczamy tylko do tego celu. Nie wolno naparów, odwarów czy maceratów sporządzać w garnkach miedzianych, aluminiowych, niklowanych lub tych, które mają uszkodzoną emalię!.

Odwar, napar i macerat przyrządza się też ze świeżych rozdrobnionych surowców roślinnych. Do wody przechodzą między innymi kwasy organiczne i nieorganiczne, witaminy rozpuszczalne w wodzie (z grupy B, C, P, Q), sole, alkaloidy, garbniki, pektyny, śluzy, aminokwasy, glikozydy, częściowo niektóre barwniki i enzymy. Mieszanina wody z alkoholem etylowym ma większą zdolność ekstrahowania niż poszczególne składniki wzięte osobno, zatem bardzo wartościowe są wyciągi wodno-alkoholowe.

Aby uzyskać mocny w działaniu i nieco zagęszczony wodny wyciąg to należy go poddać odparowaniu poprzez gotowanie w płaskim i szerokim naczyniu; wyciąg podczas gotowania mieszać energicznie. Mocne wodne wyciągi podaje się chorym w odpowiednio mniejszej dawce.
4). Nalewka (Tinctura, -ae) to płynny wyciąg alkoholowy sporządzony z suchego (!) rozdrobnionego surowca roślinnego. Sporządza się je zwykle w stosunku: 1 część surowca na 5 części rozpuszczalnika dwoma sposobami (metodami):
a). metoda maceracji;
b). metoda perkolacji, której nie będę opisywał, gdyż trzeba mieć aparat zwany perkolatorem.


Metoda maceracji polega na tym, że rozdrobnione surowce roślinne zalewamy określoną ilością alkoholu 30-70 % (może to być zwykła czysta wódka), szczelnie zamykamy i odstawiamy na 14-21 dni.

Następnie wyciąg alkoholowy filtrujemy przez watę lub ligninę, zlewamy do butelek z ciemnego szkła i koniecznie ze szczelnym zamknięciem, a następnie oznaczamy etykietką (nazwa łacińska, polska, data produkcji i ewentualnie wskazania i dawkowanie). Przed zażyciem każdą nalewkę należy rozcieńczyć (chyba, że jest niskoprocentowe) wodą przegotowaną o temp. pokojowej lub mlekiem z miodem. Nalewki będziemy też stosować zewnętrznie. Są to bardzo wygodne i cenne w użyciu leki ziołowe.

5). Wina ziołowe (Vinum, -i medicata) to bardzo stare leki galenowe. W tym przypadku rozpuszczalnikiem jest wino do którego przechodzą ciała lecznicze. Wino ziołowe można sporządzić dwoma sposobami:
- zalanie surowca roślinnego winem gotowym i 14-30-dniowa maceracja w ciemnym miejscu, potem filtracja;
- surowiec zalać wodą z cukrem w gąsiorku, dodać drożdży i poddać fermentacji, potem wino zlać znad osadu, przelać do butelki z ciemnego szkła i zakorkować; przechowywać w ciemnym miejscu i oczywiście w chłodnym.

6). Alkoholatura stabilizowana (Alkoholaturee stabilisatae) czyli intrakt (Intractum) to wyciąg alkoholowy otrzymany ze świeżych surowców roślinnych. Świeżą zmieloną masę roślinną zalać alkoholem o temperaturze 80o C, macerować 14 dni, przefiltrować. Wrzący alkohol unieczynnia fermenty rozkładające ciała czynne. Metodę tę opracowali francuscy uczeni: E. Perrot i A. Goris w 1909 r. Podczas przyrządzania intraktów należy zachować dużą ostrożność. Alkohol trzeba podgrzewać na elektrycznej maszynce bardzo powoli i pod przykryciem. Niedopuszczalny jest kontakt płomienia z oparami alkoholu. Intrakty, podobnie jak nalewki, to bardzo cenne, trwałe i wygodne w użyciu leki ziołowe.

7). Alkoholatura “zimna” (Alkoholatura ex herba recente) to etanolowy wyciąg ze świeżych surowców roślinnych otrzymany metodą maceracji. Na 1 część surowca przypada 5 części alkoholu o temp. pokojowej. Maceracja trwa 14 dni.

8). Octy lecznicze (Aceta medicata) to octowe wyciągi z ziół suchych lub ze świeżych, sporządzone metodą maceracji trwającą 14-21 dni w ciemnym miejscu. Na jedną cześć surowca przypada jedna część octu spożywczego. Octy ziołowe stosuje się z reguły jako przyprawy, dodatki do kąpieli i płukanek, do okładów, rzadziej wewnętrznie po rozcieńczeniu z wodą w stosunku 1:2 (jedna część octu ziołowego + 2 części przegotowanej wody). Duże znaczenie mają w pielęgnowaniu skóry (w kosmetyce).

9).Alkoholomiody (Alkoholmel) to bardzo wartościowe leki galenowe, które sporządza się w prosty sposób: wybraną nalewkę, intrakt lub ekstrakt mieszamy z miodem naturalnym, najczęściej w proporcji 1:1, 1:0,5, 1:2. Zażywa ale je w czystej postaci często, ale w małej ilości, w herbacie lub w mleku. Na ogół działają wzmacniająco (są źródłem substancji energetycznych), wykrztuśnie, antyseptycznie, pobudzająco na układ immunologiczny, odtruwająco, regeneracyjnie, lipotropowo, regulująco na metabolizm.

10). Miody lecznicze (Mellita) to lek, którego składnikami są miód oraz substancja lecznicza, w naszym przypadku surowiec roślinny w postaci sproszkowanej. Na jedną łyżkę miodu daje się najczęściej 1 płaską łyżeczkę sproszkowanego zioła; aby nastąpiło lepsze połączenie składników polecam dodać kilka kropel alkoholu lub gliceryny (na jedną łyżeczkę proszku - 15 kropel rozpuszczalnika). Miody zażywa się podobnie jak alkoholomiody ziołowe; mają też podobne działanie lecznicze. Miód naturalny zawiera między innymi: 70-80% cukrowców (glukoza, fruktoza), enzymy imobilizowane (glikoamylaza, inwerteza), sole mineralne, kwasy, flawony (rutyna) i in.

11). Wyciągi olejowe (Olea; czyli oleje ziołowe uzyskujemy poprzez zalanie pognieconych, rozdrobnionych świeżych surowców roślinnych bogatych w olejki eteryczne. Świeże surowce zielarskie można zalać olejem słonecznikowym, oliwą lub olejem sojowym, winogronowym, makowym. Zawsze na 1 część surowca dajemy taką samą 1 część oleju (stosunek 1:1). Olej aromatyczny ziołowy sporządzamy następująco: surowiec roślinny rozdrabniamy i wsypujemy do słoja, zalewamy gorącym olejem, słój szczelnie zamykamy, zawijamy w gruby koc lub ręcznik i odstawiamy na 24 godziny. Następnie naczynie z olejem ziołowym przenosimy do ciemnego pomieszczenia o temp. 18-22o C i pozostawiamy jeszcze na 2 tygodnie; potem słój odkręcamy i olej filtrujemy przez gazę, zlewamy do butelek oznaczonych etykietką (nazwa, data) Oleje przechowywać w ciemnych i w chłodnych miejscach (piwnica, lodówka).Oleje ziołowe tak przyrządzone mogą być używane do kąpieli, do nacierań, do okładów oraz do użytku wewnętrznego zastępując w pewnym stopniu olejki eteryczne. Należy jednak podkreślić, że oleje ziołowe przez nas sporządzone zawierają w swym składzie nie tylko olejki eteryczne, ale także składniki balastowe, które rozpuszczają się w tłuszczach, np. chlorofil, karoteny, ksantofile, enzymy, witaminy rozpuszczalne w tłuszczach (A,D,E,K,F), żywice, woski, kwasy tłuszczowe, alkaloidy i in., mające również dużą wartość leczniczą. Zatem olej ziołowy przyjęty doustnie, jak i zastosowany zewnętrznie będzie wywierał o wiele szersze działanie lecznicze niż czysty olejek eteryczny. Oleje ziołowe można dodawać do różnych potraw, np. kminkowy, majerankowy, kolendrowy czy tymiankowy - do mięs, zup, sosów.

12). Soki roślinne (Succi recentes plantarum) uzyskujemy ze świeżych rozdrobnionych surowców roślinnych przy pomocy sokowirówki. Należy sporządzić taką ilość soku, jaką zużyjemy w ciągu 24 godzin, gdyż świeże soki w ciepłe dni szybko zakisają. Można przedłużyć ich trwałość poprzez dolanie 30-60% alkoholu. Na każdą część świeżego soku dajemy taką samą część alkoholu (np. na 100 ml soku damy 100 ml alkoholu; może być zwykła czysta wódka 40%. Wiele soków można zakonserwować poprzez dodanie odpowiedniej ilości cukru, a następnie pasteryzacje. Soki z ziół i owoców odznaczają się dużą wartością odżywczą i leczniczą. Zawierają one liczne ciała czynne w nienaruszonej postaci i w naturalnych zespołach. Soki należy przechowywać w lodówce (na dole) lub w zimnej piwnicy.

13). Syropy (Sirupi) to stężone roztwory cukru w wodnych wyciągach z roślin lub w sokach owocowych. Cukier w stężonych roztworach posiada własności konserwujące. Najczęściej stosunek płynu do cukru wynosi 1:1 lub 1:2. Syropy należy przechowywać w buteleczkach o pojemności 100-200 ml wykonanych z ciemnego szkła i dających się szczelnie zamknąć. W pomieszczeniu (lub w miejscu, np. w lodówce) w którym spichrzujemy buteleczki z syropami musi panować chłód. W celu zwiększenie trwałości syropów można do nich dodać glicerynę lub alkohol 40%. Na każde 100 ml syropu składającego się w 50% z soku i w 50% z cukru (proporcja 1:1) należy wówczas dać 30 ml gliceryny lub 30-50 ml alkoholu.

14). Maści (Unguenta) to gęste masy składające się z podłoża tłuszczowego i ze stałych sproszkowanych lub płynnych ciał leczniczych. Maści nie powinny zawierać więcej niż 20% stałych ciał leczniczych i nie więcej niż 10% płynów. Działanie maści nie tylko zależy od rodzaju ciał leczniczych, ale również w dużej mierze od rodzaju podłoża. Jako podłoża do maści są używane tłuszcze różnego pochodzenia (lanolina, wazelina, smalec, parafina, olbrot, euceryna). Aby sporządzić maść, należy odważyć najpierw jej składniki stałe ucierając je w moździerzu, a potem lekko zwilżyć je paroma kroplami wody, alkoholu lub oleju (zależnie od tego w czym składnik dobrze się rozpuszcza). Następnie dodaje się stopniowo w przepisanej ilości podłoże, miesza się je i rozciera ze składnikami leczniczymi do chwili, aż powstanie jednolita mieszanina. Tak przyrządzoną maść przenosi się z moździerza do szklanego lub plastykowego, szczelnie zamykającego się pojemni czka, np. po kremie. Na pojemniczku naklejamy etykietkę z nazwą maści i datą jej sporządzenia. Maście, podobnie jak kremy, przechowujemy zawsze w chłodnym miejscu, np. w lodówce (na dole). Często do wyrobu maści i kremów będziemy używali wyciągi glicerynowe, alkoholowe, olejowe, octowe. Zanim surowce zielarskie będą użyte do produkcji maści, należy je zmielić w młynku do kawy na drobniutki proszek (pył).


15). Ekstrakty (Extracta) to stężone postacie leków otrzymywane z surowców roślinnych. Wyciągi zagęszczone uzyskuje się przez zalanie rozdrobnionych części roślin małą ilością rozpuszczalnika w proporcji 1:1. Rozpuszczalnikiem mogą być: woda, gliceryna, alkohol, ocet, olej, wino. Przed użyciem należy je rozcieńczyć przegotowaną wodą lub czystym alkoholem. Ekstrakty wodne można utrwalić przez dolanie alkoholu 40% (stosunek 1:1). Stężone wyciągi glicerynowe, wodne i alkoholowe można także wymieszać z miodem lub zacukrować na gorąco, uzyskując w ten sposób bardzo mocny syrop o dużej trwałości.

16). Proszki i zasypki (Pulveres et cutipulveres) uzyskujemy po silnym rozdrobnieniu suchego surowca zielarskiego, np. w młynku do kawy. Bardzo często sproszkowane zioła będziemy zażywali doustnie, np. sproszkowane liście konwalii, pokrzywy, mniszka, pierwiosnka. Proszki warto mieszać z naturalnym miodem otrzymując miód ziołowy, który jest bardzo cennym i wygodnym w stosowaniu lekiem.

Proszki do użytku zewnętrznego nazywamy przysypkami lub zasypkami. Przysypki składają się z jednego lub więcej ciał leczniczych oraz podłoża, które ma na celu nadanie zasypce odpowiedniej postaci i lepszej przyczepności do skóry. Najlepszym podłożem do przysypek jest talk - talcum venetum, skrobia pszenna - amylum tritici, mączka ziemniaczana do pieczenia i glinka koalinowa - bolus alba. Przysypki przyrządzamy w ten sposób, że odważamy przepisane ilości składników, a następnie mieszamy je starannie w moździerzu i przesypujemy do oznaczonego pojemniczka.
Sproszkowane zioła będziemy używać do wyrobu maści, past, zawiesin i galaretek ziołowych.

17). Zawiesiny (Suspensiones) to układy niejednorodne składające się z drobniutkiego proszku ziołowego zawieszonego w płynie, przeważnie w miodzie płynnym, w glicerynie, w glicermiodzie, w wodzie miodowej, w wodzie z cukrem lub w oleju. Przed użyciem zawiesinę należy wstrząsnąć. Niekiedy do zawiesiny wodnej będziemy dodawać środek konserwujący, np. alkohol, glicerynę.

18). Galaretki ziołowe sporządza się następująco: żelatynę w podanej ilości miesza się z niewielką (określoną przez autora przepisu) ilością wrzącej wody lekko ją jednocześnie podgrzewając. Następnie do płynu żelatynowego dodajemy cukier w określonej ilości i na końcu proszek ziołowy, ekstrakt ziołowy (glicerynowy, alkoholowy) i ewentualnie środek poprawiający smak i nadający miły zapach. Składniki miesza się. Następnie galaretkę przelewamy do pojemnika dającego się szczelnie zamknąć i pozostawiamy w zimnym miejscu do zastygnięcia. Wyróżnia się galaretki do użytku wewnętrznego (cukrowe i bezcukrowe) i do użytku zewnętrznego (bezcukrowe; są o konsystencji rzadszej niż galaretki do użytku wewnętrznego, mają więcej w swym składzie wyciągu glicerynowego). Galaretki do użytku wewnętrznego obejmują galaretki doustne i do odbytowe (takie też będziemy sporządzać).

19). Mieszanki ziołowe (Species) uzyskujemy po wymieszaniu rozdrobnionych surowców pochodzących z co najmniej dwóch różnych gatunków ziół. Z mieszanek ziołowych sporządza się napary, odwary, maceraty, ekstrakty, intrakty, nalewki itd. Przy sporządzaniu mieszanek ziołowych trzeba zachować pewne zasady:
- surowce wchodzące w skład mieszanki nie mogą zawierać substancji antagonistycznych w stosunku do siebie (nie może zachodzić interakcja);
- nie powinny zawierać identycznego składu chemicznego, lecz różne składniki, ale o podobnym działaniu farmakologicznym; (powinien panować pomiędzy nimi synergizm),tj. jedne składniki powinny uzupełniać działanie innych składników, wzmacniać je lub przedłużać działanie.

20). Okłady. Rozdrobnione zioła zalewa się taką ilością wrzącej wody, aby otrzymać papkę. Papkę po 10 minutach (musi być ciepła, ale nie gorąca) zawijamy w gazę i przykładamy na chore miejsce, po czym nakrywa się ją ceratką lub folią i bandażuje.

21). Maseczki mogą być sporządzone ze świeżych lub suchych ziół.
a). odpowiednią ilość świeżego surowca mielimy przez maszynkę do mięsa; tak przygotowaną masę roślinną nakładamy na umytą (odtłuszczoną spirytusem salicylowym lub ziołowym) twarz i szyję, a nawet dekolt, po czym przykrywamy wilgotną ligniną (zmoczoną w wodzie z dodatkiem Azulanu lub w naparze rumiankowym). Po 20-30 minutach skórę oczyszczamy z maseczki i obmywamy letnią wodą z dodatkiem Azulanu (1 łyżeczka na pół litry przegotowanej wody) lub soku z cytryny, albo też octu ziołowego (tyle dajemy soku cytrynowego lub octu, aby woda była kwaśna) i pozostawiamy do wyschnięcia (nie wycieramy!).
b). odpowiednią ilość suchego, rozdrobnionego surowca zalewamy wodą w takiej ilości, by uzyskać papkę; papkę należy zagotować i odstawić na 15-20 minut. Ciepłą masę ziołową nakładamy na twarz, szyję i dekolt, przykrywamy wilgotną ligniną (zwilżoną w naparze rumiankowym lub w rozcieńczonym Azulenie). Po 20-30 minutach maseczkę ściągamy i wyrzucamy zaś twarz, szyję i dekolt opłukujemy w naparze rumiankowym, w naparze z siemienia lnianego lub w wodzie z dodatkiem Azulanu. Skóry nie wycieramy ręcznikiem, lecz pozostawiamy do samoistnego wyschnięcia. W suchą skórę wklepać maść lub krem nagietkowy, aloesowy, babkowy, albo też maść lub krem Linomag.
leków ziołowych i sposoby ich przyrządzania

----------------------------------------
Dr.Rozanski o OMAN WIELKI
 
Oman – Inula raz jeszcze
oman wierzbolistnyInula salicina Linne, z rodziny Asteraceae (=Compositae). Gatunek ten występuje na Podkarpaciu. Jest spokrewniony z omanem wielkim – Inula helenium L., którego korzeń można kupić w sklepie zielarskim. Ma podobne właściwości lecznicze.
Wyciągi z korzenia omanów działają nie tylko rozluźniająco na gęstą i zalegająca wydzielinę śluzową w drogach oddechowych, ale również hamują rozwój grzybów, bakterii, wirusów i pierwotniaków. Nalewka, wyciąg eterowy z korzenia i olejek eteryczny omanowy działają zabójczo na pasożyty przewodu pokarmowego (zażywać na czczo) i skóry (wcieranie). Także ocet na korzeniu omanu odstrasza pchły, roztocze, zabija wszy i odpędza komary oraz gryzące meszki. Ocet omanowy (na spożywczym 5-8%) 1:3 wcierany w miejsca ukąszenia działa przeciwobrzękowo i gojąco. Okłady z octu omanowego dobre są na obrzęki wywołane urazem mechanicznym (rozcieńczyć wodą 1:1, dodać można nalewkę nostrzykową lub arnikową, albo nagietkową).

Napar z korzenia omanu – Infusum Inulae (1 łyżka na szklankę wrzącego mleka lub wody) hamuje rozwój Candida w jamie ustnej i jelitach, pić najlepiej na czczo. Ma wpływ żółciopędny i moczopędny. Świeżo zmielony korzeń omanu przyjmować doustnie jako prebiotyk (źródło inuliny), po 1 łyżeczce lub po wymieszaniu z miodem jako środek wzmacniający, żółciopędny, poprawiający trawienie i pomagający przy nieżycie gardła, tchawicy i oskrzeli.
 
Napar z kwiatów omanu działa silnie moczopędnie, przeciwzapalnie i rozkurczowo na miocyty gładkie przewodu pokarmowego. Zauważyłem działanie uspokajające i poprawiające pracę serca (zapobiega dusznicy). Kwiat omanu zawiera flawonoidy uszczelniające naczynia krwionośne.

Nalewka na kwiatach omanu 1:3 na alkoholu 40-60% usprawnia procesy intelektualne (dawka 10 ml).
 
Wyciąg z omanu (Extractum Inulae = Enulae = Helenii) wchodzi w skład kropli Pectosol (w aptekach), które są moimi ulubionymi przy przeziębieniu, grypie, kaszlu i zapaleniu oskrzeli. Po dodaniu do kropli Pectosol miodu lub soku malinowego uzyskamy doskonały syrop. Korzeń omanu wielkiego jest surowcem farmakopealnym. W Farmakopei Polskiej I = Pharmacopoeia Regni Poloniae z 1817 r. występuje pod nazwą Radix Helenii (Enulae). W Farmakopei Polskiej IV jest pod nazwą Radix Inulae i Helenii. Zgodnie z Farmakopeą Polską III korzeń omanu powinien zawierać nie mniej niż 2% olejku eterycznego; popiołu nie więcej niż 5%, wilgoci nie więcej niż 13%. Korzenie omanu wielkiego, wierzbolistnego, łąkowego (Inula britannica L.), wąskolistnego (Inula ensifolia L.) lub szorstkiego (inula hirta L.) powinny być zbierane jesienią i suszone w temperaturze nie wyższej niż 40 stopni C.
 
Ważnym czynnym składnikiem surowca jest alantolakton (lakton seskwiterpenowy; dawna nazwa helenina) o działaniu antybakteryjnym, przeciwnowotworowym i przeciwzapalnym. Przeciętna zawartość olejku eterycznego w korzeniu wynosi od 2,5-2,8%. W korzeniu znajduje się również inulina ok. 40%), poliacetyleny, fitosterole i trójterpeny.
Korzeń i kwiat omanu łąkowego Inula britannica L.mają podobne właściwości lecznicze jak arnika (kwiat i korzeń) i podobnie były używane (działanie przeciwzapalne, gojące, antyseptyczne, przeciwobrzękowe).

http://rozanski.li/776/oman-inula-raz-jeszcze/
-------------------------------------------------------
BORELIOZA Dr.RÓŻAŃSKI - zioła
 
W leczeniu boreliozy niewątpliwie mogą mieć zastosowanie zioła o znanych i udowodnionych właściwościach antybakteryjnych, aby ograniczać rozwój i inwazje czynnika zakaźnego w ustroju. Ogromną rolę mogą odegrać preparaty immunostymulujące, przeciwzapalne i iprzeciwwysiękowe.

IMMUNOSTYMULACJA

Spośród środków immunostymulujących proponuję wyciąg z borowiny – Fibs, podawany podskórnie lub domięśniowo. Alternatywą dla FIBS jest :
 
Extractum Aloe (w Polsce Biostymina). Z Biostyminą jest obecnie problem, bowiem producent nie zaleca jej podawać pozajelitowo, a drogą doustną staje się bezużyteczny (immunostymulatory aloesu mają charakter glikoprotein i są w jelicie oraz żołądku unieczynniane, po prostu trawione). W Rosji i byłych republikach dostępne są pozajelitowe wyciągi aloesu: Алоэ экстракт, ампулы Extractum
Aloes fluidum pro injectionibus - Вифитех / Россия, za około 120 rubli. Co dwa dni wstrzykiwać amp., przez miesiąc.
 
Fibs (ФИБС) jest produkcji ukraińskiej, kosztuje w Polsce ok. 12-13 zł/10 amp. Działa ochronnie na układ wzroku. Zmniejsza wysięk i stan zapalny. Kuracja: 1 amp. codziennie podskórnie przez 30 dni. Pobudza układ odpornościowy.
U dzieci te same dawki – 1 ampułka.
Zastosować równocześnie okłady borowinowe na okolice karku i krzyżową (dostępne są gotowe plastry), a także kąpiele w soli borowinowej, przynajmniej 2 razy w tygodniu.
 
Doustnie przyjmować równocześnie dodatkowy immunostymulator w postaci Oleju z czarnuszki - Oleum Nigellae (dostępny w sklepach z olejami, np. w BlueCity w Warszawie, w wielu sklepach internetowych) – 1 łyżeczka 3 razy dziennie. Odradzam kupować olej kapsułkowany lub pozbawiony specyficznego zapachu i ostrego, nieco tymolowego smaku. Olej czarnuszkowy aromatyczny nie tylko pobudza układ odpornościowy i działa neuroprotekcyjnie, ochronnie na stawy, przeciwalergicznie, ale również działa zabójczo na bakterie beztlenowe i drożdżaki. Dzieci 1 łyżeczka 3 razy dziennie. Równocześnie smarować skórę olejem czarnuszkowym 2 razy dziennie.
 
Nalewka lub intrakt z piołunu (Intractum seu Tinctura Absinthi), najlepiej świeżego, również polecana przez Szwajcarów zawiera składniki antybakteryjne i swobodnie przenika do układu nerwowego. Działa na bakterie boreliozy, więc również zażywać obok oleju z czarnuszki. Polecam wyciąg na gorącym alkoholu: 1 część ziela zmielonego na 3 części wódki; 3 razy dziennie po 10 ml, przez 3 tygodnie, jeśli pojawiają się zawroty głowy zmniejszyć dawkę do 5 ml. U dzieci w mleku z miodem, odpowiednio mniejszą dawkę.
 
Intrakt z jeżówkiIntractum Echinaceae lub nalewka – Tinctura Echinaceae, najlepiej sporządzona samodzielnie na wódce lub gotowa, ale standaryzowana, 1 część surowca na 3 części alkoholu – dawka 5 ml 3 razy dziennie lub na winie czerwonym wytrawnym – 1 kieliszek dziennie. W przypadku wyciągu z jeżówki na winie działa dodatkowo przeciwzapalnie, wzmacniająco, immunostymulująco rezweratrol. Same glikozydy jeżówki mają właściwości antybiotyczne. Zatem jeżówka nie będzie działała wyłącznie immunostymulująco. Jeśli boreliozie towarzyszą zmiany skórne (wypryski) polecam stosować na skórę maść z wyciągiem z jeżówki lub wyciąg alkoholowo-olejowy z korzenia, albo ziela jeżówki.
 
DZIAŁANIE PRZECIWZAPALNE
Do zestawu środków immunostymulujących polecam dołożyć środki przeciwzapalne (1 do wyboru):
 
1. Radix Harpagophyti – korzeń hakorośli, bogaty w irydoidy, triterpeny i flawooidy – 1 g/filiżankę wody, zagotować, odstawić na 30 minut, przecedzić. Uzyskany wywar wypić. Konieczne 4 filiżanki wywaru dziennie. Korzeń rozdrobniony dostępny za granicą w drogeriach, np. w Szwajcarii. Wpływa przeciwzapalnie na nerwy, stawy, mięśnie. Działa troszkę przeciwbólowo. Chroni wątrobę. Stosować przez 30-60 dni, zależnie od nasilenia objawów. Ma też właściwości antybakteryjne (triterpeny, akteozyd). Dzieci: filiżanka 3 razy dziennie.
 
2. Ziele zagorzałka, ziele szelężnika lub ziele pszeńca – Herba Odontites, Herba Rhinanti (Alectorolophi) seu Herba Melampyri (obojętnie który gatunek krajowy), ewentualnie szczeć – Dipsacus – Radix seu Folium – surowce bogate w irydoidy i flawonoidy, o efektywnej aktywności przeciwzapalnej w stosunku do skóry, stawów, mięśni i układu nerwowego, zasobne w związki antybakteryjne. Niestety trzeba zebrać we własnym zakresie z natury. Stosować 1-2 miesiące w formie wywaru lub intraktu. Wywar sporządzać z 3 g surowca na 200 ml wody, zagotować, odstawić na 30 minut, przecedzić. Pić 4 razy dziennie po 1 filiżance (około 100 ml). Przemywać również zmiany skórne, przed zastosowaniem maści jeżówkowej lub fitoncydowej (patrz dalej).

3. Korzeń arcydzięgla – Radix Archangelicae + kwiat wiązówki – Flos Ulmariae + pączki lub kora topoli Gemmae et Cortex Populi, albo wierzby Cortex Salicis – w równych częściach wymieszać – silny środek przeciwzapalny, przenikający do układu nerwowego. Stosować wywar: 1 łyżka mieszanki na 200 ml wody, zagotować, odstawić na 30 minut, przecedzić. Pić 3 razy dziennie po 200 ml przez 1-2 miesiące, zależnie od nasilenia i ustępowania objawów choroby.
 
FITOCYDY – PHYTONCIDES
Gdyby człowiek umiał wyodrębnić i ustabilizować fitoncydy, wówczas niepotrzebne by były sulfonamidy i antybiotyki. Niestraszne by było nam również zjawisko oporności bakterii. Ale jak na razie technologicznie i na wielką skalę przemysłową jest to niemożliwe. Jednakże w fitoterapii chorób bakteryjnych, wirusowych, pierwotniakowych i grzybiczych istnieje możliwość zastosowania ziół fitoncydowych i wykorzystanie choć w części ich potencjalnych możliwości antydrobnoustrojowych.
Przedstawiam następujące zioła fitoncydowe (do wyboru 1) , które muszą być dołączone do immunostimulantia et antiphlogistica:

1. Ziele i korzeń krwiściągu – Herba et Radix Sanguisorbae, zbierane koniecznie w maju (uwaga, to już za 3 miesiące) przebogate w fitoncydy, co zostało potwierdzone doświadczalnie w 20 latach XX wieku. Wywar, nie odwar! z korzenia i ziela powinien być spożywany 3 razy dziennie po filiżance. Dzieciom podawać 1-2 filiżanki. Ewentualne zmiany skórne wypryskowe w przebiegu boreliozy przemywać 3 razy dziennie, przed zastosowaniem maści fitoncydowej lub jeżówkowej. 1 łyżkę stołową surowca rozdrobnionego zalać 1 szklanką wody, zagotować, odstawić na 30 minut pod przykryciem i przecedzić. najbardziej aktywne jest świeże ziele, zatem i wywar ze świeżego ziela oraz korzenia. ponadto bardziej wartościowy jest intrakt krwiściągowy - Intractum Sanguisorbae sporządzony na gorącej wódce lub winie i świeżo zebranym surowcu. 100 g surowca macerować gorącym winem czerwonym lub wódką gorącą 40% w ilości 300 ml. Po 2 tygodniach przefiltrować i zażywać 3 razy dziennie po 10 ml z propolisem i miodem, najlepiej z miodem. Stosować 1-2 miesiące.

2. Wyciąg z kłącza kurkumy – Extractum Curcumae to super efektywny surowiec ochraniający wątrobę i o silnych właściwościach antybakteryjnych oraz przeciwgrzybiczych. W Polsce jest dostępny Solaren – alkoholowy wyciąg z ostryżu – 5 ml 3 razy dziennie. Z dobrej gatunkowo kurkumy można sporządzić wyciag samodzielnie. W tym celu sproszkowane kłącze (100 g) zalać 300 ml ciepłego spirytusu 70-80%, macerować 2 tygodnie, przecedzić. Zażywać 3 razy dziennie po 5 ml. Jeśli ktoś znajdzie czystą kurkuminę (curcumin) – aktywną substancję kurkumy – polecam dawki 30-50 mg 3 razy dziennie, w kapsułkach. Stosować przez 30-60 dni, zależnie od nasilenia i ustępowania objawów.

3. Czeremcha pospolita – Prunus padus L. – Cortex seu Frondes Pruni padi seu Folium et Gemmae Pruni Padi. To kolejny przykład środka fitoncydowego, zabijającego bakterie in vitro w kilka minut. Działa również in vitro przeciwnowotworowo. Korę i gałązki można zbierać zimą, jesienią i wiosną. Pączki pozyskiwać wiosną (można całe pędy z pączkami), a liście w maju. 1 łyżkę surowca zagotować w 200 ml wody, odstawić na 30 minut, przecedzić. Pić 3 razy dziennie po 100 ml. Przemywać również zmiany skórne przed zastosowaniem maści fitoncydowej lub jeżówkowej. Stosować przez przynajmniej 30 dni.

 
 
 
4. Kwiat lub ziele wrotyczu - Tanacetum vulgaris L. – Flos et Herba Tanaceti – silny i sprawdzony przeze mnie środek fitoncydowy. Polecam napar z surowca w ilości 100 ml 3 razy dziennie, przez 30 dni. 1 łyżka surowca rozdrobnionego na 200 ml wrzątku. Warto dodać jeszcze propolis (5 ml) i miód spadziowy do naparu.
Dodatkowe fitoncydy obok powyższych.

Oprócz powyższych naparów i wywarów można zastosować dodatkowy środek antybakteryjny: olejek cedrowy naturalny: 5 kropli 3 razy dziennie; olejek jałowcowy naturalny – 4 krople 3 razy dziennie; olejek cyprysowy naturalny 5 kropli 3 razy dziennie; olejek sandałowy – 5 kropli 3 razy dziennie, najlepiej na 5 ml propolisu i 1 łyżce miodu spadziowego lub eukaliptusowego 3 razy dziennie.
 
---------------------------------------------------------------------------------
Maść fitoncydowa na zmiany skórne w przebiegu boreliozy i innych chorób bakteryjnych:
Rp. Unguentum Phytoncidi A.

Olejek cedrowy – Oleum Cedri 1 ml
Olejek jojoba – Oleum Jojoba 10 ml
Olejek cyprysowy - Oleum Cupressi 1 ml
Olejek tatarakowy – Oleum Calami 1 ml
Olejek goździkowy – Oleum Eugeniae caryophylli 1 ml
Olejek krwawnikowy lub rumiankowy – Oleum Achillea millefolii seu Ol. Chamomillae (Matricariae) 1 ml
Olej lniany lub konopny - Oleum Lini seu Cannabis sativae 25 ml
Olejek czarnuszkowy – Oleum Nigellae 10 ml
Tran – Oleum Jecoris aselli 10 ml
Allantoina – Allantoinum 4 g
Mocznik krystaliczny 4 g
Tlenek cynku – Zinc Oxide 30 g
Sok z pokrzywy – Succus Urticae recens 25 ml
Masło kozie naturalne - Butyrum Caprini do 250 g
Składniki ucierać do jednolitej masy. Zmiany skórne smarować 3 razy dziennie.
 
Składniki maści fitoncydowej można nabyć w aptekach, drogeriach, sklepach zielarskich w kraju i za granicą. Masło kozie na targach, gospodarzy lub w lepszych sklepach spożywczych. Część składników, np. tlenek cynku, kwas cynamonowy, tymol, salicylan benzylu, allantoinę można kupić w firmach chemicznych, np. polskich Chempur, POCH, szczególnie polecam Alchem, zagranicznych: Fluka, Sigma, Acros, Applichem, Fischer, Merck. Wybrać należy wówczas najmniejsze opakowania.
 
ŚRODKI CHEMICZNE
Jak już wspomniałem, dawniej nie było antybiotyków i sulfonaidów. Co więc stosowano? Oto przykłady związków pochodzenia mineralnego lub roślinnego, które mogą zostać wykorzystane do terapii boreliozy i podobnych chorób bakteryjnych, w tym opornych na współczesne leki:

1. Kwas cynamonowy, trans-, Acidum cinnamylicum - świetna substancja przeciwzapalna, przeciwbólowa i przeciwdrobnoustrojowa, należąca do moich ulubionych. Hamuje rozwój większości bakterii. Ma silny charakterystyczny zapach. Jest w formie proszku. Zalecam dawkę 500 mg 4 razy dziennie po jedzeniu, w kapsułkach lub po uprzednim wymieszaniu z miodem. Wykazuje synergizm z cynkiem i srebrem. Dawniej podawana również pozajelitowo w dawce 0,2-0,3 w postaci soli sodowej – Natrium cinnamylicum. Używana kiedyś w leczeniu gruźlicy, zanim wprowadzono streptomycynę. Dostępny w firmach handlujących odczynnikami. Naturalnie występuje w cynamonowcu.

2. Srebro kolidalne - Argentol – Argentum colloidale – dawniej wprowadzane pozajalitowo (dożylnie) w roztworach 1-5% 3-9 ml, np. w leczeniu posocznicy - sepsy, gruźlicy i innych chorób zakaźnych, ponadto doustnie. Pobudza układ odpornościowy, poprzez efekt oligodynamiczny zakłóca biegunowość komórek patogenów, degraduje błony komórkowe i zakłóca działanie pomp jonowych u organizmów chorobotwórczych. Srebro dostępne obecnie w suplementach nie ma wiele wspólnego ze srebrem dawniej stosowanym i daje efekt placebo. Do celów leczniczych trzeba zdobyć prawdziwe srebro koloidalne w formie blaszek lub proszku, albo roztworu. Nie jest niebezpieczny. Roztwór 1% polecam doustnie w dawce 1 łyżeczki, najlepiej w wodzie mineralnej gazowanej 1 raz dziennie. Warto kojarzyć z podawaniem kwasu cynamonowego.

3. Karwakrol lub tymol – Carvacrolum seu Thymolum – krystaliczne substancje o silnym działaniu przeciwbakteryjnym. Kiedyś używane przy infekcji układu pokarmowego, moczowego i oddechowego. Przenikają do układu nerwowego. Naturalnie występuje w olejku i zielu lebiodkowym, tymiankowym, cząbrowym – Oleum (Herba) Origani, Thymi seu Saturejae. Krystaliczną formę stosować w dawce 250 mg rano, w południe i wieczorem, najlepiej w kapsułkach, ewentualnie po uprzednim wymieszaniu z miodem. Nasilają działanie antybakteryjne i fungistatyczne propolisu. Srebro zwiększa działanie antybakteryjne tymolu i karwakrolu. Korzystnie działają przy nieżycie układu oddechowego, wydalane są bowiem z powietrzem wydychanym. Doskonale odkażają układ moczowy. maja również wpływ przeciwbólowy i przeciwzapalny. Tymol i karwakrol działają przeciwrobaczo i antiCandida. Wówczas stosować je na czczo, na 2 godziny przed jedzeniem, po czym zastosować napar z senesu lub sól czyszczącą.


4. Salicylan benzylu + mirra 1:1 (gumo-żywica mirra, gum-resin) = Benzyl salicylate + Myrrh 1:1 – efektywna alternatywa dla antybiotyków i sulfonamidów o wyjątkowo silnym działaniu przeciwzapalnym i bakteriostatycznym. In vitro działa też przeciwnowotworowo (antitumor). Przenika do układu nerwowego i skóry. Hamuje zapalenie mięśni, nerwów i stawów. Odkaża układ pokarmowy i nerki oraz płuca. Po wymieszaniu obie substancje mają postać papki. Należy ją zażywać po 1 płaskiej łyżeczce 3 razy dziennie, najlepiej w mleku z dużą ilością miodu. Salicylan benzylu występuje naturalnie w żywicy i pączkach topolowych – Resina et Gemmae
Populi. Mirra jest pozyskiwana z Commiphora myrrha (Nees) Engl., C. madagascariensis Jacq., C. erythraea (Ehrenb.) Engl. lub C. molmol Engl.
 
 
http://etnomedycyna.blogspot.nl/







---------------------------------------------------------------------------------------------------
Mykoplazma - ziola : badanie: jakie ziola zabijaja te bakterie.
 
Praca ukazująca, które zioła w badaniach in vitro działały na Mykoplazmę hominis:

http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15974478

ziola :

Radix Isatidis-Urzet barwierski (Isatis tinctoria)    

Nazwa botaniczna: Isatis tinctoria Indigowoad Root,Ban Lan Gen, Ban Lang Gen, Chinese Indigo, Da Qing Ye, Da Quing Ye, Dyer's Woad, Farberwaid (Färberwaid), Folium Isatidis, Genet des Teinturiers, Guede, Hierba Pastel, Indigo, Indigo Naturalis, Indigo Woad, Isatis indigotica, Isatis tinctoria, Pastel des Teinturiers, Qing Dai, Quing Dai, Woad.

https://fitoterapeuta.wordpress.com/page/5/

Radix Angelicae Dahuricae : Korzeń arcydzięgiela chińskiego.
Radix Angelicae Sinensis ,Angelica sinensis (Oliv.) ,nazwa chinska - Sheng Dang Gui ,

Cortex Phellodendri, Cortex  - kora korkowca amurskiego
Phellodendron amurense,nazwa chinska-Huang Bai

Radix et Rhizoma - Rabarbar dłoniasty, rzewień chiński, rzewień palczasty ( korzen/rhei)Rhubarb - Rheum rhabarbarum -  rzewień kędzierzawy,Rheum palmatum L,Rzewień dłoniasty, Rzewień lekarski ,nazwa chinska-Da Huang

Fructus Kochiae - Mietelnik żakula, Owoc
Nazwa chińska: Di Fu Zi

Houttuynia cordata. chińska nazwa: Yu Xing Cao.
-----------------------------------------------

Hakorośl rozesłana – Harpagophytum procumbens DC
Czarci Pazur, Diabelski Pazur
przeciwbólowo i przeciwzapalnie – szczególnie korzystnie wpływa na stany zapalne stawów. łagodzi objawy artretyzmu i reumatyzmu. uśmierza bóle kostne i mięśniowe. Idealny na bóle kręgosłupa. wpływa na procesy trawienne, stymuluje metabolizm i wzmaga apetyt. oczyszcza i usuwa toksyny z organizmu. W przypadku zapalenia stawów, działanie czarciego pazura porównywane jest z lekami farmaceutycznymi.
 
---------------------------------------------------
Tinctura Agave - Nalewka z agawy; różne gatunki Agava

Nalewkę sporządza się w standardowej proporcji 1:5 na alkoholu 40%, odstawia na 7 dni i filtruje. Świeży miąższ agawy i rozcięty liść będzie bardzo pomocny w leczeniu opryszczki i innych zmian skórnych. Jest doskonały do pielęgnacji i nawilżania skóry ze skłonnością do wyprysków i trądziku. Liście agawy możemy namoczyć spirytusem, pociąć w paski i stosować jako okłady na nerwobóle, bóle mięśni i stawów. Nalewka podana do wewnątrz zadziała immunostymulująco, zwiększy diurezę, poprawi perystaltykę przewodu pokarmowego.

Agawy zawierają w liściach saponiny sterydowe, polisacharydy, oligosacharydy, enzymy proteolityczne, kwas bursztynowy i cytrynowy, witaminy B, C, E i prowitaminę D, a także fitosterole (beta-sitosterol), sole mineralne, śluzy i gumy.

Agawy są podobne do Aloesu. Działanie także mają podobne, szczególnie jeśli chodzi o immunostymulację i działanie przeciwzapalne. Agawę od aloesu odróżniają m.in. włókna po rozcięciu liści. Mocne wyciągi spirytusowe mogą dezaktywować biostymulujące proteiny i glikoproteidy. Najlepiej robić więc wodne wyciągi i syropy. Wówczas liście agawy mielimy przez maszynkę i zalewamy wodą letnią, przegotowaną z dodatkiem trzech płaskich łyżek kwasku cytrynowego i 6 łyżek gliceryny, przykrywamy i odstawiamy na 6 godzin. Następnie dodajemy miód, cukier i nieco białego wina. Mieszamy i rozlewamy do ciemnych buteleczek.
----------------------------------------------------------------------------
Tinctura Absinthi Artemisia absinthium L -
Nalewka z piołunu, absytntówka, piołunówka; Herba Absinthi - Ziele absyntu

Nalewkę sporządza się w proporcjach 1:5 na alkoholu 70-90%. Przyjmuje się 20-30 kropli, 2-3 razy dziennie, co daje średnio jeden kieliszek. Kilka kieliszków spotęguje efekty halunogenne, czyt. ciekawsze sny i wizje. Absyntówka to popularny trunek czarownic i artystów. Ziele zawiera goryczki: absyntynę i anabsyntynę, a w olejku eterycznym jest tujol (tanacetol, absyntol), który oddziałuje na ośrodkowy układ nerwowy. Wywołuje stan pobudzenia psycho-ruchowego nasilając tonus mięśni. Działa halucynogennie. Jest antagonistą receptorów GABA-A.

Ziele piołunu zalewamy alkoholem i odstawiamy w ciemnym miejscu na około 2 miesiące. Po zalaniu nalewka powinna od razu zabarwić się na intensywny zielony kolor. Tak sporządzony surowiec działać będzie przeciwpasożytniczo, antygrzybiczne i antybakteryjne. Pobudzi wydzielanie soku żołądkowego, zniweluje zmęczenie, usunie nieprzyjemny zapach z przewodu pokarmowego. Surowiec można nieco rozgnieść tłuczkiem (pędy z koszyczkami kwiatowymi) i zalać gorącym alkoholem.

Surowców z tujonem nie można podawać kobietom w ciąży, gdyż powoduje poronienie, a także osobom z niedomaganiami wątroby.
---------------------------
Dawki lecznicze:
 
Nalewka piołunowa (piołunówka) – Tinctura Absinthii: 1 część suchego rozdrobnionego ziela zalać 3-5 częściami alkoholu 40-65%, odstawić na przynajmniej 1-2 tygodnie, przecedzić. Zażywać 2-3 razy dziennie po 5 ml lub 1 raz dziennie po 15 ml, rano. Stosować do wcierania przy bolących stawach, kontuzjach sportowych, nerwobólach, bólach mięśni.
 
Intrakt piołunowyIntractum Absitnthii, alkoholatura stabilizowana na gorąco, macerat na gorąco: do butelki włożyć kilka świeżych potłuczonych tłuczkiem pędów piołunu i od razu zalać gorącym alkoholem 40-60%, odstawić na 1-4 tygodnie, przefiltrować. Zażywać 1-3 razy dziennie po 5-10 ml. Proporcje: 1 część ziela na 3-5 części alkoholu. Stosować do nacierania i zwalczania pasożytów skórnych. Ponadto do wcierania we włosy przy wypadaniu, łupieżu i zapaleniu skóry owłosionej (2 razy w tygodniu). Intrakt polecam do sporządzania nalewek smakowych, jest ciekawszy niż nalewka z suchego ziela.
 
Napar piołunowyInfusum Absinthii: 1 łyżkę świeżego lub suchego rozdrobnionego ziela zalać 1 szklanką wrzącej wody, przykryć, odstawić na 30 minut, przecedzić. Wypić w ciągu dnia małymi porcjami.

 
piśmiennictwo: Dr Henryk Różański "Medycyna Dawna i Współczesna" i "Zioła wzmagające odporność organizmu na infekcje".
--------------------------------------------------------------------------------
Damiana (Turnera diffusa)

Liść Damiany wykazuje działanie odtruwające, wzmacniające, oczyszczające oraz przeciwdepresyjne. Ma właściwości dezynfekujące drogi moczowe, moczopędne, żółciopędne, żółciotwórcze i odkażające. Zwiększa wydolność fizyczną i psychiczną.

Zalecane kobietom w zespole napięcia przedmiesiączkowego i dolegliwościach związanych z menopauzą. Ziele Damiany jest znane jako wspaniały afrodyzjak, który wzmaga aktywność seksualną zarówno u mężczyzn jak i u kobiet.

Dawniej stosowane w zaburzeniach trawienia, niestrawności, wzdęciach, skurczach przewodu pokarmowego, atonii jelit, zaburzeniach krążenia krwi, histerii, zdenerwowaniu, zaparciach u osób starszych, hipochondrii, nieżytach układu oddechowego i moczowego (jako środek osuszający śluzówki, przeciwzapalny i przeciwwysiękowy). Cenione jest również jej działanie stymulujące i poprawiające nastrój

Napar terapeutycznyInfusum Damianae 4% (4g surowca na 100ml wrzątku) stosować 2-3 razy dziennie.
 
Nalewka zdrowotnaTinctura Damianae 1 część świeżych rozdrobnionych pędów/liści na 5 części ciepłego alkoholu 40-50%; pozostawić 7 dni lub dłużej, przefiltrować. 10 ml 2 razy dziennie przez 1 miesiąc.
 
Napar - Aby przygotować herbatę z Damiany, należy wymieszać 10-15g suszu z 1 litrem wody. Gotować na małym ogniu przez 5 minut, potem ostudzić i wypić kilka filiżanek.
 
Nalewka- Aby zrobić nalewkę z Damiany, należy wymieszać 30g ziela z 0,5l wódki i pozostawić na 5 dni, aby liście nasiąkły. Potem odcedzić liście i namoczyć je na kolejne 5 dni w 125 ml wody mineralnej. Następnie należy odcedzić płyn i przefiltrować go. Podgrzać wodny ekstrakt do temperatury tuż przed wrzeniem, następnie zmieszać z połową filiżanki miodu. Następnie należy wlać oba płyny (ekstrakt wodny i alkoholowy) do butelki i zostawić na miesiąc. Płyn wyklaruje się, a na dnie wytrąci się naturalny osad. Przelać ostrożnie płyn do czystej butelki. Dla osiągnięcia najlepszych rezultatów, należy pić 1-2 szklanki na godzinę przez momentem, gdy chcesz poczuć efekty działania.
 
Damiana jest najczęściej używana w połączeniu z żeń-szeniem, eleuterokokiem kolczastym i propolisem.
 
Damiana jest relatywnie bezpieczna w użyciu, jednak niektóre serwisy informują o uszkodzeniach wątroby przy spożywaniu bardzo dużej ilości. Skutki uboczne stosowania Damiany są łagodne, przy większych dawkach ziele powoduje efekt przeczyszczający i zaburzenia żołądkowo-jelitowe.
Może zachodzić interakcja ziela Damiany z lekami zawierającymi progesteron.

Zachodzi interakcja z lekami przeciwko cukrzycy; Damiana może obniżać poziom cukru we krwi dlatego też stosowanie wraz z lekami przeciwko cukrzycy może doprowadzić do zbyt niskiego stężenia glukozy; należy skonsultować z lekarzem zmianę dawki i monitorować poziom cukru. Nie jest wskazane zażywanie Damiany w trakcie ciąży (możliwość poronienia) oraz w trakcie karmienia piersią. Należy unikać u osób ze stwierdzoną alergią lub nadwrażliwością na Turnera diffusa, Turnera aphrodisiaca lub składników z roślin rodziny związanych z Turneraceae. Należy unikać podawania Damiana dla osób z chorobami psychicznymi, w tym z chorobą Alzheimera oraz Parkinsona gdyż ekstrakty alkoholowe działają depresyjnie na ośrodkowy układ nerwowy.
Może powodować następujące skutki uboczne: biegunka, bóle głowy, zmiany nastroju, bezsenność

--------------------------------------------------
Działanie Damiany jest afrodyzujące, przy zejściu efektów pojawia się poczucie błogostanu i subtelnej euforii. Spożywana może być na wiele różnych sposobów, w europie popularne są papierosy zwane Love Blends (tytoń z domieszką Damiany) oraz nalewki na bazie win słodkich (rzadziej spirytusu), mniejszą popularnością cieszy się herbata z Damiany (ze względu na gorzki smak i krótsze działanie).

Efekty pojawiają się zależnie od sposobu spożycia:
- przy paleniu już po kilku minutach, trwają do godziny
- przy piciu herbaty po kilkunastu minutach, trwają niecałe 30 minut
- przy piciu nalewki po kilkunastu minutach, trwają do 2 godzin

Co więcej, świeże liście są częstym dodatkiem do różnych drinków, np. odmian Margarity, a także aromatu do likieru Triple Sec

Współcześnie swoją popularność zawdzięcza głównie temu, że doskonale sprawdza się jak wypełniacz skrętów oraz wzacnia działanie pewnych substancji (Kanna, lekko Marihuana).
Poza rekreacyjnym stosowaniem Damiana jest stosowana w medycynie jako środek wzmagający potencję (leki LoveMax, Cefadisiac), uspokajający oraz dla kobiet przechodzących menstruację (lek Avenea essence)

Damiana nie wywołuje uzależnienia psychicznego ani fizycznego. Po spożyciu nie występuje efekt zejścia z negatywnymi skutkami. Nie ma też dawki śmiertelnej ani niebezpiecznej dla zdrowie, jednak częste stosowanie Damiany może wywołać problemy z potencją, szczególnie u kobiet.

Przepis na nalewkę:
500ml spirytusu
700ml wody przegotowanej
50g suszu z Damiany
125ml miodu

Do słoja należy włożyć zwilżoną wcześniej Damianę, następnie zalewać spirytusem. Odstawić macerat na około 3 tygodnie. Po tym trzeba czasie odcedzić macerat, susz zaleć ponownie, tym razem przegotowaną wodą, odstawić na kilka dni po czym ponownie przecedzić. Łączymy oba płyny (spirytus i wodę), a następnie przeprowadzamy filtrację używając filtrów do kawy. Do przefiltrowanego maceratu trzeba teraz dodać rozpuszczony miód i odstawić na dwa tygodnie.

Przepis na herbatę:
5g suszu z Damiany
200ml wrzącej wody
1 goździk
Łyżeczka miodu
Do szklanki wsypujemy damianę, następnie dodajemy goździk i zalewami wodą, dajemy miodu, mieszamy minutę. Odstawiamy pod przykryciem na 15 minut, po czym przecedzamy przez sitko. Najlepiej pić póki gorące.

---------------------------------------------------------------------
BARTONELLA - dr.Buhner odpowiedź:
 
Jeśli masz Bartonella- protokół Bartonella jest:

Sida acuta nalewka)  ¼ łyżeczki 3x dziennie przez 30 dni
Nalewka głogu razem z  rdest japoński ,  ¼ łyżeczki 3x dziennie przez 30 dni lub kapsułki - 2 kapsułki 3 razy dziennie)
ECGC 400mg +- daily ECGC 400mg + - codziennie
Houttuyina (Yu Xing Cao - 1st Chińskie zioła, proszek) 1 tab codziennie
L-arginina 5000 mg dziennie w dawkach podzielonych
Nasion ostropestu, znormalizowane, 1200 mg na dobę
Wszystko przez 30 dni.

UWAGA: Jeśli masz aktywne opryszczkę, ospę wietrzną lub półpasiec, NIE WOLNO stosować L-argininy.
 W ogóle, najważniejsze jest to, aby zmniejszyć stan zapalny, który ma miejsce w Lyme , zwiększyć siłę układu  odpornościowego (koci pazur, Rhodiola nalewki - ¼ łyżeczki 3x dziennie, Eleuthero nalewka)
 

-----------------------------------------------------------------------------------------
How effective is your protocol?

Dear Stephen,

Your book is extremely informative but one piece of information I can’t find…is how effective it is. Have you done any studies or do you have any sort of statistics on how well your protocol works for curing chronic lyme disease? It seems to be fairly new and untested as far as I can tell. Thanks.

Stephen’s response:

I would not consider the protocol untested. I have heard from between 200 and 300 people over the past year and from perhaps 20 practitioners who are treating about the same number of people total.
I have heard from one practitioner of two patients that responded only minimally. All my direct contacts have reported significant to complete relief from lyme symptoms on the protocol. It is exceptionally common for me to receive emails reporting such significant symptom relief that the person is able to maintain what they consider a normal life. All the practitioners report significant help for their patients as well.

I want to stress, as I continually try to do, that the protocol is most effective if it is slightly tweaked for the individual person and his or her symptom picture. However, few people do so. I do expect it to benefit from slight alterations as time goes on and more is learned about lyme and more herbs are directly tested for effectiveness against the organism.

Here are the steps a practitioner following our methods would employ:
Step one: Stop the inflammation brought about by BB, breaking down the collagen throughout the body.

Step two: Support the formation and strength of collagen.
Step three: Design specific herbal interventions for the unique symptom picture of the person.
Step four: Strengthen the immune function.

And only in step five, use herbal anti-spirchetals to control the infection.
Has Stephen Buhner ever worked one-on-one with patients with lyme disease? Stephen maintained a private practice in both psychotherapy and clinical herbalism from 1980 until 2005. He has worked with many people with lyme since the book was published. He no longer sees individual clients.

Most of Stephen’s clients were chronically ill with Lyme and co-infections, who had tried antibiotics repeatedly and had given up on them because they were still not getting better. Long term antibiotics can damage the immune system and make the recovery process much tougher.
Stephen Buhner

For more information and Q&A with Stephen go to:
-------------------------------------
Dr.ROZANSKI :

Rozmyślania nad czystkiem – Cistus.

Rodzaj Cistus – czystek należy do rodziny posłonkowatych (czystkowatych) – Cistaceae i liczy około 20 gatunków
----------------------
W Polsce rozreklamowany został głównie czystek siwy – Cistus incanus Linne, przy czym przypisano mu właściwości innych gatunków czystka, szczególnie czystka ladanowego – Cistus ladanifer L., czystka laurolistnego (wawrzynolistnego) – Cistus laurifolius L. i czystka szarego (kreteńskiego) – Cistus creticus L.

W celu zwiększenia sprzedaży przypisywane są Cistus incanus właściwości lecznicze nieprawdziwe, nadinterpretowane, co wprowadza pacjentów w błąd i niepotrzebnie daje nadzieje na wyleczenie z wielu poważnych chorób.

Uważam, że nie można bezkrytycznie przenosić wyniki badań uzyskane na modelach komórkowych, liniach komórek nowotworowych, wyselekcjonowanych szczepach mikroorganizmów in vitro, a nawet te które otrzymano podczas badań na zwierzętach o odmiennym metabolizmie, np. szczurach, przeżuwaczach, czy myszach. Tak samo nie przemawiają do mnie do końca rewelacyjne doniesienia na temat toksyczności wyodrębnionych substancji z roślin, które zadawano na kultury komórkowe, cząsteczki DNA, roztwory enzymów, czy bakterie modelowe, obserwując np. mutagenność, czy inhibicję. Do wszystkiego trzeba podejść rozsądnie, popatrzeć na stężenie substancji w roślinie, potem w preparacie z niej uzyskanym, sposób podania, interakcje, mnogość kolejnych towarzyszących substancji, wypadkową wielu działań, liczne jednocześnie zachodzące reakcje biochemiczne itd. Dlatego też tak cenne są wiadomości z zakresu etnobotaniki, etnomedycyny i etnofarmakologii. Historyczne, wielowiekowe stosowanie roślin jest wiedzą, której nie możemy zatracić. Współczesne danemu pokoleniu badania nad właściwościami roślin tak naprawdę w większości przypadków potwierdzają sens ich stosowania w medycynie. Dają poczucie naukowego uzasadnienia użycia preparatu ziołowego w leczeniu określonej choroby.
Nadinterpretując niektóre wyniki badań, a co gorsze doniesienia lub tylko komunikaty – pochopnie zniszczono oblicze lecznicze wielu roślin, lepiężników, podbiału, żywokostu, kopytnika, kamfory, tataraku, a nawet ostatnio cynamonu. Czasem sięgając do źródła powielanej informacji, w końcu uznanej za ogólnie wiadomą prawdę można dostać szoku, że pochodzi ona z abstraktu, lub nigdy nie doczekała się pełnej publikacji lub co gorsze – wywodzi się z krótkiego komunikatu.

http://rozanski.li/3389/rozmyslania-nad-czystkiem-cistus/

------------------------------------------------------------------
 
 

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz