wirus Zachodniego Nilu oraz wirus USUTU komary Polska 2016

Ostanie lata charakteryzują się pojawieniem się nowych chorób zakaźnych i narastającym rozprzestrzenianiem się czynników chorobotwórczych na nowe obszary – emerging and re-emerging pathogens. Większość to wirusy odzwierzęce, a ich transmisja zachodzi od zwierząt do ludzi i vice versa. Patogeny, które występowały wcześniej tylko w Afryce czy Azji coraz częściej pojawiają się także na terenie Europy. Zaliczamy do nich między innymi wirus Zachodniego Nilu oraz wirus USUTU.

Celem pracy jest przedstawienie obrazu klinicznego zakażeń wirusem zachodniego Nilu i USUTU, metod diagnostycznych, możliwości terapeutycznych, a przede wszystkim aktualnej sytuacji epidemiologicznej zakażeń tymi wirusami na świecie oraz próba odpowiedzi na pytanie, czy w Polsce istnieje zagrożenie występowaniem zachorowań na choroby wywoływane przez te wirusy.

Analizując dostępną literaturę ryzykujemy stwierdzenie, iż w Polsce istnieje zagrożenie WNV i USUTU.

 

Wpływ na rozprzestrzenianie się tych wirusów mają: globalne ocieplenie, zmiana warunków socjoekonomicznych,podróżowanie. Rozpoznanie tych zachorowań ludzi w krajach ościennych, potwierdzona obecność obu wirusów i ich wektorów (Culex pipiens s.l. i Culex torrentium (Diptera: Culicidae) na terenie naszego kraju wskazują na konieczność dalszych badań epidemiologicznych oraz uwzględniania tych patogenów w diagnostyce różnicowej chorób gorączkowych oraz neuroinfekcji 

 

http://www.przeglepidemiol.pzh.gov.pl/przeglad-epidemiologiczny-artykuly?year=2016&subissue=1

West Nile virus and USUTU – a threat to Poland

[West Nile virus and USUTU – a threat to Poland]

A. Moniuszko-Malinowska, P. Czupryna, J. Dunaj, J. Zajkowska, A. Siemieniako, S. Pancewicz

Przegląd Epidemiologiczny 2016; 70(1):7-10

• pełny tekst »

  

 -----------------------------

Wirus Zachodniego Nilu (WNV)

jest RNA wirusem z rodzaju Flaviviridae.

Wyróżnia się przynajmniej 2 linie genetyczne WNV – linię 1 występującą w Europie,Afryce, Ameryce Północnej, Australii, Indiach, linię 2– głównie w Afryce.

Rezerwuarem wirusa są najczęściej wędrowne ptaki mogące przenosić go z terenów tropikalnych na obszary o klimacie umiarkowanym.

Wektorem wirusa są komary (Culicidae) (1).Przebieg zakażenia WNV jest najczęściej bezobjawowy.

Objawy kliniczne występują u 20-40%zakażonych (2,3). Najczęściej jest to łagodna choroba gorączkowa z dreszczami, bólami głowy, grudkową wysypką.

W ok. 1 na 150 przypadków wirus atakuje ośrodkowy układ nerwowy wywołując zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, mózgu lub porażenie wiotkie (4,5). Zapaleniu mózgu często towarzyszą objawy pozapiramidowe.

Do innych objawów neurologicznych należą drżenia i mioklonie, głównie kończyn górnych.
Porażenie wiotkie w przebiegu zakażenia WNV jest asymetryczne i może występować bez towarzyszącego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych lub mózgu (6).

W przebiegu zakażenia WNV opisywano również zespół Guillain-Barré i porażenie splotu barkowego (7,8).Śmiertelność u chorych z objawami neurologicznymi wynosi 5-14% (9). Po przechorowaniu wirus może przetrwać w organizmie.

W badaniach przeprowadzonych na modelach
zwierzęcych obecność materiału genetycznego WNV stwierdzano zarówno w ośrodkowym układzie nerwowym, jak i w tkankach obwodowych (nerki, skóra,śledziona, serce, węzły chłonne) nawet w kilka miesięcy po zakażeniu. RNA wirusa stwierdzano w skórze wróbli domowych i myszy po 30 dniach od zakażenia, w nerkach myszy i chomików – po 60-247 dniach, w sercach dzikich ptaków – po 30 dniach, mózgach i rdzeniach kręgowych myszy, chomików i makaków – po 2-6 miesiącach (10,11).

U ludzi, którzy przebyli zapalenie mózgu o etiologii WNV RNA wirusa wykrywano w moczu 1,6-6,7 roku po ustąpieniu objawów (12).

PODSUMOWANIE

Fakt, iż nie udało się wykryć materiału genetycznego wirusa u naszych chorych nie wyklucza, że WNV jest czynnikiem sprawczym zapaleń opon mózgowo-rdzeniowych w województwie podlaskim.

Jak wspomniano na wstępie wirus ten stosunkowo rzadko zajmuje ośrodkowy układ nerwowy.

Ponadto metoda PCR pozwala wykryć zakażenie jedynie w czasie, kiedy wirus jest obecny w płynie mózgowo-rdzeniowym. Dlatego też planowane są dalsze badania z wykorzystaniem metod serologicznych (z wykorzystaniem testu PRNT),co powinno dać odpowiedź na pytanie o rzeczywistą skalę występowania zakażeń WNV w województwie podlaskim i w Polsce.
30.09.2013 r.


http://www.przeglepidemiol.pzh.gov.pl/pobierz-artykul?id=1737.

----------------------------------------------------------------------------------
Gorączka Zachodniego Nilu

Objawy i przebieg u ludzi

Infekcja u wielu osób przebiega bezobjawowo lub daje łagodne objawy. Jeśli dochodzi do rozwinięcia się choroby, objawy pojawiają się po 2 – 15 dniach.

W postaciach lekkich choroba może dawać objawy rzekomogrypowe (gorączka, ból głowy, bóle mięśni), czasem drobną wysypkę lub powiększenie węzłów chłonnych.

W cięższych przypadkach objawy są bardziej nasilone a przebieg gwałtowny, mogą dołączyć się nudności, wymioty, trudności w połykaniu, kręcz szyi, osłabienie mięśni, utrudnienie chodu, zaburzenia koordynacji, parkinsonizm, zaburzenia świadomości. U osób immunoniekompetentnych istnieje zwiększone ryzyko ciężkiego przebiegu choroby, aż do zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych i mózgu czy ostrego porażenia wiotkiego (ang West Nile Poliomyelitis).

Zdarzają się także przypadki śmiertelne.

W badaniach laboratoryjnych w przebiegu choroby stwierdza się umiarkowaną leukocytozę z limfocytopenią i niedokrwistość

U niektórych osób dochodzi do całkowitego wyzdrowienia, ale u części pacjentów obserwuje się powikłania pod postacią przewlekających się dolegliwości mięśniowych, bólów głowy, uczucia zmęczenia, depresji, zaburzeń pamięci i koncentracji oraz zaburzeń funkcjonowania.

Rozpoznanie

Podejrzenie choroby wysuwa się na podstawie obrazu klinicznego. Rozpoznanie potwierdza się wykrywając przeciwciała klasy IgM testem ELISA. Złotym standardem w oznaczeniu obecności wirusa w materiale autopsyjnym jest hodowla, ale badanie to w przypadkach przyżyciowych daje często wyniki fałszywie ujemne.

Leczenie

Stosuje się leczenie objawowe. Leczenia przyczynowego nie opracowano

https://pl.wikipedia.org/wiki/Gor%C4%85czka_Zachodniego_Nilu

--------------------------------
http://www.news-medical.net/health/West-Nile-Virus-Symptoms-Risk-Treatment-(Polish).aspx

--------------------------------
Zakażenia wirusem Usutu

Objawy

gorączka, bóle głowy i wysypka. W najgorszym wypadku, choroba prowadzi do zapalenia mózgu. 

Leczenie i profilaktyka

Obecnie nie istnieje specyficzna terapia antywirusowa dla infekcji USUV. Odkąd zwalczanie USUV nie jest możliwe ze względu na naturalny cykl życia ptak-komar, w zapobieganiu infekcji USUV ważną rolę odgrywa edukacja społeczna oraz indywidualne środki ochrony przed ukąszeniami komarów.

--------------------------
Afrykański wirus Usutu w Badenii-Wirtembergii i Nadrenii-Palatynacie.

 

Prawie 4200 osób zostało przebadane w placówce zajmującej się wirusami tropikalnymi. Badania zostały przeprowadzone przez Instytut Medycyny Tropikalnej (BNI) w Hamburgu, ponieważ w Nadrenii Północnej-Westfalii ostatnio coraz więcej ptaków jest znajdywanych martwych. Plaga dotknęła zwłaszcza czarne kosy. Te ptaki zimują w rejonie śródziemnomorskim i pewnie stamtąd przyleciał z nimi wirus. Ale roznoszą go także komary, których w tym roku nie brak.

 

Naukowcy są nim zaniepokojeni, ponieważ wirus przenosi się na ludzi. Objawy zachorowania to lekka gorączka, ból głowy i wysypka. Są tak niewielkie, że zwykle pacjenci nie zgłaszają się do lekarza lub choroba pozostaje nierozpoznana. Jak pisze Bild pierwszy przypadek przeniesienia się wirusa na ludzi odkryto w 2009 roku we Włoszech, gdzie wywołał zapalenie opon mózgowych u dwóch osób z obniżoną odpornością. W Niemczech natomiast w przebadanej grupie osób naukowcy odkryli u jednego mężczyzny przeciwciała. Musiał parę miesięcy temu się zarazić i nie miał o tym pojęcia. Chorobę bowiem roznoszą nie tylko martwe ptaki ale także komary. Zapewne został ugryziony i nie zauważył, że wystąpiły objawy.

 

Deszcze i zmienna pogoda tego roku wpływały stymulująco na liczbę komarów. A to zwiększa ryzyko nowych zachorowań. Choroba może przecież wywoływać zapalenie mózgu, a to już jest bardzo groźne. Szczególnie narażone są osoby starsze i z osłabiona odpornością.

 

Wirus Usutu zwany też USUV po raz pierwszy wykryto u zwierząt w Europie w 2001 roku. Należy do rodziny Flaviviridae i jest spokrewniony z wirusem japońskiego zapalenia mózgu oraz wirusem gorączki zachodniego Nilu. Odkryto go w 1959 roku w RPA.

 

http://docs13.chomikuj.pl/5066263618,PL,0,0,Afryka%C5%84ski-wirus-Usutu-w-Badenii-Wirtembergii-i-Nadrenii-Palatynacie.odt
------------------------------------
Do wirusów przenoszonych przez moskity zalicza się między innymi: wirus dengi, żółtej gorączki (yellow fever virus, YFV), japońskiego zapalenia mózgu (Japanese encephalitis virus, JEV), Zachodniego Nilu (West Nile virus, WNV) i wirus USUTU (USUV). Do wirusów przenoszonych przez kleszcze należą m.in. wirus kleszczowego zapalenia mózgu (tick-borne encephalitis virus, TBEV), omskiej gorączki krwotocznej (Omsk hemorrhagic fever virus, OHFV), wirus Langat (Langat virus, LGTV), wirus Alkhurma, gorączki lasu Kyasanur (Kyasanur forest disease virus, KFDV) i wirus Powassan (Powassan virus, POWV)

https://www.podyplomie.pl/npd_online/articles/14906

------------------------------------------------------
 Wykrycie wirusa Usutu (USUV) w Niemczech 13 lipca 2012 roku Instytut Medycyny Tropikalnej (BNI) w Hamburgu poinformował  o wykryciu wirusa Usutu (USUV) u kosa w Siegen, w Nadrenii Północnej-Westfalii (9). Wg ekspertów wirus szerzy się w obszarach miejskich i może rozprzestrzenić do innych krajów związkowych.

Wirus Usutu należy do rodziny Flaviviridae i jest spokrewniony z wirusem japońskiego zapalenia mózgu oraz wirusem gorączki zachodniego Nilu. Przenoszony jest przez komary (głównie Culex pipiens). Po raz pierwszy został wykryty w Republice Południowej Afryki w 1959 roku. USUV jest niebezpieczny głównie dla ptaków i rzadko stanowi zagrożenie dla ssaków. Może być jednak patogenny dla człowieka, czego przykładem jest zakażenie 2 osób z obniżoną odpornością we Włoszech w 2009 r. (6).

Po raz pierwszy obecność wirusa USUV w Europie stwierdzono w okolicach Wiednia (Austria) w 2001 roku (8), a w kolejnych latach na Węgrzech, we Włoszech, Hiszpanii,Szwajcarii i w innych krajach (1- 3, 5, 7), zarówno u ptaków, jak i komarów. W Polsce wykryto kilka lat temu obecność przeciwciał dla USUV u jednej mewy śmieszki (4).

Zdecydowana większość przypadków klinicznych pochodzi jednak od Wróblowych (Passeriformes), głównie kosów (Turdus merula).

Latem 2011 roku w południowo-zachodnich Niemczech zachorowało i padło tysiące ptaków, w zdecydowanej większości kosów, przede wszystkim na terenach Badenii-Wirtembergii i Nadrenii-Palatynatu. Wg raportów ornitologów kosy prawie całkowicie zniknęły z miast Mannheim i Heidelberg oraz z okolicznych miejscowości. Przeprowadzone wówczas badania 226 padłych ptaków potwierdziły obecność wirusa Usutu u 86 z nich, w tym u 72 kosów (2).

Opracowanie: dr Krzysztof Śmietanka, lek. wet. Barbara Miechowicz

 

 http://www.piwet.pulawy.pl/piwet7/ZagE/Usutu.pdf.

 

------------------------------------

wirus Usutu (USUV) przenoszony przez  komary  może  być przyczyną chorób ośrodkowego układu nerwowego człowieka.

 

 Vásquez A., Jiménez-Clavero M.A., Franco L., Donoso--Mantke O., Sambri V., Niedrig M., Zeller H., Tenerio A.:

Usutu virus– potential risk of human disease in Europe.Eurosurveillance 2011, 16,

 

http://www.eurosurveillance.org/ViewArticle.aspx?ArticleId=19935).

 

--------------------------------------

 

 

 

 

 

STARI - czy Borelioza ? takie same objawy

OBRAZ KLINICZNY

Wczesne objawy STARI przypominają wczesną postać boreliozy z Lyme. Z

Wormser i wsp. zaobserwowali, iż pacjenci ze STARI zgłaszali dolegliwości o mniejszym nasileniu niż pacjenci z boreliozą z Lyme. 

Chorzy najczęściej skarżyli się na:

bóle stawów i głowy, uczucie zmęczenia, gorączkę, dreszcze.

.DIAGNOSTYKA I LECZENIE

Potwierdzenie serologiczne STARI i różnicowanie z zakażeniem B. burgdorferi jest trudne. Brak jest swoistych dla STARI testów opartych na metodzie ELISA,szeroko wykorzystywanych w diagnostyce boreliozy z Lyme.

 Masters i wsp. wykazali, iż testy ELISA oparte na natywnych lizatach bakterii były dodatnie jedynie u 45% pacjentów ze STARI, a ujemne u 96% pacjentów z grupy kontrolnej.

-----------------------
Wydaje się, iż lista potencjalnych patogenów z grupy krętków Borrelia nie jest zamknięta. Dalszych badań wymagają opisywane również w Europie przypadki zachorowań, po pokłuciu przez kleszcze, gdy objawy przypominają boreliozę z Lyme, a testy pozostają ujemne.

Joanna Zajkowska, Anna M Moniuszko, Piotr Czupryna, Sławomir A Pancewicz, Sambor Grygorczuk, Maciej

Kondrusik

StARI - NOWA KRĘtKOWICA ODKLESZCZOWA

PRZEGL EPIDEMIOL 2009; 63: 19 - 22

--------------------------
Southern Tick Associated Rash Illness (STARI), also known as Masters disease, occurs after the bite of the lone star tick, Amblyomma americanum. The disease is thought to be caused by the bacterium Borrelia lonestari. However, this hypothesis is based on a single case of B. lonestari infection in a STARI patient. No other report has confirmed B. lonestari infection in a suspected STARI patient. Borrelia burgdorferi (the causative agent of Lyme disease) has been ruled out as the cause of STARI because lone star ticks do not transmit B. burgdorferi.

https://www.aldf.com/southern-tick-associated-rash-illness-stari/
------------------------------


Lyme disease and STARI are treatable with antibiotics, even though the pathogen that causes STARI remains unknown.

https://www.niaid.nih.gov/news-events/differentiating-lyme-disease-stari
-------------------------------
Symptoms are similar to Lyme disease and can include a rash that looks like the bull’s eye rash of Lyme.

https://lymediseaseassociation.org/about-lyme/other-tick-borne-diseases/stari/

---------------------------------

srebro kolonidalne

The toxic effect of silver ions and silver nanoparticles towards bacteria and human cells occurs in the same concentration range

In general, the advantages of silver due to its bactericidal actionmust we weighed against possible tissue damage due to thecytotoxic nature of silver. In vitro cell culture has obviouslimitations as a model for infected tissue sites, i.e. the in vivosituation with dynamic blood flow. However, our results clearlyindicate a small effective window for silver in nanoparticulate orionic form towards mammalian and bacterial cells. Cutting itshort, silver is harming or killing bacteria in the sameconcentration range where it harms human cells (as present insurrounding tissue). This raises concerns about the widespreadapplication of silver as an antibacterial agent and in medicalapplications and also in consumer commodities
https://www.researchgate.net/publication/255764216_The_toxic_effect_of_silver_ions_and_silver_nanoparticles_towards_bacteria_and_human_cells_occurs_in_the_same_concentration_range
---------------------------------
AgNPs increases the antibacterial activities of antibiotics such as amoxicillin, clindamycin, erythromycin, penicillin, and vancomycin. However, similar to antibiotics, prolonged exposure of bacteria to AgNPs may result in the development of resistant bacterial cells. For instance, E. coli K12 MG1655 strain has developed resistance toward AgNPs; however, the bacterium does not possess any Ag-resistance element (Graves et al., 2015). It is therefore necessary in future to carefully examining the development of Ag-resistance in bacteria

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5110546/
---------------------------------

Dr Josef Pies

SREBRO KOLOIDALNE Rewolucja w leczeniu

Praktyczny podręcznik

Spis treści

Uwagi wstępne od wydawnictwa 2

Wstęp 2

Srebro koloidalne - co to takiego? Podstawy chemiczno-fizyczne 2

Od jak dawna znane jest srebro koloidalne? Informacje dotyczące zastosowania srebra w medycynie 4

W przypadku jakich schorzeń stosuje się srebro koloidalne? 6

Spostrzeżenia zaobserwowane podczas leczenia koloidem najróżniejszych chorób 6

Jak działa srebro koloidalne? Zabójca zarazków chorobotwórczych 12

Jakie zastosowanie ma srebro koloidalne? Metal o nie ograniczonych możliwościach 13

W jakich dawkach stosuje się srebro koloidalne? n Dawka powinna być dopasowana indywidualnie 14

Jak pozyskiwane jest srebro koloidalne? Nowoczesne metody gwarantują lepszą jakość 16

Gdzie można otrzymać srebro koloidalne? Zwracanie uwagi na jakość 16

Jakie kryteria dotyczące jakości są istotne w przypadku srebra koloidalnego? Czystość i wielkość drobinek 19

Czy srebro koloidalne jest pomocne także w przypadku zwierząt? Opinie i spostrzeżenia hodowców 20

Czy srebro koloidalne można stosować także w przypadku roślin? Zdrowsze warzywa dzięki srebru 21

Jakie działania uboczne ma srebro koloidalne? Uniwersalny środek: niemal bez działań niepożądanych 21

Po co ten cały zamęt? Opinie Instytutów Zdrowia 23

Odporność: tak czy nie? Rzadkie ujawnianie się odporności 24

Pył srebra i włókna srebra. Aktualne trendy 25

Często zadawane pytania 27

Na zakończenie 29

Słowniczek 30

O Autorze 30

Dr Josef Pies - naukowiec, doktor biologii komórkowej i prezes firmy farmaceutycznej. Specjalista z dziedziny chorób układu krążenia, skóry i układu nerwowego Autor licznych publikacji na temat zdrowia propagujący naturalne metody leczenia.

,,W niniejszej publikacji chodzi głównie o srebro koloidalne zawierające możliwie dużo srebra elementarnego, czyli srebra uzyskanego w sposób elektrochemiczny. Należy jednak pamiętać, że generator produkuje ok. 10 procent, a co najwyżej do 25 procent cząsteczek srebra i od 90 do 75 procent jonów (wg Jeffersona 2003).

Jeśli dodamy do mieszaniny jedno ziarenko soli (chlorek sodu), to otrzymamy w ten sposób sól srebra (chlorek srebra).

Drobinki koloidu są najmniejszymi cząsteczkami, które mogą zostać poddane rozkładowi, nie tracąc przy tym swoich cech indywidualnych. Kolejny etap rozdrabniania dotyczyłby już samego atomu. Tak więc pod pojęciem srebra koloidalnego rozumie się ekstremalnie małe drobinki srebra. W zależności od rodzaju ich pozyskiwania (chemicznie, poprzez mielenie bądź elektrolizę) ich wielkość może wynosić od mniej niż jednego do ponad dziesięciu nanometrów. Drobinki te znajdują się w wodzie destylowanej i posiadają ładunki elektryczne. Ponieważ te same ładunki się wzajemnie odpychają, dlatego też cząstki te nie osadzają się na dnie naczynia. Jeśli zaś chodzi o ładunek, to, tak jak ma to miejsce w przypadku baterii, w miarę upływu czasu, a przede wszystkim pod wpływem światła, słabnie. Dlatego też srebro koloidalne należy przechowywać w miejscach, gdzie nie będzie narażone na ekspozycję słoneczną.

W wyniku rozdrobnienia na małe cząsteczki (nanodrobinki) widzialne jedynie pod mikroskopem, zwiększa się ich całkowita objętość, w konsekwencji czego ich spektrum działania jest stosunkowo duże. Rozdrobnienie ułatwia ich przeniknięcie do organizmu, a co za tym idzie, lepsze dotarcie do odpowiedniego miejsca.

W przypadku koloidu drobinki te mogą poruszać się z różną prędkością. Jeśli przemieszczają się one z trudem, wtedy mamy do czynienia z żelem, w odwrotnym przypadku zaś z zolem. Te dwa stany skupienia mogą przechodzić z jednego w drugi, a zmiana stanu przebiega bardzo płynnie. Jeśli chodzi o przyrodę, to koloidy odgrywają w niej bardzo dużą rolę. Bez nich po prostu nie istniałoby życie, ponieważ wszystkie procesy życiowe zachodzące w komórkach, cegiełkach, z których składa się istota żywa, bazują właśnie na koloidalnych stanach skupienia. Inne przykłady koloidów to: świeżo wyciśnięty sok z pomarańczy, proszek do prania, warstwa pokrywająca kliszę, dym czy mgła. Im większe drobinki, tym większy ich ciężar, który w tym przypadku daje się rzeczywiście zauważyć. Drobinki te bowiem opadają na dno naczynia. Srebro koloidalne nie osadza się jednak na jego ściankach, ponieważ naładowane ładunkami elektrycznymi drobinki odpychają się nawzajem i znajdują się w ciągłym ruchu.,,

-----------------------------

"Zabijanie zarazków przez metale mające koloidalny stan skupienia zostało już naukowo udowodnione. Potrzebne są jednak jeszcze możliwości ich zastosowania w praktyce, na ludziach. To z kolei w licznych przypadkach przyniosło niezwykle zadziwiający, pozytywny rezultat. ( ... ) Metale te posiadają bowiem cechę, dzięki której niszczą bardzo szybko pasożyty - bakterie i inne, bez wyrządzania przy tym szkody osobie, która zdecydowała się na terapię z ich wykorzystaniem".

----------------------------

,, Badania eksperymentalne potwierdziły, że srebro wspomaga także proces tworzenia się w tkance nabłonkowej tak zwanej metalotioneiny (Landsdown 2002b). Białko to odgrywa ważną rolę w odtruwaniu organizmu z metali ciężkich, takich jak kadm czy rtęć, oraz wspomaga gojenie się ran.,,

----------------------------

Borelioza (erythema migrans) została po raz pierwszy opisana w roku 1976 w amerykańskim mieście Lyme. Jest ona najczęściej przenoszona przez kleszcze, a powodują ją bakterie spirochety borrelia burgdoiferi.

 

Objawami towarzyszącymi chorobie mogą być zaburzenia ze strony układu krążenia oraz układu nerwowego, jak i zapalenie stawów. Courtenay (1997) stwierdza, że w przypadku pacjentów, którzy przez trzy bądź więcej lat byli nieskutecznie leczeni antybiotykami, po trzech do czterech tygodni terapii srebrem koloidalnym zauważa się, że przestają się oni skarżyć na jakiekolwiek dolegliwości. Średni czas leczenia (czas potrzebny na unieszkodliwienie bakterii) wynosi w tym przypadku trzy do pięciu miesięcy. Terapię może utrudniać jednak często pojawiająca się w międzyczasie infekcja spowodowana przez drożdżaka candida albicans, co związane jest, niestety, z wydłużeniem się okresu leczenia, stwierdza Courtenay.

 

Tak jak w przypadku terapii antybiotykami, tak i w tym przypadku należy również pamiętać, że seronegatywny wynik nie musi wcale oznaczać całkowitego wyleczenia. Dlatego też nigdy nie próbujcie Państwo leczyć poważnych schorzeń na własną rękę, lecz zaufajcie w tej kwestii doświadczonemu lekarzowi.

--------------------------

http://webcache.googleusercontent.com/search?q=cache%3AVT577-AhLbsJ%3Awww.powrotdonatury.net.pl%2Fczytelnia%2FCzytelnia%2FApteka%2520natury%2520-%2520ksi%25C4%2585%25C5%25BCki%2FSrebro%2520koloidalne%2520-%2520rewolucja.pdf%2Fdownload.html+&cd=2&hl=pl&ct=clnk&gl=nl

 

http://www.powrotdonatury.net.pl/czytelnia/Czytelnia/Apteka%20natury%20-%20ksi%C4%85%C5%BCki/Srebro%20koloidalne%20-%20rewolucja.pdf/download.html.

 

--------------------------

http://luskiewnik.strefa.pl/akne/p11.htm

W innym miejscu możemy przeczytać:

"Srebro przyłącza się do grup tiolowych, karboksylowych i aminowych białek strukturalnych i enzymatycznych unieczynniając ich aktywność biochemiczną. Jony srebra łączą się także z kwasami nukleinowymi. Sole srebra działają silnie przeciwbakteryjnie (antyseptycznie i odkażająco), ściągająco, lekko złuszczająco, a w większych stężeniach przyżegająco i nekrotycznie. Dodanie do wody metalicznego srebra zabija zawarte w niej bakterie. W przypadku zastosowania roztworów soli srebrowych na skórę i błony śluzowe należy podkreślić jedynie powierzchowne ich działanie antyseptyczne z powodu koagulacji białek; bariera zdenaturowanego białka uniemożliwia głębsze wnikanie preparatu.

W antyseptyce zastosowanie znalazły: azotan srebra, kolargol, kompleks srebro-tanina-białko, lapis (AgNO3+KNO3), ichtargan (srebro+ichtiol), fosforan srebra, protargol (białczan srebra), silver sulfadiazine (srebro+sulfonamid).
(...)
Kolargol (srebro koloidalne) – collargolum – ma formę sypkiej substancji płatkowatej barwy szarej, rozpuszczalnej w wodzie. Jeszcze w latach 40 i 50 XX wieku w powszechnym użyciu, obecnie praktycznie nieznana. Roztwory 0,5-1% używano w formie kropli do oczu; roztwory 1% do przepłukiwania dróg moczowych przy stanach zapalnych, roztwory 1-2% /lewatywy/ przy stanach zapalnych końcówki jelita grubego i odbytu. Składnik słynnej niegdyś maści Credego – 15%. W latach 40 i 50 XX wieku kolargol był stosowany dożylnie w razie uogólnionego zakażenia krwi (bakteriemia), opornego na sulfonamidy i antybiotyki. Wstrzykiwano wówczas dożylnie 5-10 ml 1-2% roztwór kolargolu; uratowało to niejednokrotnie życie chorego (potem przeprowadzono transfuzję krwi). W Polsce zwolennikiem dożylnego podawania kolargolu był wybitny chirurg – prof. Tadeusz Butkiewicz."

Za Środki antyseptyczne i odkażające stosowane w medycynie
(...) Przegląd literatury i badania własne, dr Henryk Różański

http://www.luskiewnik.eu/antisepticum.htm

----------------------
Związki srebra.

Na pierwszy plan wysuwa się Argentum nitricum (azotan srebra), czyli lapis, kamień piekielny – białe kryształki, rozpuszczalne w wodzie, ciemniejące na świetle. W wysokich stężeniach (ponad 10%) działa żrąco. Przyżeganie za pomocą lapisu odbywa się warstwowo, powierzchniowo, bowiem nie wnika on w głąb tkanek. Zatem aby wypalić, np. brodawkę za pomocą lapisu, należy nim smarować wielokrotnie zmianę skórną.

W niskich stężeniach azotan srebra działa ściągająco. Ponadto jest to substancja silnie odkażająca (przeciw roztoczom, bakteriom, wirusom).

Roztwory wodne azotanu srebra do przemywania błon śluzowych jako środek odkażający w stężeniu 1:2000 lub 1:1000 (także płukania pęcherza moczowego, cewki moczowej, oczu).

 

Do pędzlowania jamy ustnej i gardła jako środek odkażający i ściągający w roztworze 1-5%. Do zabiegu Crede’go u niemowląt – roztwór 1% azotanu srebra w wodzie destylowanej – 1-2 krople do oczu (w celu zapobiegania zakażenia oczu rzeżączką). Credé Karl Siegmunt Franz (1819-1892) był niemieckim ginekologiem i położnikiem, który wprowadził metodę przyśpieszania wydalania łożyska (wyciskanie przez powłoki brzuszne) oraz wspomnianą metodę zabezpieczania oczu przed zakażeniem rzeżączką. Azotan srebra jest skuteczny w leczeniu wielu chorób bakteryjnych skóry (także trądziku), obecnie jednak mało stosowany.

           

Azotan srebra pod nazwą Argentum nitricum fusum (lapis infernalis – kamień piekielny) w XIX i na początku XX wieku był podawany doustnie w dawce 5-30 mg (dobowo do 180 mg; na początku XX wieku dawkę dobową obniżono do 100 mg) jako środek przeciw padaczce, przy wrzodzie żołądka, nieżycie jelit. Dla przykładu XIX wieczne leki z Argentum nitricum:

 

Rp. Argenti nitrici 0,06

Aq. destill. 45,0

Glycerini 15,0

M.D. In vitro nigri (do butelki z ciemnego szkła, przyp.)

S. Co 2 godziny łyżeczkę przy biegunce u dzieci.

 

Rp. Argent. nitric. 0,02

Aq. dest. ad 20,0

MDS. Krople do oczu przy zapaleniu spojówek.

 

Rp. Argent. nitric. 0,3

Boli albae (glinka biała, przyp.) 3,0

M.f. pil. No XXX S. 3 razy dziennie po 1 pigułce przy wrzodzie żołądka, epilepsji i Tabes (dawniej wiąd rdzenia).

           

 Innymi preparatami srebra były także: Argentum nitricum mitigatum (lapis mitigatus)– mieszanina srebra z podwójną dozą azotanu srebra, jednakże mniej drażniąca tkanki niż czysty Argentum nitricum, o podobnych właściwościach przeciwbakteryjnych.

 

Argentum lacticum (Actolum, aktol) – srebro mleczne (mleczan srebra) – biały proszek rozpuszczający się w 15 częściach wody. Silnie odkażający i ściągający. Stosowany w formie zasypki i roztworu 1:1000-2000 do leczenia czyraków, róży, ran, rzeżączki.

 

Argentum citricum (Itrolum) – srebro cytrynowe, itrol, cytrynian srebra – biały proszek rozpuszczający się w 3800 częściach wody. Silnie odkażający i ściągający. Zewnętrznie stosowany przy rzeżączce 1:4000 oraz bakteryjnych chorobach skóry.

 

Argoninum – argonina – srebro z białkiem – kazeiną – biały proszek trudno rozpuszczający się w wodzie zimnej, łatwiej w gorącej wodzie. Ściągający i odkażający. Stosowany na błony śluzowe i skórę w roztworach 1,5-2-3% do leczenia bakteryjnych chorób. Ponadto stosowany był do szprycowania w rzeżączce.

 

Argentaminum – argentamina – połączenie 10 części fosforanu srebra, 10 części etylenu-diaminy i 100 części wody. Płyn przezroczysty, bezbarwny, pod wpływem światła ciemniejący. Antyseptyczny, ściągający. Wykorzystywany w dawnej medycynie do leczenia malarii (zimnicy), astmy, bronchitu, niedokrwistości, wymiotów u ciężarnych i chorób skórnych, w dawce doustnej 50-100 mg 2-3 razy dziennie. Stosowane były również wstrzyknięcia podskórne.

 

Argentum colloidale = Argentum colloidalae (kollargol, collargol) – zwany dawniej kolodjonowy galaretowaty rozczyn srebra, kolargol, lub w nowszych czasach - srebro koloidalne – czarne lub prawie czarne, błyszczące, metaliczne blaszki lub cząstki  (zawierające 70% srebra Ag) roztwarzające się przy rozcieraniu z wodą w ciecz zielonawo-czarną. 50% roztwór srebra koloidalnego w wodzie jest nieprzezroczysty. Srebro koloidalne hamuje rozwój bakterii i wirusów, pobudza czynności układu siateczkowo-śródbłonkowego i samej tkanki limfoidalnej. Dzięki temu srebro koloidalne podnosi odporność organizmu na infekcje i pobudza wytwarzanie przeciwciał.

 

 

Stosowany był przy wszelkich możliwych procesach ropnych, uogólnionych zakażeniach bakteryjnych, przy infekcji gronkowcami, paciorkowcami, tzw. zepsutej krwi, gorączce porodowej, róży, bronchicie, czyrakach, zapaleniu opon mózgowych, zapaleniu opłucnej, posocznicy (sepsis). Między innymi tym związkiem ratowano życie ludzi cierpiących na rozmaite ciężkie choroby bakteryjne. Antybiotyków i sulfonamidów wówczas nie było. Srebro koloidalne odegrało w dawnej medycynie ogromną rolę.

 

Obecnie niektóre firmy próbują wprowadzić na rynek namiastki srebra koloidalnego. należy jednak podkreślić, że niewiele mają one wspólnego z dawnym srebrem koloidalnym, przede wszystkich ze względu na charakter chemiczny jak i stężenie. Zważywszy na charakter tego typu współczesnych preparatów (suplement) jak i śladowe w nich stężenia srebra nie należy wierzyć w ich cudowną moc leczniczą. Porównywanie współczesnych namiastek preparatów srebrowych do dawnego srebra koloidalnego jest moim zdaniem niepoważne.

 

Srebro koloidalne było podawane doustnie, dożylnie, podskórnie, doodbytniczo oraz na skórę i błony śluzowe. 0,5-1% roztwory stosowano do oczu (także u niemowląt 1% roztwór do zabiegu Crede’go); maści 1-15%; 0,5-1% roztwory wodne do przepłukiwania pęcherza moczowego.

 

Maść ze srebrem koloidalnym:

Rp. Kolloidales Silber (Argentum colloidale) 15%

Aqua destillata 5%

Adeps benzoatus (smalec konserwowany kwasem benzoesowym) 73%

Cera flava (wosk żółty) 7%

 

Dożylnie podawano 2% roztwór srebra koloidalnego w dawce 8-10 ml, aż do ustąpienia gorączki.

 

Srebro koloidalne otrzymywane było na skale przemysłową kilkoma sposobami. Najczęściej doprowadzano do połączenia albuminy z jaj kurzych (kwas protoalbinowy) w roztworze wodorotlenku sodu z azotanem srebra. W wyniku reakcji powstawał protoalbinian srebra. Następnie z uzyskanej masy wytrącano 20% kwasem octowym otrzymaną sól srebrową kwasu anhydroprotoalbinowego. Produkt ten rozpuszczano w 30% roztworze NaOH, sączono i poddawano dializie. W końcowym etapie odparowywano oczyszczony roztwór do sucha pod zmniejszonym ciśnieniem.

 

Popularną metodą otrzymywania srebra koloidalnego było również redukowanie roztworu azotanu srebra siarczanem żelazawym i cytrynianem sodowym. Uzyskany osad przemywano cytrynianem sodu, następnie rozpuszczano w wodzie, dodawano albuminę z jaja kurzego i etanol w celu wytrącenia osadu metalicznego z tego roztworu. Osad suszono

 

http://luskiewnik.strefa.pl/akne/p11.htm

---------------------------------------------------

 

Srebro kolidalne – Argentol – Argentum colloidale – dawniej wprowadzane pozajelitowo (dożylnie) w roztworach 1-5% 3-9 ml, np. w leczeniu posocznicy – sepsy, gruźlicy i innych chorób zakaźnych, ponadto doustnie. Pobudza układ odpornościowy, poprzez efekt oligodynamiczny zakłóca biegunowość komórek patogenów, degraduje błony komórkowe i zakłóca działanie pomp jonowych u organizmów chorobotwórczych. Srebro dostępne obecnie w suplementach nie ma wiele wspólnego ze srebrem dawniej stosowanym i daje efekt placebo. Do celów leczniczych trzeba zdobyć prawdziwe srebro koloidalne w formie blaszek lub proszku, albo roztworu. Nie jest niebezpieczny. Roztwór 1% polecam doustnie w dawce 1 łyżeczki, najlepiej w wodzie mineralnej gazowanej 1 raz dziennie. Warto kojarzyć z podawaniem kwasu cynamonowego.

 

http://rozanski.li/349/borelioza-borreliosis-fitoterapia-cz-vii/

 

 

 

komary

Komary

Z wyjątkiem kilku przypadków, takich jak Gorączka Zachodniego Nilu i Zapalenie Mózgu St. Louis, choroby powodowane przez komary nadal są bardzo rzadkie w Europie i Ameryce Północnej. Mimo to, rośnie zaniepokojenie wraz z nasileniem podróży międzynarodowych i handlu międzynarodowego, które wprowadzają wektory i patogeny.

‘Wśród gatunków komarów, najpopularniejszym jest azjatycki komar Aedes albopictus, ze względu na jego niedawne rozprzestrzenianie się po całym świecie. Przenosi co najmniej 22 różne arbowirusy, w tym wirusa dengi i gorączki chikungunya. W Europie i Ameryce Północnej komary również przenoszą pierwotniaki powodujące malarię oraz dirofilariozę powodowaną przez nicienie. Przypadki miejscowych zarażeń, choć nadal bardzo rzadkie, wydają się występować coraz częściej.

Regulacja liczby szkodników jest istotna tak na poziomie jednostki jak i społeczeństwa. W środowisku miejskim, kluczowymi elementami są odpowiednie warunki sanitarne i zrównoważona gospodarka wodna.

Będzie to zapewnione, jeżeli bezpośrednia okolica zabudowań i budynków mieszkalnych nie będzie zawierała potencjalnych wylęgarni.

‘Regulacja liczby komarów powinna uwzględnić ryzyko dla zdrowia spowodowane pestycydami i dążyć do działania na rzecz zmian środowiskowych niesprzyjających rozwojowi komarów, zamiast stosowania na nie pestycydów.

(Fragment książki ‘Wpływ szkodników miejskich na zdrowie publiczne” Regionalne Europejskie Biuro Światowej Organizacji Zdrowia, 2008)

W przeciwieństwie do wielu regionów tropikalnych i subtropikalnych, w Europie i Ameryce Północnej komary są przede wszystkim utrapieniem niż szkodnikiem przenoszącym choroby. Komary podatne na patogeny są rdzenne w Europie i USA, ale ze względu na to, że patogeny nie występowały wcale lub rzadko, przeważnie były one lekceważone.

Wzmożone nasilenie podróży międzynarodowych i handlu międzynarodowego powodują dzisiaj przypadkowe wprowadzenie nosicieli i żywicieli kowarów, a wraz ze zmianami klimatycznymi i środowiskowymi, komary mogą rozprzestrzeniać się niepostrzegalnie na nowych obszarach, wprowadzając nowe i powracające choroby wektorowe.

Komary mogą zmienić zachowanie i dostosować się do nowych lęgowisk, takich jak zbiorniki na gnój, zbiorniki na nawóz płynny, zbiorniki na deszczówkę i zużyte opony. Zmiany klimatyczne i środowiskowe powinny być pod szczególną obserwacją, ponieważ sezony w których występują komary mogą się wydłużyć a siedliska i gęstość populacji komarów zwiększyć.

Okresowe masowe rozmnażanie się komarów występuje, gdy duże obszary ziemi są zalewane wodą. Ten fakt jest znany, natomiast nowym zjawiskiem jest gęstość zaludnienia terenów leżących blisko zalanych obszarów.

Wektory nowych chorób

Azjatycki komar tygrysi Aedes albopictus został sprowadzony południowowschodniej Azji poprzez handel używanymi oponami, zaaklimatyzował się i zaczął się rozprzestrzeniać. Jest skutecznym wektorem licznych arbowirusów, w tym wirusa dengi, gorączki chikungunya i prawdopodobnie wirusa Gorączki Zachodniego Nilu.

Komar Aedes vittatus, który przenosi Wschodnie Zapalenie Mózgu i rdzenia koni w USA, został wprowadzony z Ameryki północnej do Europy południowej za pośrednictwem handlu używanymi oponami

Odkryto komary Ochlerotatus japonicus,przenoszące Wirusa Japońskiego

Zapalenia Mózgu, zarażone wirusem Gorączki Zachodniego Nilu. Komar ten został wprowadzony z Azji do USA i Europy.

Znanych jest około 100 gatunków komarów w Europie i ponad 160 w Kanadzie i USA. Stany USA są znacznie lepiej przygotowane w odróżnieniu od wielu krajów europejskich i mogą zareagować znacznie szybciej i skuteczniej na sytuacje kryzysowe.

Wschodzące znaczenie wirusa Zachodniego Nilu

W około 20% przypadkach gorączki Zachodniego Nilu u ludzi występują

objawy w postaci zapalenia opon mózgowych czy nawet paraliżu kończyn.

Jeśli choroba dotknie układ nerwowy, może spowodować długotrwałe

upośledzenie lub zgon.

Ptaki wędrowne regularnie wprowadzają ten wirus z Afryki Subsaharyjskiej

do Europy. Wygląda na to, że ptaki europejskie przyswoiły większość odmian wirusa i mogą przyczyniać się do eliminacji wirusa.

W USA wirus ten nie występował, ale w latach 1999-2003 zaczął szybko

rozprzestrzeniać się od wschodniego wybrzeża do zachodniego. Został
prawdopodobnie wprowadzony przez nielegalnie importowane ptaki. Do roku 2005,odnotowano 19655 zachorowań u ludzi, w tym 782 przypadków
śmiertelnych. Ptaki również zostały silnie dotknięte.

Występuje ponad 15 gatunków komarów w Europie i co najmniej 60 gatunków w USA, są one podejrzane o przenoszenie wirusa gorączki Zachodniego Nilu. Najważniejsze pośród nich to gatunki żerujące na kilku gatunkach żywicieli, głównie na obszarach miejskich gdzie się mnożą w małych zbiornikach wodnych zrobionych przez człowieka, następnie z komarów przenoszą się na ptaki i ssaki, w tym ludzi.

Inne poważne choroby

Denga, to najczęstsza ludzka choroba wirusowa przenoszona przez komary.Jest endemiczna w tropikalnych i subtropikalnych regionach Afryki, Azji,Australii i Ameryki Południowej. W Europie i USA występuje jedynie jako przypadki importowane. Nie zawsze tak było, i prawdopodobieństwo powrotu aktywnego przenoszenia nadal istnieje,z powodu natężenia rozprzestrzeniania się wirusa dengi na całym świecie, a szczególnie w Ameryce centralnej i Południowej.

Pojawienie się azjatyckiego komara, który skutecznie przenosi wirusa dengi, w Europie i Ameryce Północnej oraz bliskie położenie USA z południowymi krajami w których denga jest endemiczna, wywołuje niepokój co do możliwego powrotu tej choroby. Powstrzymanie dalszego rozprzestrzeniania się tego komara jest niezbędne.

Niedawno wystąpiły epidemie gorączki Chikungunya na wyspach Oceanu Indyjskiego, w Indiach i Malezji. Na wyspie Réunion, choroba dotknęła ponad 1 ludności w tym bardzo ciężkie zachorowania oraz spowodowała 155 zgonów.

Wektorem tego wirusa na Oceanie Indyjskim jest azjatycki komar tygrysi. Dlatego możliwość wprowadzenia do Europy i zaaklimatyzowanie się tego wirusa są powodem do niepokoju.

Sporadyczne przypadki lokalnego zarażenia malarią w Europie centralnej i południowej oraz USA są głównie spowodowane ukąszeniem przez komary zarażone przez turystów chorych na malarię, imigrantów i pracowników sezonowych. Lokalne zarażenia w pobliżu lotnisk w regionach nieendemicznych może się zdarzyć latem, szczególnie podczas wyjątkowo ciepłych roczników.

Dezynfekcja pokładów samolotów może zminimalizować takie ryzyko.W 2003r., odnotowano 1278 przypadków malarii w USA, w tym 1268 sprowadzonych. Tego samego roku, w Europie odnotowano 11573 przypadków malarii i 166 przypadków dengi związanych z podróżą. Niedawno ponad 160 przypadków choroby Chikungunya zostało sprowadzonych w ciągu roku do Europy z wysp Oceanu Indyjskiego.

Liczba importowanych przypadków chorób przenoszonych przez komary jest wystarczająca aby spodziewać się sporadycznych lokalnych zarażeń przeniesionych przez miejscowe komary.

W Europie i w USA, komary które mogą przenosić malarię są nadal bardzo rozpowszechnione. Pierwotny wektor wirusa dengi, to komar przenoszący żółtą febrę Aedes aegypti, został wytępiony w Europie, ale nie w USA. W przeciwieństwie do dengi, szczepienie pozwala utrzymywać importowane przypadki żółtej febry na niskim poziomie, mimo,że jest chorobą endemiczną w Afryce subsaharyjskiej i Ameryce Południowej.

W USA, w latach 2001-2004 odnotowano 77 przypadków dengi w 37 stanach i w Dystrykcie Columbia. Niemniej, ze względu na to że denga nie jest notyfikowaną chorobą na terenie USA, rzeczywista liczba przypadków jest prawdopodobnie wyższa.

Dirofilarioza jest powodowana przez nicienie. Możliwym przenosicielem jest Azjatycki komar tygrysi. Aż do połowy XX wieku, dirofilarioza była uważana jako wyjątkowo rzadka, a od jej opisu w 1864r.do 1995r., odnotowano we Włoszech jedynie 181 przypadków u ludzi. Niemniej,w latach 1995-2000, odnotowano 117 nowych przypadków w tym kraju.

Koszt problemu

Bezpośrednie koszty medyczne epidemii gorączki Zachodniego Nilu w Luizjanie, od czerwca 2002r. do września 2003r.,wyniosły około 4,4 miliona dolarów, koszty pośrednie wyniosły 6,5 miliona dolarów a koszty związane z reakcją służby zdrowia wyniosły 9,2 miliona dolarów. Dowód zarażenia wirusem gorączki Zachodniego Nilu przez transfuzję spowodował obowiązkowe badania zapasów krwi w USA oraz rutynowe badania dawców krwi. Wstępne koszty analiz, na podstawie 2 milionów transfuzji, wynosiły 7-19 milionów dolarów.

Postępują badania nad szczepionką przeciw gorączce Zachodniego Nilu.

Niemniej, uniwersalne szczepienie będzie opłacalne, jeśli znacznie wzrośnie zachorowalność lub jeśli koszt szczepienia spadnie poniżej 12 USD na osobę.

Komary mogą mieć wpływ na ekonomię i wartość nieruchomości. W niemieckim regionie Doliny Górnego Renu, straty ekonomiczne spowodowane brakiem regulacji liczby komarów wynoszą 7,5 miliona euro, głównie w branży gastronomicznej i rekreacyjnej oraz regulacji liczby komarów. Dzięki regulacji liczby komarów, wartość nieruchomości wzrosła w tym regionie.

‘Komary mogą zmienić zachowanie i dostosować się do nowych lęgowisk, takich jak zbiorniki na obornik, zbiorniki na nawóz płynny, zbiorniki na deszczówkę i zużyte opony.

(Fragment książki ‘Wpływ szkodników miejskich na zdrowie publiczne” )

Metody regulacyjne

Jedyną długoterminową metodą na inwazję komarów jest ograniczenie źródeł, szczególnie na obszarach miejskich. Można zmodyfikować niektóre środowiska naturalne stabilizując poziom wody, aby zmniejszyć wylęganie komarów. Zapobieganie, lub co najmniej rozpoznanie wód zastałych jest niezbędne na obszarach nienaturalnych. Jest to osiągalne dzięki zapobieganiu zastojom w ściekach, osuszając wody zastałe z pustki podpodłogowej, zakrywając otwory wentylacyjne siatkami przeciwko komarom, kryjąc składy opon lub przechowując je w magazynach, i usuwając zbiorniki w których zbiera się woda lub regularnie wymieniając ich wodę.

Złotą zasadą regulacji liczby komarów jest dotarcie do źródła problemu, czyli regulacji rozwoju larw. Regulatory wzrostu i regulatory biochemiczne mają tą zaletę,że są bardziej specyficzne, podczas gdy środki chemiczne są tańsze i łatwiejsze w użyciu, szczególnie na bardzo dużych obszarach.

Zabiegi stosowane na dorosłe osobniki może wzmocnić regulację. Ze względu na niską specyfikę oraz na ryzyko wywołania alergii lub zniszczenia lakieru na samochodach, zabiegi te ogranicza się do krytycznych sytuacji.

WHO wsparło badania około 40 czynników biokontroli, takich jak bakterie, grzyby, wirusy, owady, ślimaki i rośliny. Przydenki i ryby ozdobne takie jak karasie złociste czy gupiki z powodzeniem wprowadzono jako narzędzia biokontroli. Metody pasywne ochrony takie jak ubiór, moskitiery, siatki oraz repelenty pozwalają ograniczyć problemy związane z komarami.

Obszary na których występuje zła gospodarka wodna lub są one często zalewane, tereny te potrzebują programu do regulacji liczby komarów. Jednakże, odpowiednie struktury do regulacji inwazji komarów nie są powszechnie dostępne. Strategie powinny opierać się na podstawie zintegrowanego systemu zwalczania szkodników. Powinny zostać połączone działania fizyczne, biologiczne,biochemiczne i chemiczne, a stosowanie pestycydów powinno ograniczać się do minimum. Podstawą jest edukowanie społeczeństwa o tym jak unikać niechcianych wylęgarni na obszarach miejskich.

Patrząc perspektywicznie

Istotnym jest stworzenie międzynarodowych ustaw o odpowiednim składowaniu i identyfikalności opon,dezynfekcji statków i pokładów samolotów oraz o skuteczniejszej kontroli transportu zwierząt.Rządy skorzystałyby z założenia w poszczególnych krajach z sieci ośrodków,które gromadziłyby informacje i podejmowały działania.Zapobiec tworzeniu się wylęgarni komarów można między innymi poprzez zarządzanie miastem lub kształtowanie krajobrazu, np. poprzez przywracanie do naturalnego stanu dużych odcinków ziemi wzdłuż rzek. Wydziały urbanistyki powinny współpracować z biologami,którzy znają miejscowe populacje

komarów.

Harmonizacja regulacji

UE nie posiada polityki regulacji liczby komarów. Niezbędne jest wzmocnienie międzynarodowej i europejskiej współpracy władz ustawodawczych i wykonawczych. W Europie, system notyfikacji powinien zostać ujednolicony,a notyfikacje zgłaszane do centralnego biura.

Harmonizacja zabiegów do regulacji liczby komarów zmniejszy szkody wyrządzane na środowisku. Kraje członkowskie powinny zharmonizować wytyczne UE dotyczące insektycydów.Niezbędnym jest zagwarantowanie stworzenia w przyszłości Komitetu do spraw insektycydów, który ułatwiłby skuteczną regulację liczby komarów będących utrapieniem oraz tych przenoszących choroby. Możliwe ryzyko dla zdrowia powodowane przez zabiegi regulujące nie powinno przewyższać ryzyka ze strony szkodników które się zwalcza.

Lepsze badania naukowe

Ponowne nasilenie badań naukowych w entomologii medycznej i kształcenie entomologów medycznych są niezbędne,aby uporać się z chorobami wektorowymi i ich kontrolą. Pilnie są potrzebne dane epidemiologiczne dotyczące aktywności wirusów przenoszonych przez komary w Europie.

Przypadki chorób przenoszonych przez komary, rozmieszczenie oraz ilość komarów powinny być regularnie monitorowane przez wyspecjalizowane i upoważnione przez rząd instytucje.

W Europie, instytucja odpowiadająca CDC, Europejskie Centrum Zapobiegania i Kontroli Chorób, jest aktualnie zakładane w Szwecji. Inna organizacja, Europejskie Stowarzyszenie Kontroli Komarów,zajmuje się komarami i chorobami które przenoszą. Składa się z instytucji 22 krajów europejskich.

Ponowne nasilenie badań naukowych

w entomologii medycznej i kształcenie entomologów medycznych jest niezbędne,aby uporać się z chorobami wektorowymi i ich kontrolą.’

(Fragment książki ‘Wpływ szkodników miejskich na zdrowie publiczne”)

http://www.urbanpestsbook.com/
-------------------------------------------------------------------------
publikacja z 11-2015 bylo badanie w Niemczech.Ten sam cykl.Bakteria nosiciel (kleszcz) maja komary.Moga zarazac : Borrelia afzelii, Borrelia bavariensis i Borrelia garinii.Znaleziono zarazone komary.

http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26631488

-------------------------------------------------
Badanie w Polsce - dotyczy zarażonych komarow 2001 rok

Znaleziono zakazone komary.



http://www.aaem.pl/pdf/aaem0208.pdf

------------------------------------------------------------------------