Oddział Obserwacyjno-Zakaźny Zespołu Opieki Zdrowotnej w Dębicy
Ordynator: Teresa Brzostek
W pracy omówiono zachorowanie kobiety, u której w 29 tygodniu ciąży wystąpiły objawy boreliozy z Lyme współistniejącej z ludzką granulocytarną erlichiozą.
Zakażenia zostały rozpoznane po porodzie na podstawie obrazu klinicznego oraz badań serologicznych. Dyskutowane jest ryzyko zakażenia płodu.
W obserwowanej zmianie profilu chorób infekcyjnych mieści się pojawianie się „nowych chorób”, a wśród nich chorób przenoszonych przez kleszcze (1). Pierwsze zachorowania na boreliozę z Lyme opisano w USA w 1976 roku, doniesienie o pierwszych przypadkach
w Polsce pochodzi z 1987 roku (2). Pierwszy opis ludzkiej erlichiozy granulocytarnej
OPIS PRZYPADKU
Pacjentka M. K., lat 25, z zawodu nauczycielka, skierowana została do Poradni Chorób
Zakaźnych w Dębicy w listopadzie 2001 r., z powodu podejrzenia boreliozy. Pokłucia przezkleszcza nie zauważyła, ale zamieszkuje na obszarze endemii boreliozy. Od 2 miesięcy odczuwała
bóle mięśniowe podudzia prawego oraz bóle prawego kolana, od miesiąca obserwowała
pojawianie się i samoistne zanikanie kilkucentymetrowych zmian rumieniowych
zlokalizowanych na obu kończynach dolnych. Z wywiadu ustalono, iż na przełomie maja
i czerwca u chorej, znajdującej się wówczas w 29 tygodniu ciąży, występowało znużenie, stany
podgorączkowe, a w rutynowo wykonanych badaniach obniżone wartości płytek krwi (79 do 108 tys./mm3) przy prawidłowych pozostałych wartościach morfologii krwi.
-----------------------------------------------------------------------------
Dr.Beata Kowalska - WerbowyAnaplazmoza (ludzka anaplazmoza granulocytarna, piroplazmoza)
Anaplasma phagocytophilum (Ehrlichia phagocytophila) – czynnik etiologiczny ludzkiej anaplazmozy granulocytarnej (HGE) jest Gram-ujemną bakterią zaliczaną obecnie do rodzaju Anaplasma (Dumler i wsp. 2001).
Współczesny podział spokrewnionych ze sobą bakterii dokonany na podstawie badań materiału genetycznego obejmuje następujące grupy (rodzaje):
- Anaplasma (w tym Ehrlichia phagocytophila, Ehrlichia platys i Ehrlichia bovis),
- Ehrlichia (w tym Cowdria ruminantium),
- Wolbachia,
- Neorickettsia (w tym Ehrlichia sennetsu i Ehrlichia risticii).
W badaniach mikroskopowych stwierdzono wtedy mikrokolonie (morule) związane z błonami komórkowymi granulocytów, jednak próby hodowli in vitro potencjalnych patogenów nie przynosiły pozytywnych rezultatów. Na podstawie metody PCR Chen i wsp. zidentyfikowali czynnik zakaźny jako należący do genogrupy Ehrlichia phagocytophila. Następnie Goodman i wsp. przeprowadzili udane próby izolacji i hodowli tych mikroorganizmów na linii komórkowej HL60.
Ludzka anaplazmoza granulocytarna (Human Granululocytic Ehrlichiosis – HGE) jest zoonozą (chorobą odzwierzęcą) przenoszoną przez larwalne i dorosłe osobniki kleszczy z rodzaju Ixodes (w tym też gatunek Ixodes ricinus występujący w Europie i w Polsce). Badania prowadzone w krajach europejskich (Włochy, Szwecja, Szwajcaria) wykazały, że około 3 – 17% osób pogryzionych przez kleszcze ma serologiczne cechy zakażenia A. phagocytophilum. Koinfekcja z Borrelia burgdorferi i innymi patogenami odkleszczowymi jest dość często notowana z uwagi na wspólne drogi transmisji tych chorób (kleszcze). Pokrewny gatunek Ehrlichia chaffeensis wywołuje erlichiozę monocytową (HME) przebiegającą w zbliżony do HGE sposób.
Objawy kliniczne HGE występujące u większości pacjentów to objawy rzekomogrypowe (gorączka powyżej 38°C, bóle głowy, bóle mięśni i stawów, zapalenie górnych dróg oddechowych, kaszel), nudności, wymioty i (lub) biegunka.
Mogą wystapić: hepatomegalia i (lub) splenomegalia, limfadenopatia, rzadko zapalenie mózgu i rozsiane wykrzepianie wewnątrznaczyniowe, jak również łagodnie przebiegające zmiany skórne (wysypki).
W podstawowych badaniach laboratoryjnych można stwierdzić miernie podwyższenie aktywności AST, LDH i kreatyniny oraz nieznacznie przyśpieszone opadanie krwinek (OB). Często też występują neutropenia, limfopenia i trombocytopenia. Opisano odwrotną zależność pomiędzy prawdopodobieństwem zakażenia HGE, a liczbą krwinek białych (leukocytozą) i/lub liczbą płytek krwi (trombocytozą) we krwi obwodowej. W przebiegu choroby, zwłaszcza u osób starszych, może dojść do niewydolności nerek oraz serca.
Powikłania te lub ujawniający się wcześniej zespół rozsianego wykrzepiania wewnątrznaczyniowego sprawiają, że śmiertelność jest szacowana na 1-3%. Opisywane są również przewlekłe zakażenia tym mikroorganizmem, w obrazie których często dominuje zespół przewlekłego zmęczenia oraz dolegliwości mięśniowo-stawowe.
Lekiem z wyboru są antybiotyki z grupy tetracyklin (np. doksycyklina lub tetracyklina), i których podanie odnosi skutek już w pierwszych 48 godzinach podawania.
Osoby zakażone A. phagocytophilum wykazują dość szybką odpowiedź immunologiczną wobec komórek patogena. Przy braku leczenia, wykrywalne stężenia przeciwciał w klasie IgM pojawiają się we krwi już po 3-5 dniach od zakażenia (lub 24 godziny po pojawieniu się pierwszych objawów) i utrzymują się przez następne 30-60 dni. Przeciwciała w klasie IgG pojawiają się około 7-10 dnia od zakażenia, osiągając szczyt stężenia około 14 – 21 dnia i utrzymują się latami.
Zaobserwowano sezonowość serokonwersji w miesiącach letnich (lipiec – wrzesień). Pomimo, że zakażonych zostaje około 20% granulocytów krwi obwodowej, wykrywanie bakterii w tych komórkach nie jest zalecaną metodą diagnostyki zakażenia.
Metodami z wyboru pozostają techniki serologiczne – Western Blot oraz technika immunofluorescencji pośredniej (IIF), która dodatkowo pozwala na półilościowe oznaczenie przeciwciał w określonych klasach. Interpretacja wyników testu IIF w klasie IgG zakłada, iż próbki pozytywne w mianach < 1 : 64 nie stanowią o seropozytywności pacjenta. Natomiast miana ≥ 1 : 64 interpretowane są jako wyniki pozytywne. Wskazane są seryjne badania surowic pobieranych w ostępach 1-2 tygodni (w ostrym zakażeniu obserwuje się co najmniej 4-krotny wzrost miana). Jako punkt odcięcia dla przeciwciał w klasie IgM proponowane jest miano 1 : 20, przy czym pozytywny wynik w tej klasie jest pewnym wykładnikiem świeżego zakażenia.
http://borelioza-ilads.pl/informacje/anaplazmoza/
Causes
Ehrlichiosis is caused by bacteria that belong to the family called Rickettsiae. Rickettsial bacteria cause a number of serious diseases worldwide, including Rocky Mountain spotted fever and typhus. All of these diseases are spread to humans by a tick, flea, or mite bite.
Scientists first described ehrlichiosis in 1990, and have identified two types in the United States:
- Human monocytic ehrlichiosis (HME) is caused by the rickettsial bacteria called Ehrlichia chaffeensis.
- Human granulocytic ehrlichiosis (HGE) is also called human granulocytic anaplasmosis (HGA). It is caused by the rickettsial bacteria called Anaplasma phagocytophilum (once called Ehrlichia equi or Ehrlichia phagocytophila).
In the United States, HME is found mainly in the southern central states and the Southeast. HGE is found mainly in the Northeast and upper Midwest.
Risk factors for ehrlichiosis include:
- Living near an area with a lot of ticks
- Owning a pet that may bring a tick home
- Walking or playing in high grasses
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz