Tężyczka utajona na tle przewlekłego niedoboru magnezu jest postacią najczęściej występującą (obserwowaną) w klinice.
Jej objawy pozbawione są wszelkiej swoistości i odpowiadają opisowi określonemu jako spazmofilia lub zespół hiperwentylacji [1,29].
Niedobór magnezu u chorych na tężyczkę z prawidłową zawartością wapnia w surowicy krwi pozwala na wyodrębnienie koncepcji mogącej tłumaczyć patofizjologię tego zjawiska [15]. Tężyczka jako koncepcja nerwicowa [5,14,27].
Podłożem tego zjawiska są objawy kliniczne wynikające z hipokapni wywołanej przez hiperwentylację powstającą na skutek wzmożonego napędu oddechowego bez uchwytnych przyczyn organicznych.
Zła tolerancja hiperwentylacji doprowadza do zasadowicy oddechowej będącej przyczyną wielu objawów somatycznych i mogącej utrwalić bądź wyzwolić objawy tężyczki. Nierzadko tendencji do wzmożonego napędu oddechowego towarzyszy lęk, a sama hiperwentylacja może na długo wyprzedzać ujawnienie się choroby [5, 14, 27, 30].
Ważnym zagadnieniem powodującym powstawanie nadpobudliwości nerwowo-mieśniowej jest powszechnie występujący w Polsce niedobór witaminy D3 bedącej gwarantem sprawnego przechodzenia magnezu z krwi do tkanek.
W ostatnich latach obserwuje się szczególnie niskie poziomy witaminy D3 ( poniżej 10 ng/ml ) u pacjentów chorujących na boreliozę czy zakażonych krętkiem borelii ale bezobjawowych.
Pacjenci chorujący na boreliozę wykazują więc objawy tężyczkowe.
BORELIOZA / TĘŻYCZKA
Leczenie hipokalcemii przewlekłej zależy od jej przyczyn. Jeśli jest ona uwarunkowana niedoczynnością gruczołów przytarczycznych, niezbędne jest przewlekłe podawanie witaminy D lub jej aktywnych metabolitów i soli wapnia.
W hipokalcemii wywołanej niedoborem witaminy D, należy podawać witaminę D doustnie lub pozajelitowo, albo też pobudzić jej skórną syntezę promieniami UVB.
Sposób podawania witaminy D, a także wielkość dawek musi być ustalone indywidualnie, z uwzględnieniem pory roku. Suplementacja preparatami wapnia sprowadza się do podawania jego soli. W dawkowaniu należy kierować się przede wszystkim zarówno zawartością wapnia elementarnego w preparacie, jak i objawami ubocznymi (np. zaparcia) [4].
Leczenie tężyczki utajonej sprowadza się głównie do suplementacji magnezu oraz właściwej terapii psychologicznej [9,13,17,22,28,36,38]. Zapotrzebowanie dobowe na magnez dla osoby dorosłej wynosi 5 mg/kg masy ciała, ale zauważono, że zapotrzebowanie na ten pierwiastek u osoby z pozytywną próbą tężyczkową wzrasta od 8 do 10mg/kg masy ciała.
Korzystne jest kojarzenie preparatów magnezowych z witaminą B6 działającą w charakterze kofaktora. Należy zawsze sprawdzić poziom witaminy D3 będącej podobnie jak witamina B6 związkiem wspomagającym przechodzenie magnezu do tkanek.
Ideą leczenia preparatami magnezu jest podawanie preparatów dobrze wchłanialnych do krwi. Najczęściej stosowane są cytryniany, mleczany i chelaty Na rynku Polskim jest coraz więcej preparatów z wysokim stopniem wchłanialności, w dobrej dawce, w różnych postaciach. Są to tabletki, tabletki musujące, mikrogranulki wchłanialne z jamy ustnej czy preparaty z wysoką dawką magnezu ( 375mg ) w płynie ( 50ml) tzw. shoty.
Leczenie zawsze należy dobrać indywidualnie do pacjenta, pamiętając o skutkach ubocznych, wchłanialności, dawce konkretnego preparatu. Nadal czekamy na preparaty magnezowe w postaci tabletki podjęzykowej, wchłanialnej ze śluzówek, czy sprayu donosowego dla pacjentów wykazujących nadwrażliwość jelitową. Czas pokaże czy takie preparaty pojawią się n rynku poskim. Głównymi przeciwskazaniami do stosowania preparatów magnezu jest ciężka niewydolność nerek, blok przedsionkowo-komorowy oraz miastenia. Iniekcje preparatów magnezu są dość rzadko stosowane w spazmofilii i dotyczą jedynie zaawansowanej hipomagnezemii.
Bardzo często niedobór magnezu współistnieje z zasadowicą metaboliczną wynikającą z hiperwentylacji u osób z objawami lęku napadowego lub mało odpornych na sytuacje stresowe [17, 36].
Najwłaściwszą formą takiej pomocy jest psychoterapia skojarzona z leczeniem farmakologicznym [30]. Większość autorów preferuje rozpoczęcie leczenia od zastosowania leków z grupy benzodiazepin.Obecnie zalecenia terapeutyczne dotyczące leczenia zespołów hiperwentylacyjnych zmieniły się.
Benzodiazepiny są stosowane jedynie jako leki interwencyjne w napadach paniki, ale nie służą do stosowania przewlekłego.
U pacjentów z psychicznymi objawami hipomagnezemii mają zastosowanie inhibitory zwrotnego wychwytu serotoniny ( SSRI ), z których lekami o najwyższej skuteczności jest sertralina i escitalopram,
Niektórzy autorzy twierdzą, że u osób z nadmierną hiperwentylacją konieczny jest poza farmakoterapią trening prawidłowego oddychania [30].
dr.Katarzyna Toruńska
caly artykul na stronie :
http://www.emg-neurolog.pl/tezyczka/
---------------------------------------------------------
Dr.Torunska - Warszawa :
Tężyczka - objawy min.: bóle i zawroty głowy, bezsenność, drażliwość, drżenia mięśni kończyn, kurcze mięśni, niepokój, drętwienia i mrowienia kończyn, uczucie osłabienia, zaburzenia koncentracji i pamięci, stany lękowe.
Jej objawy pozbawione są wszelkiej swoistości i odpowiadają opisowi określonemu jako spazmofilia lub zespół hiperwentylacji [1,29].
Niedobór magnezu u chorych na tężyczkę z prawidłową zawartością wapnia w surowicy krwi pozwala na wyodrębnienie koncepcji mogącej tłumaczyć patofizjologię tego zjawiska [15]. Tężyczka jako koncepcja nerwicowa [5,14,27].
Podłożem tego zjawiska są objawy kliniczne wynikające z hipokapni wywołanej przez hiperwentylację powstającą na skutek wzmożonego napędu oddechowego bez uchwytnych przyczyn organicznych.
Zła tolerancja hiperwentylacji doprowadza do zasadowicy oddechowej będącej przyczyną wielu objawów somatycznych i mogącej utrwalić bądź wyzwolić objawy tężyczki. Nierzadko tendencji do wzmożonego napędu oddechowego towarzyszy lęk, a sama hiperwentylacja może na długo wyprzedzać ujawnienie się choroby [5, 14, 27, 30].
Ważnym zagadnieniem powodującym powstawanie nadpobudliwości nerwowo-mieśniowej jest powszechnie występujący w Polsce niedobór witaminy D3 bedącej gwarantem sprawnego przechodzenia magnezu z krwi do tkanek.
W ostatnich latach obserwuje się szczególnie niskie poziomy witaminy D3 ( poniżej 10 ng/ml ) u pacjentów chorujących na boreliozę czy zakażonych krętkiem borelii ale bezobjawowych.
Pacjenci chorujący na boreliozę wykazują więc objawy tężyczkowe.
BORELIOZA / TĘŻYCZKA
Leczenie tężyczki
Objawy ostrej hipokalcemii w postaci napadu tężyczkowego należy przerwać dożylnym podaniem soli wapniowych. Pierwsza dawka „bolus” powinna zawierać 100-200 mg wapnia elementarnego i należy ją podać dożylnie w ciągu 10 minut.Leczenie hipokalcemii przewlekłej zależy od jej przyczyn. Jeśli jest ona uwarunkowana niedoczynnością gruczołów przytarczycznych, niezbędne jest przewlekłe podawanie witaminy D lub jej aktywnych metabolitów i soli wapnia.
W hipokalcemii wywołanej niedoborem witaminy D, należy podawać witaminę D doustnie lub pozajelitowo, albo też pobudzić jej skórną syntezę promieniami UVB.
Sposób podawania witaminy D, a także wielkość dawek musi być ustalone indywidualnie, z uwzględnieniem pory roku. Suplementacja preparatami wapnia sprowadza się do podawania jego soli. W dawkowaniu należy kierować się przede wszystkim zarówno zawartością wapnia elementarnego w preparacie, jak i objawami ubocznymi (np. zaparcia) [4].
Leczenie tężyczki utajonej sprowadza się głównie do suplementacji magnezu oraz właściwej terapii psychologicznej [9,13,17,22,28,36,38]. Zapotrzebowanie dobowe na magnez dla osoby dorosłej wynosi 5 mg/kg masy ciała, ale zauważono, że zapotrzebowanie na ten pierwiastek u osoby z pozytywną próbą tężyczkową wzrasta od 8 do 10mg/kg masy ciała.
Korzystne jest kojarzenie preparatów magnezowych z witaminą B6 działającą w charakterze kofaktora. Należy zawsze sprawdzić poziom witaminy D3 będącej podobnie jak witamina B6 związkiem wspomagającym przechodzenie magnezu do tkanek.
Ideą leczenia preparatami magnezu jest podawanie preparatów dobrze wchłanialnych do krwi. Najczęściej stosowane są cytryniany, mleczany i chelaty Na rynku Polskim jest coraz więcej preparatów z wysokim stopniem wchłanialności, w dobrej dawce, w różnych postaciach. Są to tabletki, tabletki musujące, mikrogranulki wchłanialne z jamy ustnej czy preparaty z wysoką dawką magnezu ( 375mg ) w płynie ( 50ml) tzw. shoty.
Leczenie zawsze należy dobrać indywidualnie do pacjenta, pamiętając o skutkach ubocznych, wchłanialności, dawce konkretnego preparatu. Nadal czekamy na preparaty magnezowe w postaci tabletki podjęzykowej, wchłanialnej ze śluzówek, czy sprayu donosowego dla pacjentów wykazujących nadwrażliwość jelitową. Czas pokaże czy takie preparaty pojawią się n rynku poskim. Głównymi przeciwskazaniami do stosowania preparatów magnezu jest ciężka niewydolność nerek, blok przedsionkowo-komorowy oraz miastenia. Iniekcje preparatów magnezu są dość rzadko stosowane w spazmofilii i dotyczą jedynie zaawansowanej hipomagnezemii.
Bardzo często niedobór magnezu współistnieje z zasadowicą metaboliczną wynikającą z hiperwentylacji u osób z objawami lęku napadowego lub mało odpornych na sytuacje stresowe [17, 36].
Najwłaściwszą formą takiej pomocy jest psychoterapia skojarzona z leczeniem farmakologicznym [30]. Większość autorów preferuje rozpoczęcie leczenia od zastosowania leków z grupy benzodiazepin.Obecnie zalecenia terapeutyczne dotyczące leczenia zespołów hiperwentylacyjnych zmieniły się.
Benzodiazepiny są stosowane jedynie jako leki interwencyjne w napadach paniki, ale nie służą do stosowania przewlekłego.
U pacjentów z psychicznymi objawami hipomagnezemii mają zastosowanie inhibitory zwrotnego wychwytu serotoniny ( SSRI ), z których lekami o najwyższej skuteczności jest sertralina i escitalopram,
Niektórzy autorzy twierdzą, że u osób z nadmierną hiperwentylacją konieczny jest poza farmakoterapią trening prawidłowego oddychania [30].
dr.Katarzyna Toruńska
caly artykul na stronie :
http://www.emg-neurolog.pl/tezyczka/
---------------------------------------------------------
Dr.Torunska - Warszawa :
Tężyczka - objawy min.: bóle i zawroty głowy, bezsenność, drażliwość, drżenia mięśni kończyn, kurcze mięśni, niepokój, drętwienia i mrowienia kończyn, uczucie osłabienia, zaburzenia koncentracji i pamięci, stany lękowe.
zdiecie ze strony : es.slideshare.net
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz