Mycoplasma pneumoniae

MYKOPLASMY

Mykoplasmy to bardzo małe bakterie, całkowicie pozbawione ściany komórkowej, co sprawia, ze zasiedlają wnętrze komórki.

Bakterie te mogą przenosić się na drodze kontaktów międzyludzkich, jaki i infekcja może nastąpić w wyniku ugryzienia przez kleszcza. Badania dr Evy Sapi wykazały, że ponad 80% kleszczy jest zainfekowanych mykoplasmami, w tym 27% kleszczy ma aż 3 ich gatunki.

Według dr Gartha Nicolsona od 50% do 65% chorych na boreliozę jest zainfekowanych różnymi gatunkami mykoplasm. Najbardziej chorzy i oporni na leczenie pacjenci mają prawie zawsze infekcje mykoplasmami.

Ponadto dr G. Nicolson wykrył obecność mykoplasm u osób chorych na: stwardnienie zanikowe boczne (80-90% chorych), autyzm ( 56-58% chorych), fibromialgię (50-56% chorych), zespół przewlekłego zmęczenia (50-60% chorych), choroby stawów (40-55% chorych).

Najbardziej popularne gatunki mykoplasm występujących u osób cierpiących na chroniczne choroby/infekcje to Mycoplasma pneumoniae i Mycoplasma fermentans (incognitus).

Testy:
Ryzyko kontaktu z mykoplasmami jest powszechne, co daje w efekcie wysoką częstotliwość seropozytywności (obecność przeciwciał we krwi). Zatem najlepszą drogą potwierdzenia czynnej infekcji jest PCR. Należy jednak pamiętać, że wynik ujemny testu nie wyklucza zakażenia.

W Polsce test PCR z krwi na obecność Mycoplasma pneumoniae wykonuje Centrum Badania DNA w Poznaniu. Niestety nie ma w naszym kraju laboratorium wykonującego badania z krwi w kierunku innych gatunków mykoplasm.

Objawy:
Zakażenie może przebiegać bardzo różnie: od bezobjawowego, poprzez objawy lokalne (np. infekcje dróg oddechowych) aż po infekcje układową.
Szczególnie w osłabionym organizmie na wskutek innej infekcji (np. krętkiem Borrelia czy Chlamydia pneumoniae), zakażenie mykoplasmą może mieć charakter bardzo poważny.

Mykoplasmy mogą zaatakować miedzy innymi układ nerwowy, mięśnie (w tym serce) i stawy. Objawy infekcji układowej tym tym patogenem są bardzo zbliżone do objawów infekcji układowej chlamydią czy boreliozą.

Infekcja rozsiana może objawiać się w następujący sposób:
zmęczenie nieprzechodzące po odpoczynku, nietolerancja wysiłku fizycznego, dysfunkcje neurologiczne, problemy psychiczne, problemy poznawcze, bezsenność, depresja, bóle głowy, bóle mięśni i stawów, puchnięcie stawów, bóle węzłów chłonnych, problemy z oddychaniem, pocenie się, mdłości, bóle brzucha, gorączka, chroniczne zapalenie spojówek, zmiany skórne ( wysypki, rumienie), zapalenie mięśnia serca, osierdzia, wątroby, trzustki i inne objawy.

Mykoplasma działa destrukcyjne na organizm gospodarza przez:
- naśladowanie antygenów zainfekowanego organizmu, powodując objawy autoagresji,
- stymuluowanie uwalniania reaktywnego tlenu i zapoczątkowanie kaskady NO/ONNO (tlenek azotu/ nadtlenoazotyn). Proces ten prowadzi do uszkodzenia komórek, szczególnie komórek nerwowych,
- utlenianie i niszczenie błon komórkowych (szczególnie błon komórek nerwowych i mitochondriów),
- zaburzanie metabolizmu,
- konkurowanie o składniki odżywcze z komórkami organizmu,
- uwalnianie toksyny.

Leczenie: 
W przypadku infekcji układowej leczenie może zająć kilka lat. Poleca się używanie kombinacji antybiotyków działających wewnątrzkomórkowo takich jak makrolidy, tetracykliny, rifampicyna czy chinolony. Należy dodawać do leczenia substancje wzmacniające działanie antybiotyków takie jak hydroxychloroquina (np. plaquenil) lub amantadyna. Wielu ekspertów poleca stosowanie tetracykliny z hydroxychloroquiną. Jednak najbardziej efektywny sposób leczenia nie jest znany.
W przypadku pacjentów nieodpowiadających na leczenie warto rozważyć zastosowanie tigecykliny (nowy antybiotyk z grupy tetracyklin podawany dożylnie, niestety bardzo drogi).

Zaleca się również zażywanie codziennie, długoterminowo preparatu o nazwie "NT Factor".
Preparat ten dostarcza błon lipidów w nieutlenionej formie, co pozwala naprawić błony komórek nerwowych i błony mitochondriów, które zostały uszkodzone. "NT Factor" jest całkowicie naturalną mieszaniną błon lipidowych, nie jest toksyczny, występuje pod postacią tabletek, które przyjmuje się 2x dziennie. Należy przyjmować przez długi czas antyoksydanty. Leczenie również wspomaga pozbycie się wszystkich toksyn z organizmu.

Niewskazane jest przyjmowanie suplementów diety zawierających L-argininę i pokarmów bogatych w ten aminokwas. Nie zaleca się spożywania orzechów, soi, dyni, grochu, cieciorki, soczewicy, fasoli i spiruliny oraz olejów tłoczonych z orzechów lub nasion. 
Źródła:
Jospeh Burrascano, podsumowanie konferencji ILADS, grudzień 2008
Joseph Burrascano, prezentacja z 2008 roku - "What's new!"
Steven Harris, prezentacja z 2008 roku - "Lyme disease considerations in diagnosis and management"
Gabe Mirkin - "Mycoplasma, chlamydia and ureaplasma"
Garth Nicolson - "Suggested therapy of chronic systemic chlamydial and chlamydial/mycoplasmal co-infections"
Tłumaczenie pracy Cpn-chlamydioza.pl
Garth Nicolson- "Chronic bacterial and viral infections in neurodegenerative and neurobehavioral diseases"
Waldemar Rastawicki - "Mykoplazmoza"
Eva Sapi, wywiad - "What if it's not lyme disease? - groundbreaking research may provide answers to why many chronic sufferers don't respond to treatment"
Leslie Taylor - "Mycoplasmas - stealth patgogens"

http://toczen.pl/forum/viewtopic.php?t=2328&view=previous&sid=69493282e42c88c593e7e75ec8c53b04

------------------------------------------------------------------------------------
Test polega na oznaczeniu obecności DNA bakterii Mycoplasma pneumoniae wywołującej mykoplazmozę. Choroba przenoszona jest głównie drogą kropelkową ale stwierdzono również, że kleszcze mogą być nosicielami bakterii ją wywołującą. Objawy choroby są zróżnicowane, od lekkiego zakażenia górnych dróg oddechowych do ostrego zapalenia płuc.

Ponadto mogą jej towarzyszyć powikłania ze strony układu nerwowego, serca, stawów albo trzustki, częste są objawy skórne w postaci wysypek, rumieni, wrzodziejącego zapalenia jamy ustnej czy zapalenia spojówek. Przebieg zakażenia mykoplazmatycznego u 10-20% osób może być bezobjawowy. W 60-80% przypadków przebiega jako zakażenie górnych dróg oddechowych lub zapalenie tchawicy i oskrzeli.

W niektórych przypadkach może pojawić się nawracające zapalnie płuc lub powikłania ze strony układu nerwowego, serca, stawów i trzustki. Typowymi objawami infekcji są: niewielki wzrost temperatury, katar, bóle głowy i gardła, przewlekły, suchy kaszel. 
Materiał do badań: kleszcz
Sposób przesyłania: Umieścić kleszcza na zwilżonym płatku kosmetycznym, zapakować w folię lub szczelną torebkę (najlepiej woreczek strunowy)
Metodyka badań: Real-Time PCR
Czas realizacji: do 7 dni roboczych

http://www.borelioza.info.pl/testy/43-testy-wykrywajace-borelioze/metody-genetyczne/134-test-na-wykrycie-bakterii-mycoplasma-pneumoniae
------------------------------------------------------------------
Dr.Kurkiewicz :

W zakażeniu borelioza spotyka się charakterystyczną nadwrażliwość na alkohol, często są bóle karku-to nie występuje raczej przy zakażeniu np. chlamydia czy mykoplazmą.
Inaczej się nieco leczy zakażenie mykoplazmą od zakażenia chlamydią czy boreliozę-na mykoplazme nie działają antybiotyki tzw. beta-laktamy, czyli np. amoksycyllina, ceftriakson ,stosowane w chlamydiozie czy boreliozie
----------------------------------
przyjęte schematy leczenia chlamydiozy  np Strattona (leczenie niestandardowe) mogą być ...nieskuteczne w schorzeniach dotyczących centralnego układu nerwowego.

Stosowane makrolidy, znakomite antybiotyki, niestety nie penetrują przez barierę krew-mózg.

Tetracykliny zaś, np. doksycyklina czy minocyklina, tylko w wysokich dawkach penetrują do mózgu-a dawki w np schemacie Strattona są za małe.

Lepiej penetruje do mózgu rifampicyna, stosowana w zakażeniach chlamydia czy niektórych odkleszczowych (bartonella),ale tylko kiedy jest wyraźny odczyn zapalny opon mózgowo-rdzeniowych.

Stosowane beta-laktamy db penetrują przez barierę krew-mózg, ale nie działają w ogóle na mykoplamę i są aktywne tylko na jedna z form chlamydii czy krętka boreliozy. Tak wiec lekami z wyboru-przy np.  sm, sla i innych chorobach neurodegeneracyjnych, które mogą mieć związek z infekcja bakterią wewnątrzkomórkową są tetracykliny w dużych dawkach. Znaczna wadą tetracyklin jest, ze silnie uwrażliwiają skórę na słońce(częste w lecie poparzenia) i dają objawy żołądkowo-jelitowe.

Alternatywa dla tetracyklin mogą być fluorochinolony-niektóre z nich w dużych dawkach penetrują przez barierę krew-mózg. Niestety mogą tez dawać reakcję foto uczuleniową, opisywane zerwanie ścięgien jest też poważnym ich powikłaniem, ale występuje rzadko.

http://www.chlamydioza.pl/printview.php?t=472&start=0&sid=2237dac5dfe4eb942e4a9b61955c1030
--------------------------------------------
Przykłady kliniczne:
/ Porażenie Bella/
Kobieta 45 lat, zdiagnozowana borrelia , HSV , mycoplasma.

Objawy: Prawostronny paraliż twarzy, mgła umysłowa, bóle głowy , parestezje

Terapie: antybiotykoterapia,Virolex, acyklowir, prednizon ,protokół Buhnera
Naturalna terapia: Gotu cola (Centella asiatica) (antiHSV), Houttuynia (antiHSV), Rhodiola (neuroprotekcyjne), kwas betulinowy (inhibitor Th17) , kwas galusowy (inhibitor Th17), boczniak ostrygowaty(Pleurotus ostreatus) (inhibitor IL-6) , Twardziak ( Letinus) (limfocyty NK).

Po dwóch tygodniach zmniejszyło się zapalenie mięśnia trójdzielnego, objaw całkowicie ustąpił po miesięcznej terapii. Pozostałe objawy zmniejszyły się po 3 miesiącach kuracji , po 4 miesiącach objawy się wycofały. Pacjentka kontynuowała protokół przez kolejne 3 miesiące. Rok od kuracji pozostaje bezobjawowa.

Strona :
fitoterapeuta.wordpress.com/2015/02/09/naturalna-terapia-boreliozy-z-lyme-herpeswirusy-cz-1/

http://rozanski.li/349/borelioza-borreliosis-fitoterapia-cz-vii/

----------------------------------------------------------------- Mycoplasma pneumoniae

Kliniczny obraz zakażeń wywołanych przez M. pneumoniae.

Zarówno w zakażeniach naturalnych jak i zakażeniach doświadczalnych M. pneumoniae wywołuje łagodne bezgorączkowe lub gorączkowe schorzenia górnych dróg oddechowych, śródmiąższowe lub odoskrzelowe zapalenie płuc jak również objawy ze strony innych układów i narządów.

Do najczęściej opisywanych chorób ze strony górnych dróg oddechowych w przebiegu mykoplazmozy zaliczyć należy zapalenie gardła, krtani i tchawicy oraz ostre zapalenie oskrzeli i oskrzelików.

Ostre zapalenie płuc szczególnie często występuje u osób z hemoglobinopatią, zespołem immunosupresji i zaburzeniami sercowo-płucnymi. Około 20 % zakażeń ( u osób dorosłych nawet do 50 % ) wywołanych przez M. pneumoniae przebiega bez objawów klinicznych, prawdopodobnie jako reinfekcje.

Okres inkubacji jest stosunkowo długi i wynosi od 2 - 3 tygodni. Objawy choroby narastają stopniowo i utrzymują się w przypadkach nie leczonych przez okres kilku tygodni.

Do stałych objawów choroby można zaliczyć jedynie kaszel i podwyższenie ciepłoty ciała. Kaszel jest początkowo suchy, napadowy, nasilający się w nocy i powodujący ból głowy. Może on występować w różnym nasileniu, od łagodnego do ostrego, przypominającego kaszel w zakażeniach wywołanych przez B. pertussis .

U chorych z zapaleniem płuc kaszel może przejść z suchego w wilgotny, z wydzielaniem śluzowo-ropnej plwociny, czasami z domieszką krwi. Towarzyszący kaszlowi ból głowy może być potęgowany przez zapalenie zatok, które występuje w 2/3 przypadków mykoplazmowego zapalenia płuc.

Zapalenie ucha środkowego rozpoznawane jest u około 30 % osób z mykoplazmowym zapaleniem płuc, chociaż udział M. pneumoniae w wywoływaniu tego schorzenia nie jest dokładnie wyjaśniony. Zmiany radiologiczne umiejscowione są głównie w dolnych częściach płuc, mogą być jednostronne lub obustronne, bywają w kilku miejscach tego samego płata płuca.

Najczęściej są to nieostro odgraniczone zacienienia plamiste i siateczkowate. Niekiedy zmiany mają charakter cieni okrągłych lub są drobnoplamiste i rozsiane z mnogimi naciekami.

Często, głównie u dzieci, powiększeniu ulegają węzły wnękowe. Zmiany w płucach cofają się powoli, zwykle w ciągu kilku tygodni. Przebyte zapalenie może pozostawić trwałe zmiany w płucach w postaci zrostów opłucnowych, niedodmy i jasnego płuca.

W przebiegu zakażenia układu oddechowego wywołanego przez M. pneumoniae może dojść do powikłań w różnych narządach organizmu człowieka .

Powikłania ze strony centralnego układu nerwowego występują pod postacią surowiczego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych, zapalenia mózgu, zapalenia opon i mózgu, zapaleń wielonerwowych, porażeń połowiczych, ataksji móżdżkowych, zespołu Guillain-Barrego i ostrych psychoz.

 

Częstość występowania powikłań ze strony ośrodkowego układu nerwowego wynosi od 0,1% do 6,9 % natomiast w przebiegu surowiczego zapalenia opon mózgowych częstość powikłań o etiologii mykoplazmowej oceniana jest na około 11 % .

W badaniach prowadzonych przez Lerera i Lalavskiego w grupie 50 zbadanych osób z zakażeniem wywołanym przez M. pneumoniae wykazujących objawy ze strony centralnego układu nerwowego, ponad połowa miała mniej niż 21 lat. U 79 % tych osób stwierdzono również objawy ze strony układu oddechowego. Powrót do zdrowia u osób z komplikacjami neurologicznymi jest powolny a śmiertelność sięga 10 % .

Niedokrwistość może występować jako jedyne powikłanie w przebiegu mykoplazmozy. Zwykle występuje ona w 2 - 3 tygodniu choroby tj. w okresie ustępowania zmian w układzie oddechowym. Przebieg schorzenia bywa różnorodny, od postaci łagodnej, przebiegającej z nieznacznie podwyższonym poziomem wolnej bilirubiny, do ciężkich postaci manifestujących się bladością, dusznością, żółtaczką, powiększeniem wątroby i śledziony oraz znacznym obniżeniem liczby krwinek czerwonych i hemoglobiny.

W przebiegu zakażenia wywołanego przez M. pneumoniae obserwowano również występowanie objawów ostrego zapalenia trzustki i zapalenia wątroby, co mogłoby w niektórych przypadkach tłumaczyć bóle brzucha, nudności i wymioty występujące w przebiegu mykoplazmozy.

Chorzy z objawami zapalenia wątroby zazwyczaj mają podwyższoną temperaturę ciała, podwyższoną liczbę leukocytów oraz podwyższony poziom C - reaktywnych białek we krwi w porównaniu z osobami bez tych komplikacji.

Powikłania ze strony układu krążenia występują u około 9,2 % chorych, u których zostało udowodnione zakażenie wywołane przez M. pneumoniae.

Obraz i kliniczny przebieg schorzenia jest nietypowy. Może występować zapalenie mięśnia serca, zapalenie osierdzia, zapalenie mięśnia i osierdzia oraz niewydolność krążenia. Około 20 % osób chorych, u których w przebiegu mykoplazmozy nastąpiły komplikacje ze strony serca miało mniej niż 20 lat życia.

Większość z badanych osób miała zapalenie układu oddechowego przed wystąpieniem komplikacji ze strony układu krążenia. Zapalenienie stawów będące stosunkowo rzadkim powikłaniem mykoplazmozy występuje zazwyczaj po ustąpieniu objawów chorobowych ze strony układu oddechowego.

Dolegliwości dotyczą głównie dużych stawów, jak : kolanowe, skokowe, barkowe, łokciowe i nadgarstkowych; najczęściej jednego ze stawów, rzadziej jest to proces rozsiany. Przebieg schorzenia jest zazwyczaj łagodny a czas utrzymywania się objawów wynosi od kilku dni do 2 miesięcy. Zapaleniom stawów towarzyszyć mogą również stany zapalne mięśni.

Czasami w przebiegu mykoplazmozy dojść może do gorączki reumatycznej a nawet do objawów typowych dla zespołu Reitera.

 

Zapaleniom płuc wywołanym przez M. pneumoniae towarzyszą często zmiany skórne w postaci rumienia wielopostaciowego, wysiękowego, guzowatego oraz zespołu Stevens - Johnsona .

Większość osób chorych, u których w przebiegu mykoplazmozy wystąpiły zmiany skórne otrzymywała antybiotyki, co mogłoby sugerować iż jest to reakcja alergiczna wywołana przez stosowane chemioteraupetyki.

Lekowrażliwość.

W badaniach in vitro wykazano wrażliwość M. pneumoniae na szereg antybiotyków z wyjątkiem leków z grupy penicylin i cefalosporyn nieaktywnych ze względu na brak u mykoplazm ściany komórkowej.

W praktyce klinicznej od wielu lat stosuje się z powodzeniem antybiotyki z grupy makrolidów, głównie erytromycynę oraz antybiotyki z grupy tetracyklin. Leki te wykazują wysoką skuteczność w leczeniu zakażeń wywołanych przez M. pneumoniae skracając okres gorączkowania i czas utrzymywania się zmian zapalnych w płucach.

Na podkreślenie zasługuje tutaj fakt, że pomimo poprawy klinicznego stanu pacjenta nie uzyskuje się eliminacji mykoplazm z jego układu oddechowego. Pomimo swojej wysokiej skuteczności używane dotychczas antybiotyki wykazują jednak cechy niepożądane.

Erytromycyna jest lekiem często słabo tolerowanym przez chorych a tetracykliny są przeciwskazane u małych dzieci i kobiet w ciąży. Zaobserwowano także przypadki oporności niektórych szczepów M. pneumoniae na erytromycynę. Jak do tej pory nie zanotowano szczepów opornych na antybiotyki z grupy tetracyklin ani na fluorochinolony. W ostatnim czasie zostały podjęte badania nad wykorzystaniem nowych leków z grupy makrolidów i fluorochinolonów w leczeniu zakażeń wywołanych przez M. pneumoniae.

Leki te charakteryzują się lepszymi właściwościami farmako- kinetycznymi, są lepiej tolerowane przez organizm człowieka oraz wykazują szersze spektrum działania w porównaniu z lekami tradycyjnymi.

Z grupy nowych makrolidów antybiotykami wykazującymi wysoką aktywność in vitro w stosunku do M. pneumoniae są : roksytromycyna, klarytromycyna, azytromycyna, rokitamycyna, miokamycyna i prystynamycyna.

Z grupy fluorochinolonów : sparfloksacyna, pefloksacyna, ofloksacyna, ciprofloksacyna i lomefloksacyna.

Skuteczność tych chemioterapeutyków leczeniu mykoplazmozy była sprawdzona na modelach zwierzęcych i wybranych grupach chorych.

We wszystkich przypadkach zaobserwowano złagodzenie objawów klinicznych i skrócenie czasu ich występowania, nie uzyskano jednakże pełnej eliminacji drobnoustrojów z układu oddechowego. I tak, Kobayashi zaobserwował dobre kliniczne wyniki po zastosowaniu ciprofloksacyny w siedmiu przypadkach zapalenia płuc wywołanego przez M. pneumoniae.

Chidiac i współpr. wykazali poprawę klinicznego stanu zdrowia u 6 chorych po zastosowaniu ofloksacyny w dawce 200 mg podawanej dwa razy dziennie.

Forsberg i współpr. wykazali, że ofloksacyna podawana w dwóch dawkach po 200 mg dziennie u 9 na 10 osób leczonych z zapaleniem płuc wywołanym przez M. pneumoniae dała pozytywne efekty podczas gdy poprawę stanu zdrowia zaobserwowano tylko u 5 na 7 chorych leczonych erytromycyną ( 500 mg dziennie ).

Przytoczone wyniki badań wskazują na celowość kontynuowania prac nad skutecznością nowych fluorochinolonów w leczeniu zakażeń wywołanych przez M.pneumoniae, przed ich wprowadzeniem do rutynowego leczenia mykoplazmozy.

http://www.prometeusze.pl/mykoplazmoza.php#Scene_1