suplementy i ziola - INTERAKCJE

Miłorząb japoński (Ginkgo biloba)

zazywasz z :

*- leki przeciwzakrzepowe - warfaryna czy acenokumarol, aspiryny (kwasu acetylosalicylowego)

może dojść do hamowania płytkowego czynnika krzepnięcia oraz spontanicznych krwawień.

*- Przy zażywaniu diuretyków

może wystąpić nagłe podwyższenie ciśnienia krwi.

* - wzmaga działanie leków przeciwdepresyjnych, takich jak fenelzyna, tranylcypromina, trazodon, powodując zwiększone ryzyko działań niepożądanych, nawet stan śpiączki.

*- Przy jednoczesnym i długotrwałym przyjmowaniu razem z niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi, np. ibuprofenem, diklofenakiem czy ketoprofenem

może dojść do nasilenia działania drażniącego na błony śluzowe żołądka, co w ostateczności powoduje wystąpienie wrzodów żołądka oraz krwawienia z przewodu pokarmowego.

*- leki stosowane w chorobie wrzodowej żołądka, takie jak omeprazol, wykazują

zmniejszone działanie w obecności Ginkgo biloba [1-4].

Dziurawiec zwyczajny (Hypericum perforatum,St. John’s wort)

Stosowanie z :

*- z inhibitorami zwrotnego wychwytu serotoniny (SSRI), takich jak fluoksetyna, czy trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne (jak imipramina), które również hamują wychwyt zwrotny serotoniny.

Istnieje ryzyko wystąpienia „zespołu serotoninowego”, który objawia się m.in. niepokojem, bólami mięśniowymi, bólami głowy, poceniem się, dreszczami, może dojść do cięższego zatrucia objawiającego się drgawkami i śpiączką [5].

*- z lekami przeciwwirusowymi (sakwinawir i indinawir) i leków rozszerzających oskrzela (teofiliny, digoksyny, amitryptyliny i cyklosporyny).

Zmniejsza ich dzialanie.

*- z niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi (np. piroksykamem)

może dojść do wzrostu fotowrażliwości.

*- nasila działanie barbituranów, np. fenobarbitalu (luminalu), należącego do leków przeciwdrgawkowych i uspakajających oraz zwiększa ryzyko wystąpienia działań niepożądanych.

*- Jednoczesne stosowanie Hypericum perforatum oraz leków przeciwzakrzepowych (warfaryny lub acenokumarolu)

prowadzi do zmniejszenia działania terapeutycznego tych preparatów.

Kava kava (Piper methysticum)

Zazywasz z :

*- leki uspakajające i przeciwdepresyjne, takich jak diazepam, nitrazepam, fenobarbital, alprazolam, fluoksetyna, amitryptylina, klomipramina, przez co zwiększa się ryzyko wystąpienia działań niepożądanych.

Poteguje ich dzialanie

*- Zmniejsza natomiast skuteczność leków stosowanych w chorobie Parkinsona (lewodopy)

Czosnek (Allium Sativum)

stosujesz z :

*- z warfaryną i acenokumarolem zwiększa działanie przeciwzakrzepowe tych leków

może również prowadzić do samoistnych krwawień i wydłużenia czasu krwawienia.

*- Z lekami przeciwwirusowymi , sakwinawir,

zmniejsza działanie leku

*- podczas stosowania leków przeciwgorączkowych, szczególnie paracetamolu .

może zwiększyć ryzyko uszkodzenia wątroby

Żeń-szeń (Panax ginseng)

Zazywasz z :

*- lekami przeciwdepresyjnymi, inhibitory monoaminooksydazy (fenelzyna, trancypromina i moklobemid),

nasila ich działanie, co może powodować wzrost stymulacji psychoaktywnej, a także wystąpienie symptomów grypopodobnych (bezsenność, dreszcze, bóle głowy).

*- z kofeina, amfetamina, czy sybutramina

nasilenia działania tych leków, wywołując objawy pobudzenia, pocenia się i nieregularnego rytmu serca.

*- leków przeciw/nadciśnieniowych, np. amlodipiny, diltiazemu, enalaprylu, kaptoprylu.

podwyższa ciśnienie tętnicze oraz niweluje działanie

*- z lekami przeciwcukrzycowymi: insulina, metformina, akarboza oraz pochodnych sulfonylomocznika

nasilenie działania hipoglikemizującego.może zwiększyć działanie .

*- z środkami przeciwzakrzepowymi (acenokumarol i warfaryna)

obniża ich stężenie we krwi.

Ponadto Panax ginseng może zmniejszać stężenie alkoholu w osoczu krwi nawet o 30% .

Aloes zwyczajny (Aloe vera, Aloe barbadensis)

Poza toksycznym wpływem aloesu na wartości enzymatyczne wątroby i możliwością wywołania toksycznego zapalenia wątroby oraz innych potencjalnych działań niepożądanych, roślina ta wchodzi w interakcje z niektórymi produktami leczniczymi.

Zazywanie z :

*- glikozydami nasercowymi, np. digoksyny lub metylodigoksyny,

nasilone działanie glikozydów; może wystąpić zwiększona siła skurczów serca, ale zmniejszona ich częstość.

*- z lekami przeciwarytmicznymi (werapamil)

wzrasta wydalanie potasu, co zwiększa ryzyko działań niepożądanych, takich jak hipotensja, zaczerwienienie twarzy, zawroty głowy, obrzęki.

*- lekami moczopędnymi (np. furosemid,i hydrochlorotiazyd)

wzrasta ryzyko hipokalemii, hipomagnezemii, hipokalcemii, zaburzeń słuchu, reakcji alergicznych.

Kozłek lekarski (Valeriana officinalis)

Stosowanie z :

*- z lekami przeciwdrgawkowymi i uspakajającymi (np. barbituranami)

powoduje wzmożenie działania tych leków, czyli nasilenie działania uspakajającego oraz zwiększenie ryzyka działań niepożądanych, m.in. niewydolności serca.

*- z lekami przeciwdepresyjnymi (np. fluoksetyny, amitryptyliny, klomipaminy, doksepiny) i lekami przeciwlękowymi (alprazolamem, diazepamem, buspironem)

wzmaga działanie tych leków oraz zwiększa ryzyko działań niepożądanych, takich jak zaparcia, osłabienie, nudności, wymioty, przyrost masy ciała, a także przyspieszenie czynności serca i wiele innych.

*- z haloperidolem (lek neuroleptyczny o silnym działaniu przeciwpsychotycznym)

może prowadzić do wystąpienia negatywnych interakcji, powodujących uszkodzenie wątroby poprzez wytwarzanie toksycznych metabolitów.

*- Z lekami przeciwbólowymi, β-blokery oraz znieczulające miejscowo

potęguje uspokajające działanie tego ziela.

Błonnik pokarmowy

*- z lekami działającymi na układ nerwowy

znacznie zmniejsza stężenie litu we krwi (nawet do 50%). Obniża także wchłanianie trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych (amitryptylina, imipramina, doxepina).

*- z lewodopą w chorobie Parkinsona.

dochodzi wówczas do zwiększenia stężenia tej substancji we krwi, ponieważ zwiększa się absorpcja leku poprzez skrócone opróżnianie żołądka i zwiększoną motorykę przewodu pokarmowego. Częstym zaburzeniem układu autonomicznego u chorych na Parkinsona są zaparcia – z tego powodu zaleca się stosowanie błonnika.

*- z lekami hipoglikemizującymi nie wpływa znacząco na ich działanie.

może opóźniać i zmniejszać wchłanianie tych leków.

*- z lekami obniżającymi poziom cholesterolu;

powoduje znaczne obniżenie poziomu lipidów. Takie działanie umożliwia zmniejszenie dawek leku i tym samym ograniczenie działań niepożądanych.

*- z digoksyna lub metylodigoksyna w leczeniu chorób układu sercowo-naczyniowego

powoduje zmniejszenie wchłaniania leków. Może wówczas wystąpić niewydolność krążenia, zaburzenia rytmu serca oraz powikłania zatorowe

Substancje pozyskiwane z grejpfrutów

– flawonoidy i furanokumaryny

*- z Blokerami kanału wapniowego w leczeniu nadciśnienia tętniczego oraz innych chorób układu krążenia i metabolizowane są przez enzym CYP3A4.

hamuje ich metabolizm w ścianie jelita, przez co może wystąpić znaczne obniżenie ciśnienia krwi oraz bóle głowy.

*- z lekami przeciwhistaminowymi jest stanowczo przeciwwskazane, ponieważ może zwiększyć ryzyko groźnych zaburzeń rytmu serca.

*- z niektorymi antybiotykami

zmniejszaja stezenie we krwi, ale nie wpływają na inne parametry farmakokinetyczne.

*- ze statynami

hamują metabolizm i zwiększają ich stężenie we krwi, co może doprowadzić do uszkodzenia mięśni lub wątroby.

*- z lekami stosowanymi po przeszczepie narządów (cyklosporynami)

zwiększa ich poziom we krwi, co może doprowadzić do drastycznego wzrostu ciśnienia krwi wraz z napadami drgawek.

Aby zapobiec interakcjom, zaleca się, aby nie spożywać grejpfrutów przez ok. 4 godziny przed i 4 godziny po przyjęciu leku. Także niektóre gatunki pomarańczy mogą wykazywać podobne działanie.

Interakcje między suplementami witaminowymi a lekami

 Witamina B3 (niacyna)

Niacyna jest niezbędna do prawidłowego funkcjonowania mózgu, a jej niedobór może prowadzić do schizofrenii lub depresji. Badania wykazały, że wpływa na obniżenie złego cholesterolu, a także jest skuteczna przy wysokim poziomie triacylogliceroli.

*- z lekami obniżającymi stężenie cholesterolu we krwi z grupy statyn (np. lowastatyny)

wciąż są niepełne; wykazano jednak, że można uzyskać lepszy efekt terapeutyczny.

*- z lekami przeciwgruźliczymi, głównie gryzeofulwiną

Mogą wystąpić zaburzenia żołądkowo-jelitowe, zmiany w obrazie krwi, uszkodzenia wątroby i nerek oraz objawy uczuleniowe.

Witamina B6 (pirydoksyna)

Witamina B6 bierze udział w przemianie białek i aminokwasów. Ważna jest jej rola także w metabolizmie długołańcuchowych wielonienasyconych kwasów tłuszczowych oraz fosfolipidów. Zmienność składu kwasów tłuszczowych w organizmie jest związana z niedoborem tej witaminy.Wykazano, że pirydoksyna jest skutecznym antidotum stosowanym podczas zatruć izoniazydem.

Stosowanie tego leku przeciw gruźlicy wpływa na metabolizm pirydoksyny, prowadząc do niedoborów witaminy B6, wówczas należy ją przyjmować w dużych dawkach.

*- z pirydoksyną leków przeciwdrgawkowych i uspakajających z grupy barbituranów (np. fenobarbitalu)

zmniejsza skuteczność tych leków.

Analogiczne reakcje mogą wystąpić podczas przyjmowania lewodopy w chorobie Parkinsona.

Kwas foliowy (witamina B9)

Kwas foliowy obniża stężenie fenytoiny we krwi, co może prowadzić do zmniejszenia skuteczności leku. Także fenytoina obniża poziom kwasu foliowego w surowicy krwi, dlatego podczas leczenia fenytoiną zaleca się badanie poziomu folianów (co 6 miesięcy). Jeżeli zachodzi konieczność, należy przyjmować kwas foliowy .

Witamina C (kwas askorbinowy)

Witamina C wspomaga układ immunologiczny poprzez pobudzenie wzrostu i sprawności komórek odpornościowych typu T i B oraz innych białych ciałek krwi. Łagodzi objawy przeziębienia i skraca czas choroby, zwiększa również odporność organizmu na choroby zakaźne. Obniża poziom cholesterolu, przyspiesza gojenie się ran, bierze udział w tworzeniu kolagenu, chrząstki i kości oraz jest aktywatorem wielu enzymów. Kwas askorbinowy zwiększa wchłanianie żelaza i manganu, a także zmniejsza toksyczność selenu, miedzi, wanadu, kobaltu i rtęci.

Wykazano, że łączne stosowanie kwasu askorbinowego (ok. 200 mg/dobę) i kwasu acetylosalicylowego znacznie zmniejsza skutki udaru mózgu związanego z peroksydacją lipidów.

Witamina E (tokoferol)

Wykazano, że dożylne stosowanie żelaza w niedokrwistości u pacjentów poddawanych hemodializie, może doprowadzić do peroksydacji lipidów. Witamina E chroni wielonienasycone kwasy tłuszczowe przed utlenieniem i z tego względu należy ją stosować podczas leczenia żelazem.

Występują sprzeczne informacje dotyczące wpływu witaminy E na leki przeciwzakrzepowe. Niektóre z nich dotyczą zwiększenia działania tych leków i ryzyka niebezpiecznych powikłań krwotocznych; witamina E zmniejsza lepkość krwi.

*- z lekami przeciwgrzybicznymi (np. gryzeofulwiny)

spowolnieniu ulega metabolizm leku, a w konsekwencji wzrasta jego stężenie we krwi oraz ryzyko działań niepożądanych. Mogą wystąpić zaburzenia żołądkowo-jelitowe, zmiany w obrazie krwi, uszkodzenie wątroby i nerek, objawy neurologiczne oraz uczuleniowe.

Interakcje między składnikami mineralnymi a lekami

.Magnez

*- z lekami przeciwnadciśnieniowymi (np. kaptopryl )

doprowadza do zmniejszenia działania leku poprzez obniżenie biodostępności.

Magnez obniża wchłanianie żelaza, co może prowadzić do anemii.

Magnez obniża absorpcję leków przeciwbakteryjnych, zmniejsza ich działanie poprzez tworzenie trudnorozpuszczalnych kompleksów.

*- z lekami przeciwzakrzepowymi (np. tyklopidyny), przeciwgrzybiczych (ketokonazolu), przeciwpsychotycznych i przeciwlękowych (chloropromazyna, klonazepam) oraz glikozydów nasercowych (digoksyny, metylodigoksyny), które jednocześnie zwiększają siłę skurczu mięśnia sercowego i obniżają częstość tego skurczu.

Zmniejsza ich dzialanie.

*- z lekami rozszerzającymi oskrzela (takich jak teofilina), czy lewodopy w chorobie Parkinsona

zwiększa działanie leków, doprowadzając do wystąpienia skutków niepożądanych, takich jak nudności, wymioty, bóle głowy, rozdrażnienie, bezsenność, drżenie mięśniowe, spadek ciśnienia krwi, zaburzenia pracy serca i wiele innych.

Natomiast związki wapnia zmniejszają wchłanianie magnezu, a leki moczopędne nasilają jego wydalanie

Wapń

Podczas stosowania suplementów wapnia oraz leków blokujących kanały wapniowe (np. werapamilu) w leczeniu nadciśnienia należy regularnie kontrolować ciśnienie krwi. Minerał ten może zmniejszać działanie leku. Jeżeli leki blokujące kanały wapniowe stosowane są u pacjentów z dusznicą bolesną lub z zaburzeniami rytmu serca, a u których nie stwierdza się nadciśnienia tętniczego; wówczas zaleca się równoczesne przyjmowanie wapnia, aby zapobiec niepożądanemu obniżeniu ciśnienia tętniczego.

*- z większościa antybiotyków, m.in. tetracyklin i fluorochinolonów, stosowanych w zakażeniach dróg oddechowych i moczowych. Obniżenie stężenia antybiotyku we krwi może sięgać nawet 50%, co w konsekwencji powoduje brak skuteczności leczenia. Należy zauważyć, że nawet niewielkie ilości mleka w kawie lub herbacie mogą znacznie obniżyć biodostępność, np. tetracyklin.Obniża absorpcję i zmniejsza działanie.

Jony wapnia mogą powodować wzrost toksyczności glikozydów nasercowych (digoksyny i metylodigoksyny) stosowanych w zaburzeniach rytmu serca [1, 34].

Żelazo

*- z tetracyklinami

zmniejsza działanie leków przeciwbakteryjnych. Podobnie wpływa na wchłanianie leków stosowanych w chorobie Parkinsona oraz preparatów obniżających ciśnienie krwi (np. kaptoprylu). Leki stosowane w schorzeniach kości, bisfosfoniany, posiadają zdolność wiązania wapnia oraz żelaza powodując obniżenie absorpcji leku. Dlatego po przyjęciu leku nie należy spożywać pokarmu bogatego w wapń oraz preparatów zawierających jony wapnia i żelaza (także leków zobojętniających kwas solny soku żołądkowego)

– preparaty wapnia należy przyjmować wraz z magnezem, ponieważ wówczas dochodzi do wzajemnego uzupełniania się substancji,

– witaminy z grupy B powinny być stosowane kompleksowo, ponieważ uzupełniają się wzajemnie i przyjmowanie tylko jednego rodzaju z tej grupy witamin może prowadzić do zachwiania równowagi między tymi składnikami,

– preparaty żelaza mogą utrudniać wchłanianie cynku,

– zbyt duże dawki żelaza utrudniają wchłanianie witaminy E [6].

Magnez

Magnez jest niezbędny dla funkcjonowania serca, naczyń krwionośnych, tkanki kostnej, mięśni i układu nerwowego. Odpowiada za uaktywnienie działania ponad 300 enzymów. Należy do fizjologicznych antagonistów wapnia oraz jest stabilizatorem błon komórkowych. Zwiększone zapotrzebowanie na magnez występuje u nastolatków i osób w starszym wieku, podczas ciąży i laktacji, przy intensywnym uprawianiu sportu, napięciu psychicznym, stresie, chorobie alkoholowej oraz przy zwiększonym wydalaniu magnezu, na który wpływ ma przyjmowanie różnych leków, obfite pocenie się oraz częste oddawanie moczu

W celach profilaktycznych bardzo korzystne jest stosowanie tabletek powlekanych, w których magnez występuje w postaci odpowiednich soli oraz z dodatkiem witaminy B6. Tabletki dojelitowe powlekane są specjalną otoczką, nierozpuszczalną w soku żołądkowym. Magnez uwalniany jest w jelicie cienkim, gdzie jego wchłanianie jest największe. Stosowanie preparatów powlekanych jest szczególnie istotne u osób cierpiących na chorobę wrzodową żołądka.

Lepiej wchłaniają się związki organiczne. Absorpcja magnezu zależy m.in. od obecności witaminy B6 oraz innych pierwiastków. Lepiej jest wchłaniany, gdy podaje się go w małych regularnych dawkach.

Biodostępność znacznie ograniczają niektóre składniki zawarte w pożywieniu, np. fosforany, których duże ilości spożywane są w napojach typu coca-cola.

Składniki roślinne

Błonnik pokarmowy

Błonnik roślinny jest mieszaniną związków z grupy węglowodanów. Nie ulega trawieniu i wchłanianiu w przewodzie pokarmowym człowieka, dlatego też na początku traktowany był jako substancja balastowa.

Dopiero po pewnym czasie odkryto, że przyczynia się do przyspieszenia perystaltyki jelit; wypełnia jelita i pobudza ich ruch oraz przyspiesza pasaż treści przez przewód pokarmowy zapobiegając zaparciom. Ułatwia rozwój korzystnych bakterii jelitowych. Zmniejsza wchłanianie cholesterolu i triacylogliceroli, spowalnia rozkład węglowodanów. Powoduje spadek stężenia glukozy we krwi, a także zmniejsza uczucie głodu.

Usuwa z organizmu substancje szkodliwe, takie jak toksyny i metale ciężkie.

Ogólnie przyjętą normą spożycia błonnika pokarmowego jest 30 40 g na dobę. Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) zaleca spożywanie 20 40 g błonnika dziennie. W Polsce jego spożycie dochodzi do 15 g, natomiast w społeczeństwach nieuprzemysłowionych jest dużo wyższe i kształtuje się na poziomie ok. 60 g. Brak w pożywieniu błonnika prowadzi m.in. do zaparć, otyłości, miażdżycy, kamicy wątrobowej, uchyłkowatości jelit, nowotworów jelita grubego oraz raka sutka u kobiet, zapalenia wyrostka robaczkowego, guzów krwawniczych, polipów jelita grubego, do zwiększenia ciśnienia w świetle jelita grubego, zmniejszenia masy kału i wydłużenia czasu przechodzenia resztek pokarmowych przez jelito grube. Zbyt duże spożycie błonnika obniża wchłanianie tłuszczów i tym samym może zmniejszać wchłanianie witamin w nich rozpuszczalnych (A, D3). Zmniejsza się także wchłanianie jednocześnie podawanych leków.

Probiotyki i prebiotyki

Probiotyki to wyselekcjonowane szczepy żywych bakterii, które po spożyciu wykazują korzystny wpływ na zdrowie człowieka. Dobrze poznanymi probiotykami są bakterie produkujące kwas mlekowy, należące do rodzaju Bifidobacterium i Lactobacillus. Produkty przemiany materii bakterii probiotycznych pobudzają układ odpornościowy, usprawniają perystaltykę jelit i wydzielanie jelitowe. Probiotyki zakwaszają środowisko wewnątrz jelita, produkują naturalne substancje przeciwbakteryjne i przeciwwirusowe, przez co mają zdolność hamowania rozwoju patogennych bakterii i zmniejszania ilości produkowanych przez nie toksyn .

Prebiotyki są to naturalnie występujące w żywności węglowodany (oligo  i polisacharydy, m.in. inulina, oligofruktoza i laktuloza), które stanowią pożywkę dla korzystnych dla zdrowia szczepów bakterii, naturalnie występujących w przewodzie pokarmowym. Prebiotyki doprowadzają do pobudzenia wzrostu i aktywności prawidłowej flory jelitowej. Pod wpływem mikroflory jelitowej ulegają one fermentacji beztlenowej, w wyniku której tworzą się substancje gazowe stymulujące perystaltykę jelit. Metabolity, które obniżają pH treści jelitowej, tworzą warunki niekorzystne dla rozwoju większości bakterii chorobotwórczych w jelitach

Suplementy opóźniające proces starzenia

Stosowane są głównie antyoksydanty; witaminy

(A, C, E), składniki mineralne (cynk, magnez, selen),

polifenole, lecytyna, koenzym Q10.Flawonoidy (polifenole), w tym fitoestrogeny, są coraz częściej stosowane w okresie menopauzy w celu opóźniania oznak starzenia się skóry. Fitoestrogeny należą do związków roślinnych wykazujących podobne działanie do estrogenów. Stosowane są izoflawony, pozyskiwane głównie z nasion soi i innych roślin strączkowych, lignany (zawarte w oleju lnianym) oraz kumestany występujące w nasionach słonecznika i kiełkach fasoli. Wykazano, że stosowanie fitoestrogenów korzystnie wpływa na profil lipidów w surowicy. Przypuszcza się, że zmniejszają one ryzyko chorób sercowo naczyniowych u kobiet po menopauzie. Ponadto związki te pozytywnie wpływają na metabolizm tkanki kostnej, błon śluzowych oraz skóry, skutecznie łagodzą objawy pomenopauzalne.

Koenzym Q10 należy do silnych przeciwutleniaczy. Największą rolę odgrywa w mitochondriach, w których podczas spalania tlenu powstaje energia.

Starzenie organizmu jest wynikiem uszkodzenia mitochondriów przez wolne rodniki, co może doprowadzić także do znacznych zaburzeń działania mięśnia sercowego, mózgu oraz wątroby.

Suplementy wpływające na stan skóry, włosów, paznokci. Nutrikosmetyki

Najczęściej stosowany jest skrzyp polny, który działa przeciwbakteryjnie, remineralizująco i regenerująco. Stanowi źródło flawonoidów, potasu i krzemu.

Duże ilości tych składników są niezbędne do prawidłowego funkcjonowania tkanek szybko rosnących, czyli występujących w skórze, włosach i paznokciach.

Poziom krzemu w organizmie zmniejsza się wraz z wiekiem, co powoduje siwienie włosów, kruchość paznokci i włosów oraz zmniejszenie odporności na grzybice i zakażenia bakteryjne. Krzem uczestniczy w biosyntezie kolagenu, podstawowego składnika tkanki łącznej. Ponadto wzmacnia ścianki naczyń krwionośnych, które stają się bardziej elastyczne, zmniejsza przepuszczalność naczyń włosowatych oraz przyspiesza procesy gojenia się ran.

Aloes zwyczajny (Aloe vera) jest wykorzystywany w leczeniu wielu chorób, w tym dermatoz, a także w produkcji kosmetyków. Żel aloesowy, uzyskiwany z miąższu liścia, jest używany zarówno wewnętrznie jak i zewnętrznie; miejscowo jako środek przeciwzapalny oraz przyspieszający gojenie się ran i oparzeń.

Wykazano, iż żel aloesowy obniża poziom glukozy we krwi u chorych na cukrzycę, zmniejsza poziom lipidów u pacjentów z hiperlipidemią, a także hamuje wydzielanie pepsyny i kwasu solnego, przez co zapobiega powstawaniu choroby wrzodowej żołądka.Badania kliniczne wykazały, że żel aloesowy powoduje znaczne spłycenie zmarszczek, zwiększenie elastyczności skóry i wytwarzania prokolagenu.Stosowanie wyciągów z Aloe vera pomaga w utrzymaniu prawidłowego nawilżenia skóry i może być efektywne w leczeniu suchej skóry.

Wykazano, że podczas stosowania aloesu mogą wystąpić reakcje zapalne skóry, a także trwałe przebarwienia po ekspozycji na promieniowanie UV. Mogą także wystąpić inne działania niepożądane po zażyciu aloesu: problemy żołądkowe, nudności, zawroty i bóle głowy, mrowienie w uszach, podwyższone ciśnienie krwi, bezsenność, zaburzenia pamięci, wysypki oraz wiele innych. Udokumentowane są dane dotyczące toksycznego działania aloesu na wątrobę, prowadzące do stanu zapalnego, który ustępuje po odstawieniu doustnych preparatów Aloe vera.

Grupa suplementów diety o działaniu kosmetycznym i pielęgnacyjnym nazywana jest nutrikosmetykami (czyli kosmetykami przyjmowanymi i działającymi od wewnątrz). Producenci nutrikosmetyków, jak i innych suplementów diety, zapewniają o ich wysokiej skuteczności w walce z konkretnymi problemami związanymi z urodą. Jednak przed ich zastosowaniem należy dokładnie zapoznać się ze składem danego produktu. Warto dodać, że niektóre suplementy diety określono takim mianem jedynie w celu podniesienia ich atrakcyjności. Należy zwrócić uwagę na informację, czy działanie preparatu zostało potwierdzone badaniami klinicznymi, ponieważ to one mają wyróżniać nutrikosmetyki spośród innych suplementów diety.

Suplementy wpływające na układ nerwowy,koncentrację i witalność

Do tej grupy suplementów należą głównie: kofeina, lecytyna, cholina, inozytol, tauryna, składniki czynne pozyskiwane z takich roślin jak np. żeń-szeń, guarana, a także witaminy C i E, magnez, aminokwasy, cynk i selen.

Lecytyna jest najbogatszym źródłem choliny, która służy do syntezy acetylocholiny, przekaźnika impulsów nerwowych, decydujących o prawidłowym przebiegu procesów uczenia i koncentracji umysłowej.

Substancja ta umożliwia prawidłowe przewodzenie sygnałów w systemie nerwowym i mózgu, usprawnia przez to utrwalanie śladów pamięciowych. Jej niedobór może wpływać na obniżenie sprawności pracy mózgu.

Lecytyna zwiększa ponadto zdolność koncentracji i odporność na stres oraz zabezpiecza przed rozwojem zmian degeneracyjnych w układzie nerwowym, a także wspomaga leczenie schorzeń neurologicznych; dyskinezy, choroby Alzheimera, Parkinsona. Jest polecana osobom obciążonym wzmożonym wysiłkiem fizycznym i umysłowym, szczególnie wymagającym wysokiej i długiej koncentracji.

Żeń szeń jest bardzo ceniony, ponieważ powszechnie uważa się, że dodaje energii, poprawia umiejętność koncentracji i zapamiętywania, zwiększa odporność na stres, skraca czas reakcji, podnosi witalność w średnim i starszym wieku. Ponadto poprawia funkcjonowanie układu immunologicznego, obniża poziom glukozy we krwi, pomaga w redukcji nadwagi. Przypuszcza się, że składniki aktywne zawarte w żeń szeniu mogą wykazywać korzystne działanie na agregację płytek krwi.

Korzeń żeń szenia to także legendarny afrodyzjak, któremu przypisuje się działanie porównywalne z lekami stosowanymi w zaburzeniach erekcji

Guarana działa stymulująco, znosi zmęczenie fizyczne i psychiczne, zwiększa umiejętność koncentracji i zapamiętywania. Guarana działa także termoregulacyjne, zwiększa odporność fizyczną. Takie działanie przypisuje się kofeinie zawartej w guaranie, której jest tu kilkakrotnie więcej niż w ziarnach kawowca.

Ekstrakt z pestek guarany posiada właściwości antyoksydacyjne oraz przeciwbakteryjne. Alkoholowy wyciąg z nasion guarany zwalcza Escherichia coli, Pseudomonas fluorescens i Bacillus cereus oraz grzyby: Aspergillusniger, Trichoderma viride i Penicillium cyclopium [35].

Miłorząb japoński (Ginkgo biloba) stosowany jest w celu poprawy pamięci oraz w leczeniu zaburzeń nerwowych, takich jak szum w uszach, bóle mięśni kończyn dolnych pojawiające się podczas wysiłku (ustępujące po krótkim odpoczynku). Pozytywnie działa na układ sercowo naczyniowy. Stanowi grupę popularnych fitofarmaceutyków, szczególnie w Europie oraz w Stanach Zjednoczonych. Jednakże, z uwagi na obecność ginkgotoksyn, może powodować działania niepożądane, np. napady drgawek. Z tego względu zaleca się ograniczone stosowanie Ginkgobiloba [36 37].

Suplementy wspomagające prawidłowy proces widzenia

Do substancji odpowiedzialnych za prawidłowy proces widzenia należą przede wszystkim karotenoidy oraz borówka czernica. Karotenoidy to: α karoten, β karoten, kryptoksantyna, likopen, luteina i zeaksantyna. Są one silnymi antyoksydantami. Ponadto β karoten, α karoten i kryptoksantyna posiadają aktywność zbliżoną do retinolu i stanowią dla organizmu źródło witaminy A, niezbędnej do prawidłowego procesu widzenia. Luteina zapobiega wyschnięciu błony śluzowej oka, chroni przed stanem zapalnym oraz pochłania promieniowanie ultrafioletowe. Karotenoidy hamują procesy degeneracyjne wzroku, chronią pigment oczny przed szkodliwym działaniem promieniowania słonecznego i komputerowego. Wskazaniami do stosowania tych substancji są głównie: uszkodzenie siatkówki, profilaktyka narządu wzroku, słaba ostrość widzenia, suchość i podrażnienie spojówek, łzawienie i kłucie oka oraz ślepota zmierzchowa. Pogarszanie się ostrości wzroku i ślepota u osób starszych często jest konsekwencją degeneracji plamki żółtej. Badania wykazały, iż przyjmowanie wyciągu z borówki czernicy zapobiega powstawaniu zmian w rogówce i plamce żółtej.

Suplementy wpływające na narządy ruchu

Zwyrodnienie stawów należy do schorzeń spowodowanych stopniowym pogarszaniem się stanu chrząstki. Proces postępuje z wiekiem i jest wynikiem niedokrwienia, niedotlenienia i niedostatecznego zaopatrywania w niezbędne składniki budulcowe. Dlatego zalecane są suplementy diety odbudowujące narząd ruchu, do których należą: glukozamina, chondroityna i MSM (metylosulfonylometan). Jednakże badania nie potwierdzają jednoznacznie, że stosowanie takich suplementów wykazuje pozytywne działanie. Należy pamiętać, że mogą występować także działania niepożądane oraz przeciwwskazania. Przykładem może być siarczan glukozaminy, który nie jest wskazany dla osób cierpiących na cukrzycę.

Glukozamina powoduje zmniejszeniu bólu, stosowana jest w leczeniu stanów zapalnych przy zwyrodnieniach i urazach stawów. Zatrzymuje także degenerację chrząstki i stymuluje jej regenerację.

Glukozamina jest bardzo ważnym składnikiem kolagenu, który odpowiedzialny jest za wiązanie komórek, nadanie elastyczności tkance łącznej w chrząstce i ścięgnach. Właśnie z tego powodu coraz częściej wykorzystuje się tę substancję w leczeniu zwyrodnienia stawów.

Na podstawie :

http://www.h-ph.pl/pdf/hyg-2012/hyg-2012-4-442.pdf.

http://www.farmalodz.pl/materialy/suplementy%20diety.pdf.

http://www.h-ph.pl/pdf/hyg-2012/hyg-2012-4-427.pdf.

 

zdiecie ze strony : www.kobieta.pl